4 augustus San Diego naar Sedona

Vandaag hebbeb we een lange reis door de Colorado dessert naar Sedona voor de boeg.

We worden iedere ochtend al om 6 uur wakker, nog een gevolg van de jetleg of is het dat we ons al aanpassen aan het leven in Amerika. Iedereen lijkt hier vroeg op te staan, we zien mensen op de golfcourt om 8.00 uur al een balletje slaan als we op weg zijn naar de supermarkt. Food 4 less, hoe verzin je het. En het is waar, ook hier veel verse groente en fruit en natuurlijk en weer de enorme grote verpakkingen. Denk groot! Het eerste vooroordeel over Amerika gooien we overboord, er is wel degelijk vers voedsel te krijgen, wellicht dat het te maken heeft met Californië, de Golden State die prat gaat op gezond leven en zijn 'agriculture'. 

Na onze eerste tankbeurt vragen we aan een Amerikaan hoe we zo snel mogelijk op de Freeway 8 kunnen komen en hij is zo ontzettend vriendelijk dat hij het ongevraagd ook nog voor ons op papier zet. Ondanks dat rijden we verkeerd en dat scheelt toch al weer gauw een half uur. Het is nog wennen aan al die wegen rondom de steden. De wegen door de woestijn zijn een stuk eenvoudiger, er zijn er maar een paar! Nu zijn we voorbij Juma en Jos scheurt nu heel hard over de weg, 70 miles per uur, ach het valt mee, het lijkt soms harder dan het is. We zijn heel blij met de camper, het dient veel gemak, we hebben steeds alles bij de hand en er is voor iedereen ruimte genoeg. We kunnen zelf tijdens het rijden op de laptop verslagen maken en op vrijwel iedere camping op internet, tot groot plezier van Ruben. Kan hij toch nog zijn contacten in Nederland onderhouden.  Het is echt ons huis geworden. “Onze veilige plek”, zei Levine, gisteravond na onze trip naar Mexico en nadat we al drie keer op dezelfde dag de politie boeven in de boeien hebben zien slaan.  We rijden dwars door een rotsachtige woestijn met reusachtige cactussen. We willen ze graag van dichtbij fotograferen maar overal staan waarschuwingsbonnen over explosieven. Het blijkt een oefengebied te zijn voor het Amerikaanse leger. Dus dat laten we dan maar. Waar Califirnornié groen oogde is Arizona voorak droog, links en rechts staan midden in de woestijn nederzettingen met campers (RV's) waar mensen wonen. Ook de enkele dorpen laten een arnoedige indruk op ons achter. 

Elisabeth kijkt er erg naar uit om naar Sedona te gaan. Ze heeft erover gelezen in de Happinezz en in de reisgidsen, het moet de meest mystieke plek van Amerika zijn. De heilige rode aarde, de verschillende Vortex punten, waar de energie sterk wervelt. En voor wie er gevoelig voor is die kan het ervaren. De rode rotsen en grotten en de Cathedral rock, waar de lucht zo sereen moet zijn dat je je er alleen maar gelukkig kan voelen. En ja wie wil dit niet…..

Al met al komen we pas om 9.00uur aan in Sedona, dat valt vies tegen, 12 uur in de camper. Het is pikdonker, van de mooie omgeving is niets te zien.