dag 24
Door Antony (Ton) en Marianne Pol - 04-05-2008 07:492 mei 2008 (dag 24)
Vannacht wat minder geslapen. Ik
slaap vanwege mijn apneu met een CPAP. In het geval we op een
camping staan zonder stroomaansluiting, heb ik van thuis een
omvormer meegenomen. Dus alles aangesloten op de sigaren
aansteker-plug en het werkte perfect. Midden in de nacht werd ik
wakker omdat ik het benauwd kreeg. De CPAP deed niets meer en dus
zat ik zonder lucht. Bij nader onderzoek bleek dat de omvormer was
uitgevallen en dat de plug de boosdoener was. Dan maar zonder dacht
ik. Nou, dat heb ik geweten. Het snurken en ademstilstanden waren
weer als vanouds. De volgende morgen werd ik wakker met een huig zo
dik, dat mijn keelgat bijna werd afgesloten. Zoiets duurt
vervolgens de hele dag voor die weer normaal is. De oorzaak bleek
een kapotte zekering in de plug. Met een stukje aluminiumfolie over
de zekering ging de omvormer het in elk geval weer doen, maar een
nieuwe zekering is nog beter. In eerste instantie zal ik bij
benzinestations daar achter aan gaan.
Zoals eerder gezegd gaan we
vandaag naar Fossil en dan via Shaniko en The Dalles naar
Portland.
De tufsteenformaties bij Fossil waren prachtig, maar heel beperkt in omvang. De rit naar The Dalles, dat ligt aan de Columbia rivier, is prachtig en echt een aanrader. Via Old Highway 30 rijden we naar Rowena Crest Viewpoint en van grote hoogte hebben we een prachtig uitzicht op de Columbia River. De temperatuur heeft inmiddels een aangename hoogte bereikt en we beginnen te geloven, dat we de kou en de sneeuw achter ons gelaten hebben. Mag ook wel na 3 weken. De Hood River Bridge over de Columbia rivier is een hoogtepunt in alle opzichten. De tol van 1,50 dollar is nog te doen, maar voor onze RV van 10 meter en bijna 2,50 meter breed is de brug eigenlijk te smal. Rechts zit direct vangrail en een lage railing en daarnaast 50 meter lager het water. Marian ziet alleen maar water en heeft het Spaans benauwd. Aan mijn kant komen de auto’s wel erg dichtbij, omdat er geen scheiding tussen de weghelften zit. 50 cm te ver naar rechts en ik zit tegen de vangrail, 50 cm te ver naar links en het tegemoet komende verkeer kan er niet door. Een pick-up met ver uitstekende spiegels kwam wel erg dichtbij en met een luide tik raakten de spiegels elkaar. Verder zijn we de brug goed overgekomen, hoewel, Marian had het wat heet gekregen. Een leuk vooruitzicht is dat een stuk verder op we weer met een tolbrug naar de andere kant moeten. Gelukkig blijkt die net wat breder te zijn. Vlakbij de camping voor de komende nachten, pardon Portland Fairview RV park, bekijken we nog de Multnomah Falls en langzaam komen we tot de ontdekking dat we niet meer alleen zijn. Het is daar behoorlijk druk en de camping is ook rijkelijk gevuld. Veel bussen, die wel 5 mijl (8 km) per gallon (3,78 liter) diesel lopen. Dan doen wij het met 8 mijl (13 km) nog net iets beter.
De tufsteenformaties bij Fossil waren prachtig, maar heel beperkt in omvang. De rit naar The Dalles, dat ligt aan de Columbia rivier, is prachtig en echt een aanrader. Via Old Highway 30 rijden we naar Rowena Crest Viewpoint en van grote hoogte hebben we een prachtig uitzicht op de Columbia River. De temperatuur heeft inmiddels een aangename hoogte bereikt en we beginnen te geloven, dat we de kou en de sneeuw achter ons gelaten hebben. Mag ook wel na 3 weken. De Hood River Bridge over de Columbia rivier is een hoogtepunt in alle opzichten. De tol van 1,50 dollar is nog te doen, maar voor onze RV van 10 meter en bijna 2,50 meter breed is de brug eigenlijk te smal. Rechts zit direct vangrail en een lage railing en daarnaast 50 meter lager het water. Marian ziet alleen maar water en heeft het Spaans benauwd. Aan mijn kant komen de auto’s wel erg dichtbij, omdat er geen scheiding tussen de weghelften zit. 50 cm te ver naar rechts en ik zit tegen de vangrail, 50 cm te ver naar links en het tegemoet komende verkeer kan er niet door. Een pick-up met ver uitstekende spiegels kwam wel erg dichtbij en met een luide tik raakten de spiegels elkaar. Verder zijn we de brug goed overgekomen, hoewel, Marian had het wat heet gekregen. Een leuk vooruitzicht is dat een stuk verder op we weer met een tolbrug naar de andere kant moeten. Gelukkig blijkt die net wat breder te zijn. Vlakbij de camping voor de komende nachten, pardon Portland Fairview RV park, bekijken we nog de Multnomah Falls en langzaam komen we tot de ontdekking dat we niet meer alleen zijn. Het is daar behoorlijk druk en de camping is ook rijkelijk gevuld. Veel bussen, die wel 5 mijl (8 km) per gallon (3,78 liter) diesel lopen. Dan doen wij het met 8 mijl (13 km) nog net iets beter.
Morgen gaan we met de stadsbus
naar Portland en die stopt voor de camping. Mijn CPAP gaat vanavond
gewoon weer op het lichtnet, dus dat wordt weer ouderwets lekker
slapen. Ik zie er nu al naar uit. En niet onbelangrijk, we hebben
een snelle WiFi internetverbinding en dus kunnen via uitzending
gemist ook nog het laatste NOS journaal zien en nog veel meer
leuks. Het is net alsof we thuis zijn.