Boston (1-7)

Gisteren heb ik een sightseeing tour door Boston geboekt dit ik op Internet gevonden had, en waarvan ik goede kritieken heb gelezen. We moeten hiervoor naar Braintree, een plaatsje buiten Boston, waar we bij een hotel worden opgepikt. Ik krijg de tip naar een ander hotel te gaan dan ik zelf had uitgezocht, omdat daar meer en grotere parkeerplaatsen zijn. Tevens het advies om rond 7 uur vanaf de Cape te vertrekken om om 9 uur te kunnen worden opgehaald bij het Sheraton hotel. We rijden rond 7:10 weg zonder te ontbijten, en rijden om 8:30 de parkeerplaats bij het Sheraton op waar we inderdaad zonder problemen kunnen parkeren. We eten rustig het ontbijt als ik eensklaps een wit busje bij de ingang zie staan: het is al 9 uur!. Gelukkig wacht de chauffeur even terwijl wij onze spullen bij elkaar zoeken. Er zitten al 2 paren in het busje, en we rijden naar een ander hotel om nog een familie van 6 personen op te halen. De chauffeur heeft al die tijd nog niets gezegd of verteld. Als we uiteindelijk boston inrijden begint hij een verhaal. Het gaat met name over de geschiedenis van Amerika en Boston, en ofschoon Boston een mooie stad is (lijkt een beetje op Hamburg) doet het ons verder weinig.

We maken diverse stops waar we de bus kunnen verlaten voor kortere of langere tijd. We bezoeken o.a. Bunker Hill en de USS Constitution, en lunchen bij Quincy Market. Bij de laatste stop zouden we een stuk naar boven moeten lopen om bij de North Church te kijken, of rechtsaf naar de haven. We doen het laatste en komen in een leuk parkje waar gepensioneerde heren van Italiaanse afkomst een spel spelen wat ergens tussen bowles en pétangue in zit. We gaan op een bankje zitten en genieten van het mooie weer, en de maniertjes en gebaren van de heren om ons heen. We stappen weer in de bus en worden rond 4 uur weer terug gebracht bij het hotel waar onze rijdend appartement op ons wacht.

Voor we teruggaan rijd ik naar de overkant van de weg waar een Barnes & Nobles zit om eindelijk wat leesvoer aan te schaffen. Helaas ben ik natuurlijk mijn titellijst in de wagen vergeten, maar van een paar boeken weet ik zeker dat ik die graag wil lezen en nog niet heb. De familie is in de auto blijven zitten, dus ik race min of meer door de winkel. Voor ik eruit ga haal ik voor Ina nog even een cappuccino bij de B&N Starbucks.

We hadden al gezien dat er een serieuze file staat op de weg terug, en besluiten een binnendoor weg te nemen. Op die manier zien we in ieder geval wat meer van het land. De jongens tellen nog steeds hoor! (alleen weet ik op het moment van schrijven niet meer de score van de dag).