Onderweg naar de Canyons

Onderweg van Las Vegas naar Bryce Canyon kwam langzaam de groene kleur weer terug in het landschap, de woestijn veranderde in prairie. Nadat we de grens van Utah over gingen, werd de kleur van de rotsen al snel wat wij colorado rood noemen.

Aanvankelijk hadden we het idee om via het Zion nationale park te reizen, maar we kozen toch voor een snellere route, met meer snelweg en een bezoek aan national monument Cedar Break.

Het is een beetje vergelijkbaar met Bryce Canyon, een diepe vallei met kleurige rotsformaties.

Een aardige ranger legde ons het verschil tussen chip monks en squirrels uit, het witte streepje op de kop.

De squirel heeft geen streepje op de kop, en dit exemplaar mist zelfs zijn staart, misschien heeft een poema een hapje van hem genomen.



Papa was helemaal blij toen hij ook nog raven en kolibri's in de kijker had gekregen.



Als je van de flora houdt, kun je ook hier terecht, op een hoogte van zo'n 3000 meter groeien ongeloofelijk veel voor ons onbekende bloemen.



We hebben een wandeling langs de rand van de canyon gemaakt, gelukkig een stevig pad want met teenslippers loop je niet zo stevig.



Aan het eind van de middag vielen de eerste regendruppels op de voorruit  van de camper toen we richting Bryce Canyon afsloegen. Maar veel stelde het niet voor.



We hebben hier een prachtige plek, met schaduw van hoge naaldbomen en een eigen vuurplaats. Gelijk even wat marsh mellows ingeslagen en de pret kon beginnen.



Gelukkig had oma een sjaal gebreid voor als het aan het kampvuur wat frisjes wordt.