donderdag 10 juli

Donderdag 10 juli 2008.

Dat niet altijd alle plannen uitkomen blijkt vandaag maar weer eens. Tijdens het slapen merken we dat het soms flink regent en 's morgens is het nat en koud. Het ziet er niet naar uit dat het snel beter gaat worden dus kanovaren en wandelen, ondanks de schitterende omgeving, lijkt toch niet meer zo'n goed plan. We zijn het snel eens als het over de verdere dagvulling gaat. We trekken door. Dit betekent weer wel een lange rit, van Well's Gray park naar het volgende hoogtepunt Jasper NP, en dit kennen we nog van onze vorige Canada trip.

Na weer dezelfde gravelweg teruggereden te hebben komen we bij Helmcken Falls. Door o.a. De mist/waterdamp die erom heen hangt de allermooiste van de drie watervallen die we hier in het park hebben gezien. Bonus: geen muggen en het is droog. We zitten nog niet in de auto of het regent alweer flink. De komende uren valt er ook nog heel wat water.

Het is weer een mooie route want naarmate het meer opklaart neemt de hoogte van de bergen toe. We naderen de Rocky Mountains.

In het Sandman Hotel in Blue River is het tijd voor een stop. De kip- en hamburgers smaken terrific. De pizza van Marc ook maar die komt als we alweer bijna in de bus zitten. Door de waitress worden de verontschuldigingen aangeboden namens de keuken. En de pizza wordt niet in rekening gebracht, dus uiteindelijk valt de schade wel weer mee.

Net na Valemount draaien we Highway 16 op. Deze brengt ons via Mount Robson (de hoogste berg in de Canadian Rockies, bijna 4.000 meter; de top is door de bewolking helaas onzichtbaar) naar Alberta. We verlaten British Columbia, waar we ongeveer 2.500 km rondgecrosst hebben. Een schitterende ervaring, we hebben er erg van genoten.

Vancouver, de bultrug, Victoria, zwarte beren, het zwembad in Cache Creek en de hamburgers in Sayward. Wat lijkt het allemaal al weer lang geleden.

De volgende uitdaging lonkt echter alweer. Jasper, een prachtig stadje in het gelijknamige Nationale Park. We zijn nog niet op de camping of we zien een grote groep Wapiti herten langs de Icefield Parkway. We stoppen voor een fotoshoot. Vervolgens rijden we door naar camping Whistlers. Hier is alleen plek op een standplaats zonder voorzieningen. Helaas heeft het hier ook veel geregend, we zitten in het bos en het wordt langzamerhand erg koud. Tot overmaat van ramp doet de laptop het ook niet meer. Het zal toch niet zo zijn dat de laptop de schokken van de gravelroad in Well's Gray niet heeft overleefd? Dan maar even wandelen naar de douche. De wandeling over de camping is 2 km. Lang, het is berekoud, de douches niet veel warmer, dus sjokt het merendeel van de Volkers niet blij naar de camper terug. 's Nachts vriezen we bijna vast. De extra slaapzakken komen nu goed van pas. Alleen Marc slaapt prinsheerlijk en heeft nergens last van.

Het weer: hier is al genoeg over gezegd. Max. 15, min. 5 graden (als het niet kouder was).