Dag 16, Maandag 4 aug. Joshua Tree/ Los Angeles (Malibu)
Door Familie Prins - 05-08-2008 08:08Dag 16, maandag 4 augustus 2008
Om 6.00 uur is het al behoorlijk licht, ik zie de zon over de
bergen opkomen en spring uit bed om er een foto van te maken. Nu ik
eruit ben besluit ik er ook maar uit te blijven en nog even de
foto’s op te slaan en te verkleinen zodat ze bij het verslag
geplakt kunnen worden.
Het is direct al behoorlijk warm, we willen vandaag ook niet
te laat weg maar willen eerst nog wel even een lekkere duik maken.
Vandaag rijden we naar Joshua Tree. Dit is de eerste dag dat we
geen camping hebben geboekt. De campings in het Nationaal Park
Joshua Tree waren destijds al vol. Achteraf vinden we dat niet zo
erg, want de afstand van Lake Havasu naar Joshua Treepark is maar
een paar uur. Liever gaan we dan door naar Los Angeles.
Dit geeft ons wat ruimte in ons programma van de laatste week,
wat toch ook behoorlijk vol is.
Een beetje spannend dus, ik heb geen idee waar we vanavond met de camper zullen staan.
Een beetje spannend dus, ik heb geen idee waar we vanavond met de camper zullen staan.
Wordt dus vervolgd.
Ondertussen zijn wij beland in Malibu. Deze camping hadden we
voor één nacht geboekt (dachten we, we bleken echter geen
bevestigingsnummer te hebben) maar we staan hier nu voor twee
nachten.
Toen we vanochtend vertrokken vanuit Lake Havasu had ik deze camping gebeld. Ze konden ons in het systeem dus niet vinden, maar het was geen probleem er was meer dan genoeg ruimte, ik hoefde echt niet te reserveren. Het was ook geen probleem als we pas ’s avonds wat later aan kwamen.
(Dit had ik namelijk verwacht). Komen we ’s middags rond een uur of half vijf aan, bleek het moeilijk, moeilijk, om toch nog een plekje voor ons te vinden. Maar het is uiteindelijk allemaal gelukt.
Ik ga even terug naar waar ik vanochtend gebleven was om de rest van de dag te beschrijven.
Toen we vanochtend vertrokken vanuit Lake Havasu had ik deze camping gebeld. Ze konden ons in het systeem dus niet vinden, maar het was geen probleem er was meer dan genoeg ruimte, ik hoefde echt niet te reserveren. Het was ook geen probleem als we pas ’s avonds wat later aan kwamen.
(Dit had ik namelijk verwacht). Komen we ’s middags rond een uur of half vijf aan, bleek het moeilijk, moeilijk, om toch nog een plekje voor ons te vinden. Maar het is uiteindelijk allemaal gelukt.
Ik ga even terug naar waar ik vanochtend gebleven was om de rest van de dag te beschrijven.
Nadat ik nog wat op de computer had gerommeld, zijn Jara en ik
zo rond half 8 het meer in gedoken. Het water was even fris maar
daarna heerlijk. Er was nog geen boot te bekennen (tenminste niet
varend). Het water was prachtig helder, de dag er voor was het
helemaal troebel, dat kwam natuurlijk door al dat gesjees van die
boten. Na even gebadderd te hebben zochten we de douche op,
ondertussen had Wil alles zo ongeveer alles al afgekoppeld en toen
we aangekleed waren zijn we meteen vertrokken. Ontbijten deden we
wel onderweg (uiteindelijk werd het toch even snel yoghurt in de
camper en een late Amerikaanse lunch). Rond 12.30 uur reden we het
Nationaal Park Joshua Tree binnen. Voordat je bij het park bent zie
je alleen een droge, rotsachtige omgeving, maar als je echt het
park inrijdt zie je de bekende bomen en mooie ronde rotsformaties.
Ik kreeg er prompt een “Flintstone” gevoel bij.
Het is echt ongelofelijk hoe verschillend de natuurparken zijn
die wij hebben gezien.
We reden via het park naar de snelweg naar Los Angeles, omdat
we niet precies wisten hoeveel tijd alles zou kosten durfden we
niet te lang in Joshua Tree te blijven.
Achteraf hadden we ook daar best even een wandeling kunnen maken, maar het is gebleven bij het op een aantal plaatsen uitstappen, bomen en andere planten en rotsformaties bekijken en hup dan weer verder. Onze vakantie is eigenlijk een beetje te vergelijken met een diepe duik in een fotoboek. We hebben veel gezien en veel dingen kort ervaren, maar moesten daarna weer direct verder. Net alsof je een blad omslaat en weer naar de volgende foto’s kijkt. We hebben van al die parken en plaatsjes iets gezien, maar de manier waarop wij de dingen gezien hebben doet eigenlijk geen recht aan de schoonheid ervan. Toch hadden we geen gevoel van stress of gejaagdheid door ons volle programma, er was toch voldoende tijd om lekker te relaxen. Voor de kinderen was het tempo zelfs prima, voor de huidige computergeneratie moet alles snel, ze verliezen anders hun interesse.
Zelf zou ik best in de toekomst bepaalde dingen nog eens op m’n gemak willen bekijken en ervaren, we zullen zien. Met deze reis ben ik al reuze in m’n element. We hebben het ook gewoon gezellig met elkaar, er valt best weleens een grauw of een snauw maar het gaat eigenlijk heel goed.
Ik was een beetje bang dat Tim en Jara in zo’n kleine ruimte elkaar steeds voor de voeten zouden lopen en zich aan elkaar zouden gaan irriteren, wat de sfeer natuurlijk niet ten goede zou komen.
Natuurlijk waren bepaalde dagen echt wel gezelliger dan andere maar ik mag helemaal niet klagen. Jara wilde graag horen wat ik aan het schrijven was. Toen ik het stukje van vandaag aan Jara voorlas zei ze, maar onze reis is toch nog niet klaar? “Zoals jij schrijft is het net of het al is afgelopen”.
Daar heeft ze helemaal gelijk in, het is pas maandag, we hebben nog bijna een week om allerlei dingen te zien en ervaren. We gaan er gewoon lekker van genieten. Zo nu even genoeg gemijmerd, ik ga het verslag van deze dag even afmaken zodat ik het (met weer een paar leuke foto’s) op de Tioga-site kan zetten.
Achteraf hadden we ook daar best even een wandeling kunnen maken, maar het is gebleven bij het op een aantal plaatsen uitstappen, bomen en andere planten en rotsformaties bekijken en hup dan weer verder. Onze vakantie is eigenlijk een beetje te vergelijken met een diepe duik in een fotoboek. We hebben veel gezien en veel dingen kort ervaren, maar moesten daarna weer direct verder. Net alsof je een blad omslaat en weer naar de volgende foto’s kijkt. We hebben van al die parken en plaatsjes iets gezien, maar de manier waarop wij de dingen gezien hebben doet eigenlijk geen recht aan de schoonheid ervan. Toch hadden we geen gevoel van stress of gejaagdheid door ons volle programma, er was toch voldoende tijd om lekker te relaxen. Voor de kinderen was het tempo zelfs prima, voor de huidige computergeneratie moet alles snel, ze verliezen anders hun interesse.
Zelf zou ik best in de toekomst bepaalde dingen nog eens op m’n gemak willen bekijken en ervaren, we zullen zien. Met deze reis ben ik al reuze in m’n element. We hebben het ook gewoon gezellig met elkaar, er valt best weleens een grauw of een snauw maar het gaat eigenlijk heel goed.
Ik was een beetje bang dat Tim en Jara in zo’n kleine ruimte elkaar steeds voor de voeten zouden lopen en zich aan elkaar zouden gaan irriteren, wat de sfeer natuurlijk niet ten goede zou komen.
Natuurlijk waren bepaalde dagen echt wel gezelliger dan andere maar ik mag helemaal niet klagen. Jara wilde graag horen wat ik aan het schrijven was. Toen ik het stukje van vandaag aan Jara voorlas zei ze, maar onze reis is toch nog niet klaar? “Zoals jij schrijft is het net of het al is afgelopen”.
Daar heeft ze helemaal gelijk in, het is pas maandag, we hebben nog bijna een week om allerlei dingen te zien en ervaren. We gaan er gewoon lekker van genieten. Zo nu even genoeg gemijmerd, ik ga het verslag van deze dag even afmaken zodat ik het (met weer een paar leuke foto’s) op de Tioga-site kan zetten.
Nadat we de camper geïnstalleerd hadden en even lekker waren
uitgepuft, hebben we een restaurantje opgezocht. De folder van de
camping raadde een visrestaurantje aan, dat kwam goed uit want ik
had zin in een lekker gegrilde zalmmoot. Het restaurantje was een
soort kruising van een viswinkel en afhaal”chinees”. Je kon verse
vis kopen of een menu bestellen.
Het was druk met zowel vakantiegangers als lokale bewoners,
dat was een goed teken vonden wij. Wil bestelde op advies van een
lokale bewoner een kreeft, ze visten de verse kreeft uit de bak en
vroegen of deze maat goed was (Wil wilde niet zo’n grote). Jara
vond het maar niets.
Tim bestelde inktvis en Jara fish en chips. De kreeft smaakte
erg goed, de rest was wel aardig maar minder dan gehoopt. De vis
van Jara was eigenlijk gewoon niet lekker (heel droog en vast).
Het was wel een heel leuk tentje met zicht op de oceaan. Weer thuis aangekomen, sloegen Wil en Tim aan het lezen. (Tim had in een supermarkt één of andere dikke pil gevonden, die hij al eens in het Nederlands gelezen had en erg mooi vond en nu nog wel een keer in het Engels wilde lezen, wij hadden boeken genoeg van huis meegenomen). Jara ging tekenen, ze heeft al verschillende leuke tekeningen gemaakt, maar het is niet snel goed genoeg. Ook Tim heeft tijdens deze vakantie een paar leuke tekeningen gemaakt van futuristisch uitziende mannen. Ik heb dus even ons verslag bij gewerkt. Zo nu zijn jullie weer volledig op de hoogte, het is toch fijn als er internet is en het ook gewoon werkt.
Het was wel een heel leuk tentje met zicht op de oceaan. Weer thuis aangekomen, sloegen Wil en Tim aan het lezen. (Tim had in een supermarkt één of andere dikke pil gevonden, die hij al eens in het Nederlands gelezen had en erg mooi vond en nu nog wel een keer in het Engels wilde lezen, wij hadden boeken genoeg van huis meegenomen). Jara ging tekenen, ze heeft al verschillende leuke tekeningen gemaakt, maar het is niet snel goed genoeg. Ook Tim heeft tijdens deze vakantie een paar leuke tekeningen gemaakt van futuristisch uitziende mannen. Ik heb dus even ons verslag bij gewerkt. Zo nu zijn jullie weer volledig op de hoogte, het is toch fijn als er internet is en het ook gewoon werkt.
