Avontuur in Toronto - 18 en 19 mei (Toronto)
Door Jochen & Iris - 29-05-2008 23:53 Het is alweer even geleden dat we nog een berichtje plaatsten (meer bepaald sedert het begin van onze reis), maar we hebben dan ook nog niet stil gezeten. We hopen straks Wi-Fi te hebben, vandaar alvast even een update van de voorbije week.Toen we vorige week zaterdag buiten aan ons hotel de taxi stonden op te wachten die gestuurd werd door onze motorhomeverhuurder Canadream, kwam er ineens een kerel vanachter de hoek gelopen die om hulp schreeuwde, hij verloor er zelfs zijn schoenen bij. Bleek dat hij het slachtoffer geworden was van een carjacking op de parking van het hotel. Twee andere (eveneens zwarte mannen) volgens hem zouden een wapen tegen zijn hoofd gehouden hebben. We hebben het (gelukkig) niet zien gebeuren, maar het was wel effe schrikken, temeer daar Canada toch 1 van de laagste criminaliteitscijfers ter wereld heeft, vorig jaar in het westen lieten ze zelfs gewoon hun auto’s unlocked. Natuurlijk kan je een grootstad als Toronto (met over de 5 miljoen inwoners) niet vergelijken met het minder dicht bevolkte westen. De politie was snel ter plaatse…wel interessant om hun slogan op hun wagens te lezen ‘ to protect and to serve’…misschien een tip voor de Belgische politie? ;-)
Na lang wachten op onze taxi (Canadream had kennelijk nieuwe mensen in dienst en die hadden de taxi naar het verkeerde hotel gestuurd) toch bij Canadream aan gekomen. We kwamen als laatste aan de beurt maar we konden in ruil hiervoor wel met een spiksplinternieuwe motorhome hun terrein afrijden. Amper 830 km op de teller en nog ruikend naar ‘nieuw’ J Deze is zelfs nog iets langer als onze motorhome van vorig jaar (en bijgevolg ook iets minder zuinig in verbruik) maar het leuke eraan is wel de ‘slide-out’ : via een simpele druk op een knop worden we ineens een pak breder, waardoor we binnenin het gevoel krijgen in een balzaal te zitten J Misschien wel wat decadent, maar het creeert wel extra ruimte.
Na het inladen en tanken zijn we onze eerste inkopen gaan doen en vervolgens zetten we koers richting KOA Toronto West, onze campground die we reeds voor alle zekerheid voor ons vertrek geboekt hadden voor 3 nachten (we zaten namelijk in een ‘feestweekend’ met Victoria Day)
Zondag stond Toronto op het programma. Op aanraden van onze camping-eigenaar reden we met de motorhome tot aan het GO-station van Milton (ongveer 15 minuten rijden) van waaruit je de GO-bus richting downtown Toronto kan nemen. De rit duurt ongeveer 1 uur, maar het zijn wel comfortabele bussen die niet te vergelijken vallen met de Belgische. De terminus is Union station, de perfecte uitvalbasis als je de stad wil verkennen.
Vermits het jammer genoeg aan het regenen was, besloten we de stad alvast eens te bekijken vanuit de welgekende hop-on, hop-off bussen. In de souvenirwinkel van Nicholsby ( 123 Front Street) twee ticketten gekocht en 10 minuutjes later stopte onze rode dubbeldekbus reeds voor de deur (tip voor mensen die langer dan 1 dag in Toronto verblijven : deze ticketten zijn 3 dagen geldig, je kan de bussen dus ook gebruiken als vervoersmiddel doorheen Toronto, je springt op en af waar je wil)
Wij deden eerst de volledige tour (duurt ongeveer 2 uur), ook altijd leuk is de uitleg die je onderweg krijgt van de gids. De gids noemde ons trouwens ‘the brave ones’, op 1 enkele man na waren we immers de enige klanten die beslist hadden om de weergoden te trotseren.
Omdat het weer er niet direct op beterde besloten we uit te stappen aan het Eaton Centre, dit is een heel groot shoppingcenter met om en bij de 300 winkels. Onze eerste shop die we binnenliepen was uiteraard…de Apple Store J Waar Jochen het natuurlijk niet kon laten om enkele interessante aankopen te doen, zoals o.m. een airport express en een time capsule…het zijn natuurlijk goeie investeringen, zeker als je in canadese dollars betaalt.
En omdat Iris ook niet kon achterblijven, zijn we natuurlijk ook in de ‘Indigo’ bookstore gepasseerd, deze behoort tot de welgekende ‘Chapters’, nogal grote Canadese boekenwinkels. En ook ik heb natuurlijk enkele goeie investeringen gedaan ;-) Daarna terug met de GO-bus en de motorhome naar de camping. ’s Avonds op de camping werden we nog getrakteerd op vuurwerk, dit was blijkbaar al een oefensessie voor morgen want Canadezen vieren Victoria Day graag met de nodige knallen.
Maandag stond onze 2de en laatste dag Toronto op het programma. Terug met de GO-bus vanuit Milton naar Union Station, vevolgens de ons ondertussen welbekende hop-on, hop-off bus opgestapt om er terug af ‘te hoppen’ aan het ROM. Vandaag was het wel al wat beter weer, dus was het aangenaam om Toronto eens te zien vanop het dak van de bus, wel op tijd je hoofd intrekken voor kabels en overhangende takken J.
Aan het ROM (Royal Ontario Museum) bleek er op deze feestdag een wachtrij te staan. Tijdens het aanschuiven vroeg een dame achter ons of we van Georgia kwamen (kennelijk stond op Jochen zijn rugzak ‘Jack Wolfskin – Georgia’, vandaar haar vraag) Toen zij en de oudere man bij haar vernamen dat we uit Belgie kwamen, vertelde hij ons dat hij tijdens WO II nog als soldaat in Belgie was geweest, we hebben dus nog even kunnen spreken met 1 van onze bevrijders. Ze vonden het super dat we al voor de 2de keer in Canada waren, de oudstrijder zei heel wijs dat er wellicht nog Canadezen waren die nog niet eens zoveel van Canada hadden gezien als wij.
Het ROM zelf viel ons persoonlijk wat tegen, misschien hebben we al iets teveel grote musea bezocht en hoogstwaarschijnlijk deed de drukte er ook geen goed aan, maar wij hadden er meer van verwacht. De dino-collectie was wel interessant, maar viel in het niets vergeleken met het Royal Tyrell museum dat we vorige jaar in de badlands bezochten. Ook de batcave was wel mooi opgezet, maar je was er zo weer uit. Wat ons vooral naar het ROM had gelokt was de tijdelijke tentoonstelling ‘Darwin, the evolution revolution’, het verhaal van Darwin en zijn evolutietheorie wordt hier uitgebeeld.
Ook de slechte bewijzering in het museum viel ons op.
Na het bezoek aan het ROM begonnen de magen te knorren, tijd om eens langs te gaan bij Iris haar favoriete Canadese restaurant : the Old Spaghetti Factory. Ondertussen durf ik dus ook bijna niet meer mijn stadkaartje boven te halen, Canadezen vragen dan spontaan op straat of ze je ergens kunnen mee helpen en of we zeker zijn dat we gaan geraken waar we moeten zijn. We weten nu ook weer meteen waarom we zo graag in Canada zijn, Canadezen laten je meteen heel erg welkom voelen en helpen spontaan waar ze kunnen.
In the Old Spaghetti Factory kregen we deze keer trouwens een tafeltje in een ‘street car’ (de Canadese tram), heel gezellig en alweer heel lekker. Na het avondeten zijn we de CN-tower gaan ‘beklimmen’. Gelukkig is er een ultrasnelle lift, want je zou er anders wel even ove