Dag 20, zondag 15 juni 2008 NIEUW

Door Kramer - 20-06-2008 06:02

’s Ochtends een stevig Amerikaans ontbijt met bacon en eieren dat door Tom wordt klaar gemaakt en wij met ons kopje thee en zij met de Amerikaanse koffie. Een gezellig samenzijn met mooi weer dat gisteren dus in het water viel. Wij besluiten om nog een hike (wandeling) te doen van 5 mijl volgens de kaart, hetgeen later wel 6,5 blijkt te zijn en mij zeker niet in dank wordt afgenomen, want ja het was mijn initiatief!! Gisteren hadden ze mij opdracht gegeven om te regelen dat wij een echte beer zouden zien,dus moest er weer worden gewandeld en inderdaad hebben wij een beer gezien. Toch wel een vreemde gewaarwording, wij zouden even ergens rusten en waren net gaan zitten en ik had net tegen Susanne gezegd dat hier geen beren zitten omdat dit een begaand pad is waar altijd wel mensen langs lopen toen Tom op een ijzige wijze zei dat wij snel weer moesten doorlopen omdat er een beer in de boom zat. Eerst denkend aan een grap zagen wij inderdaad op ongeveer 10 meter afstand een zwarte beer naar beneden klimmen, paniek in de tent! Ik houd de beer in de gaten en laat de kinderen het pad verder aflopen met de kleine zwarte hond die ook mee is en waarvan ik denk dat die het eerste lustobject van de beer zal zijn. Ik loop achter de kinderen aan en zie nog net dat de beer zijn eerste poot op de grond zet maar dan wordt mijn zicht beperkt door een heuveltje en kan ik niet zien waar de beer heen gaat. Wij lopen snel door en ik houd steeds de achterkant in de gaten en Tom komt er ook bij om de achterhoede te dekken. De schrik zit er behoorlijk in maar de beer volgt ons kennelijk niet. Later verklaart Tom dat hij automatisch als eerste was gevlucht en niet eens aan de kinderen had gedacht terwijl ik dacht, hij loopt voorop om de groep af te schermen dan neem ik de achterzijde, weliswaar aan de zijde waar de beer is maar dat is dan niet anders. Je bedenkt wel allerhande dingen die je zou gaan doen indien de beer ons wel zou volgen, zoals de tas met etenswaren die ik bij mij had naar hem toegooien en dan snel verder lopen, overigens zonder te rennen. Toen ik dat later aan Sophie vertelde zei ze, ben je helemaal gek daar zit mijn paspoort in!! Hoofdzaken van bijzaken onderscheiden is ook een kunst denk ik dan maar weer, maar zij zag het niet zitten zo’n verhaal aan een of andere ambtenaar te moeten vertellen dat een beer haar paspoort had opgegeten. De kinderen willen niet meer voorop lopen dus mag ik dat doen nadat duidelijk is  geworden dat deze beer kennelijk voor ons is gevlucht. Na een tijdje loopt Susanne toch weer even voorop, ik gebaar naar Sophie dat ik Suus even laat schrikken en gooi een tak naast haar in de struiken. Zij was de beer kennelijk nog niet vergeten, de beweging die zij maakte en dat gezicht dat verschrikt achterom keek zal ik nooit vergeten maar ook niet die vernietigende blik die daarna kwam toen zij het geintje in de gaten had, jammer dat wij daar geen filmpje van hebben gemaakt met het foto toestel.

Veilig komen wij vermoeid weer op de camping aan, waarna ik nog eens de verwijten krijg van de te lange afstand, ondanks de invulling van hun wens om een levende beer te zien. Nu krijg ik ook nog de kritiek dat die beer te dicht bij was en dat het daarom niet leuk meer was., Zoals ik al vaker constateerde je kunt het ook nooit goed doen bij veeleisende dames.

 

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan