Dag 10 en 11 Monument Valley
Door Familie Prins - 30-07-2008 16:47Dag 10, dinsdag 29 juli 2008
Vandaag hebben we op ons gemak ontbeten, daarna even afwassen,
camper afkoppelen en we konden weer naar onze volgende bestemming,
Monumen Valley.
Dit was weer best een lange tocht, zo’n 5 uur waren we
onderweg. Uren reden we door een uitgestorven vlakte met mooie
rotsen. Toen we al bijna in Monument Valley waren ontdekten we dat
onze mobieltjes weer bereik hadden. Al vanaf het moment dat we
het Yosemite park inreden hadden we geen bereik. Bellen vanuit een
telefooncel met de creditkaart wilde ook steeds maar niet lukken,
we hadden dus al een week niemand gesproken. We besloten gauw te
gaan bellen, in Nederland zou het zo’n uur of 9, 10 ’s avonds zijn.
We weten het soms niet precies, want we zitten hier in de buurt van
een tijd grens.
Het scheelt een uur tussen Utah en Arizona. Mochten jullie ons
dus willen bereiken is het echt het handigste om even een mailtje
te sturen. (We vinden het trouwens hartstikke leuk om van jullie
een mailtje te krijgen en te horen hoe het bij jullie gaat)
iwprins@caiway.nl of
tim_prins@msn.com of
jara_prins@hotmail.com
(tussen tim en prins zit een laag streepje dat je niet ziet door
het blauwe lijntje, zo ook tussen jara en prins).
Hier gaat alles prima, soms wat strubbelingen met de camper
maar och je weet dat er altijd wel iets is op de vakantie. Het
reizen met een camper bevalt ons echt goed, het is echt lekker dat
je steeds al je spulletjes bij de hand hebt. Ondanks het feit dat
onze camper al wat ouder is en relatief klein is, zijn we van alle
gemakken voorzien. Er is een keukentje met twee wasbakken, een
fornuis, een oven, magnetron. We hebben een douche en toilet en een
wastafeltje. Er is een tweepersoons slaapkamertje wat afgesloten
kan worden met een gordijn. Tim en Jara slapen boven de
stuurcabine, dit gaat prima. Het is allemaal lekker knus. Het weer
is over het algemeen prima. Overdag is het meestal wel lekker warm
maar het koelt ook snel af. Net voor Monument Valley zagen we
een supermarkt waar we snel even onze boodschappen deden. Even
later reden we Monument Valley binnen en zagen al snel de prachtige
rotsformaties! Het is ongelofelijk hoe zo iets heeft kunnen
ontstaan en al eeuwenlang bestaat. Bij het inchecken ontdekten we
dat vele mede-Nederlanders met ons, deze camping hadden ontdekt.
Het is ook wel de enige luxere camping in de omgeving. We merkten
dat het hier een stuk warmer was dan in Bryce Canyon, het was zeker
zo’n 35 graden. We kregen een mooie campingplaats met echt een
schitterend uitzicht.
Na zo’n anderhalve week vakantie raakten we een beetje door de
handdoeken en t-shirtjes heen en ik besloot even een paar draaien
was te gaan doen. Omdat ik geen wasknijpers had besloot ik naar de
campingwinkel te wandelen even verderop. Ondertussen had Wil lekker
macaroni gekookt.
Na het eten kregen we visite van een hondje dat erg leek op een border collie. Ze was erg aanhankelijk en Jara maakte al meteen plannen om haar mee te nemen of ergens onder te brengen. Ze kreeg meteen een naam en werd tot Fleur gedoopt. Het hondje was vast van iemand uit de buurt, ze zag er goed uit en droeg een bandje met een vaccinatiepenning dus we zeiden dat ze zich om het hondje geen zorgn hoefde te maken. Met elkaar ruimden we op, even afwassen en wat was vouwen. Om bij ons verslag foto’s te kunnen zetten heb ik daarna de foto’s uitgezocht en verkleind. Inmiddels lag iedereen op één oor, dus besloot ook ik dat het weer mooi was geweest.
Na het eten kregen we visite van een hondje dat erg leek op een border collie. Ze was erg aanhankelijk en Jara maakte al meteen plannen om haar mee te nemen of ergens onder te brengen. Ze kreeg meteen een naam en werd tot Fleur gedoopt. Het hondje was vast van iemand uit de buurt, ze zag er goed uit en droeg een bandje met een vaccinatiepenning dus we zeiden dat ze zich om het hondje geen zorgn hoefde te maken. Met elkaar ruimden we op, even afwassen en wat was vouwen. Om bij ons verslag foto’s te kunnen zetten heb ik daarna de foto’s uitgezocht en verkleind. Inmiddels lag iedereen op één oor, dus besloot ook ik dat het weer mooi was geweest.
Dag 11, woendag 30 juli 2008
Vanochtend konden we lekker op ons gemak doen. Bijna alle
dagen moesten we ’s morgens vroeg uit de veren om één of andere
reden, maar deze ochtend hoefde er even niets.
We gingen na het ontbijt voor ’s middags een autotochtje door
Monument Valley met Indiaanse gids regelen. Bij de lodge waar we
dat moesten regelen was een winkeltje met allerlei indiaanse
sieraden, kleden en andere snuisterijen. Natuurlijk moesten we daar
even rondsnuffelen. Naast het winkeltje stond het museumpje van
Gouldings tradings post.
Hierin was te zien hoe Harry en zijn vrouw Leone Gouldings in
1923 een handelspost opzetten in het Navajo indianenreservaat. Ze
begonnen met een tent, wat al snel een houten winkeltje werd. Ze
haalden een bekende Hollywoodregiseur die westernfilms maakte, naar
Monument Valley en zo werd deze omgeving dus wereldberoemd door de
vele westernfilms die hier zijn opgenomen. John Wayne is hier een
held en overal zie je zijn afbeeldingen.
Gouldings trading post is inmiddels uitgegroeid tot een modern
bedrijf met een motel, supermarkt, restaurantjes en een camping.
Het museumpje was het voormalige winkeltje annex woonhuis van de
familie Gouldings. Je kunt je daarbij het eerste winkeltje van
Albert Heijn voorstellen maar dan met Westernlook. In het museum
lieten ze ook van alles zien over de gewelddadige geschiedenis van
de confrontatie tussen de indianen en de blanken. Verder veel
spullen en foto’s van de indianen uit begin 20e
eeuw.
’s Middags hadden we de tour met de Indiaanse gids, we zaten
met zo’n 12 mensen in een open wagentje. Het was knap heet en het
was lekker dat het een beetje waaide.
We begonnen bij een indiaans huisje (dit had een speciale naam
maar die weet ik even niet meer). Dit was een ronde hut, bestaande
uit allerlei balken naast elkaar die besmeerd waren met de rode
klei uit Monument Valley. Het was best nog ruim binnen. Hierin
toonde een indiaanse vrouw haar weefkunst en vertelde de gids over
het leven in en om het huis. Daarna reden we de Valley in. De
beroemde rotsen waren echt heel indrukwekkend. We maakten prachtige
foto’s. Deze omgeving is zo anders dan die wij kennen, het gaf echt
een beetje een surrealistisch gevoel. De indiaanse gids vertelde
veel, maar door de herrie van de auto en alles in snel Amerikaans
ging konden we niet alles volgen, maar toch pikten we aardig wat
op. Tijdens één van de pauzes om rond te kijken kon ik even met de
gids een praatje maken. Ik vond het allemaal erg interessant, ik
vind de indianen gewoon een interessant volk.
Na afloop van de tour ging ik nog even op m’n gemak het
museumpje en winkeltje bekijken.
De rest ging naar de camper. ’s Ochtends had ik nog maar de
helft gezien toen Wil en de kids het allemaal al lang bekeken
hadden. Nu had ik daar lekker even de tijd voor.
’s Avonds maakten Tim en Jara een lekkere salade Nicoise.
Daarna gingen Wil en ik nog even kijken naar de zonsondergang. Toen
we thuis kwamen en ik de foto’s bekeek zag ik dat heel veel foto’s
van de tour waren mislukt. Je zag alleen maar licht en heel vaag
een afbeelding. Sommige foto’s tussendoor waar gelukkig wel gelukt.
Ik snapte er niets van, het was inderdaad heel heet geweest en de
zon was erg fel. Maar konden daardoor de foto’s zo overbelicht
zijn? En waarom waren dan ook de foto’s van de zonsondergang
mislukt? Iedereen lag al op bed, muziek te luisteren of wat te
lezen. Ik was ook moe, dus maar lekker naar bed, morgen zou ik wel
verder zien.