Dag 19 (7 augustus), Page, Upper en Lower Antelope Canyon

Vandaag hoefden we niet zo vroeg eruit, want we zouden pas om even na half elf opgehaald worden voor de tour naar de Upper Antelope Canyon. Dus lekker rustig opgestart en naar de receptie van de camping om daar op de bankjes te wachten op de wagen van Chief Tsosie, de gids. Toen het kwart voor elf was, maar eens even het kantoortje in gegaan om te checken of alles nog volgens planning ging. Wat bleek? Onze horloges stonden nog op Utah tijd en we waren nu in Arizona, waar het een uur vroeger is. Dus horloges weer goed zetten en even terug naar de camper. Meteen even van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat telefoontjes te plegen.

Kwart over tien (Arizona tijd) zaten we er weer. Er kwam wel een wagen van Chief Tsosie, maar die kwam mensen terugbrengen. Onze wagen zou om even na half elf komen. Dat klopte. Rond tien over half elf kwam de 4x4 Jeep ons ophalen. We zaten met nog een Israëlische familie van 5 personen en de gids (een Navajo vrouw, genaamd Vera) in de wagen. Het was allemaal behoorlijk krap en de airco deed het niet, dus raampjes open. Vera wist aardig te scheuren met die bak. Vanaf de camping naar de parkeerplaats voor de Canyon gereden. Daar was het al aardig vol aan het lopen. Vera mocht doorrijden met haar truck en we gingen een mijltje zandracen met de jeep. Erg leuk en je kan je nu een heel klein beetje voorstellen hoe die gasten in een woestijnrace door elkaar geschud worden (tenminste, als je ons geschud met een factor 50 vermenigvuldigd denk ik).

Na de zandrace kwamen we bij de spleet in de rots die de ingang van de Upper Antelope Canyon markeerde. Hier zijn we naar binnengegaan (nadat we de jeep natuurlijk geparkeerd hadden…) en kregen we zicht op de eerste betoverende plaatjes. Vera had ons kort geïnstrueerd waarop we de camera’s ongeveer in moesten stellen en gaf ons tijdens de wandeling door de canyon regelmatig tips waar we het beste foto’s konden maken. De resultaten hiervan zijn weer terug te vinden op zoom.nl. De canyon had in de voorbereiding hoge verwachtingen bij mij gecreëerd en het moet gezegd worden, ze werden meer dan waargemaakt. Wat een schitterend stuk natuur! Het enige puntje van kritiek is dat het zo ontzettend vol met mensen is en dat er dan altijd een paar bij zitten die denken dat die canyon er alleen voor hen is. Alles bij elkaar heb ik er zo’n 160 foto’s gemaakt, waarvan ik er ’s avonds weer zo’n 40 van heb weggegooid.

Na de canyon zijn we weer terug gebracht naar de camping en hebben we even een middaghapje genomen. Rond een uurtje of 3 zijn we weer opgestapt en gingen we naar de Lower Antelope Canyon. Hier moet je p.p. $ 6 Navajo belasting en $ 20 entree voor de Canyon betalen. Dat viel in eerste een beetje tegen, maar het werd ruimschoots goedgemaakt door wat we zagen en beleefden. De ingang waren we in eerste instantie voorbij gelopen, omdat het een hele nauwe opening betrof die nauwelijks zichtbaar was. Daar kwam net iemand uit en die kon me bevestigen dat de Lower Antelope Canyon daar begon. De Lower is in vergelijking tot de Upper wat langer en wat moeilijker begaanbaar. Over het algemeen zegt men dat de Upper qua kleuren wat fotogenieker, maar de Lower heeft weer mooiere vormen en is weer avontuurlijker om doorheen te lopen. En ook niet onbelangrijk, het is een stuk rustiger. We hebben zo’n anderhalf uur in de Lower rondgelopen en weer een hoop foto’s genomen en video gemaakt.

Morgen hoeven we niet zo vroeg op en gaan we naar Grand Canyon.