Pacific Coast Highway (Highway 1)
Door Schaaphuizen - 27-08-2008 09:53 Donderdag 21 augustus zijn we begonnen aan het laatste deel van de rondreis, de route langs de kust. Deze route is zeer populair en wordt ook wel de Pacific Coast Highway genoemd.Vanaf Anaheim via Interstate Highway 5 de afslag naar Highway 91 richting Beach Cities. Om half elf sloegen we bij Redondo beach rechtsaf op highway 1 om te beginnen aan de laatse 415 mijlen naar San Fransisco. We kwamen langs het populaire Venice beach, maar zijn daar niet gestopt.
In Santa Monica begon de highway echt mooi te worden met prachtige huizen,veel groen (bloeiend) en langgerekte stranden. De eerste stop op de highway was in het zeer mooie Malibu. Vervolgens liep de weg doorlopend over in highway 101 en dan weer highway 1. Dat was af en toe behoorlijk verwarrend, vooral in de buurt van Oxnard en Ventura. Grote steden, die met name zijn ontstaan uit de vestiging van de legerbasis in die omgeving.
Om drie uur waren we in Santa Barbara. Dit is een van de prachtige stadjes langs de kust die dateren uit de Spaans koloniale periode. Heel veel groen en typische spaanse architectuur als het gaat om de huizen, marktplaatsen en belangrijke gebouwen. Helaas geen tijd om deze prachtige stad op ons gemak te bezichtigen.
Via Goleta kwamen we in Lompoc terecht. Dit was weer een typische Amerikaanse stad in een lange lint langs de highway. Daar getankt en nauwelijks weer onderweg zagen we tot onze stomme verbazing (jawel het is niet te geloven na bijna 3000 mijlen) een Rabobank!!! Dat moest natuurlijk op de foto.
Weer verder rijdend bleek al gauw waarom de Rabobank juist hier te vinden is.
Zover het oog kon zien tuinbouwgebieden met artisjokken, groene kool, witte kool, sla, aardbeien, wortelen,aardappelen ,mais,bloembollen etc.Opvallend ook dat er heel veel mensen nog op de velden werken en dus weinig machinaal.
Later kwamen we door Guadelupe en ook hier weer een plaatselijke Rabobamk.
De eerste dag eindigde in het voor watersporters zeer aantrekkelijke Pismo beach.
Nadat het avondeten klaargemaakt was en genuttigd gingen we op het strand genieten van de ondergaande zon. Na een paar spelletjes rummicub was het weer bedtijd.
Dag 2 van Pacific Coast highway begon om negen uur. De 3000 mijlen waren gepasseerd dus eerst maar weer onder de motorkap gedoken om het oliepeil te checken en olie bij te vullen.
We gingen eerst van de kust af richting San Luis Obispo. Daarna bij Morro Bay kwamen we weer langs de kust te rijden. De langgerekte stranden hadden inmiddels plaatsgemaakt voor rotsachtige grillige kusten met af en toe een mooi stukje strand. Veelal surfers op het strand en bijna nooit zwemmers. Temperatuur van het zeewater komt hier dan ook niet hoger dan 17 tot 19 gr. C.
Via Morro bay en Cambria kwamen we in weer een voormalig Spaanse missieplaats San Simeon.
Net Voorbij San Simeon is op een prachtige plek in de bergen het prachtige San Simeon Hearst Castle gebouwd.
William Randolph Hearst had aan geld geen gebrek door zijn rijke ouders en als mediamagnaat zelf ook het nodige bij elkaar verdiend. De beste man was als jongen ooit 1,5 jaar op reis geweest door Europa en was daardoor zo geimponeerd dat hij eerst allerlei antieke Griekse en Romeinse beelden, meubelen etc. verzamelde om uiteindelijk ook passend in Calfornia conform zuid europese architectuur zijn eigen kasteel te bouwen. Hij heeft hier van 1919 tot 1947 over gedaan en het resultaat mag er zijn.
Na dit bezoek werd de route vervolgd. om 14.00 uur. Op papier was het nog 93 mijlen naar Monterey, dus zo'n 2 uur rijden. In de praktijk begon net voorbij San Simeon de "Big Sur". Wat is de Big sur hoor ik iedereen vragen. Tja, die moet je eigenlijk rijden in een camper. Is eigenlijk niet op film of foto vast te leggen.
Het is een 4 uur lange steil omhoog en omlaag kronkelende weg met duizelingwekkende kliffen, gebergten die omhoog gaan tot in de wolken. Uitzichtpunten, waar je loodrecht omlaag kijkt in de kolkende Oceaan. Kortom een fantastisch stuk van de highway 1, waar de gemiddelde snelheid dus niet hoger dan 25 mijl komt.
Uiteindelijk waren we dus pas om 6 uur in Marina net voorbij Monterey.
Dag 3 ( de laatste dag) van de Pacific Coast way begon met een bezoek aan Monterey.
Ook hier heel herkenbaar de Spaans koloniale tijd. Vanuit Old Fishermans Wharf loopt er een historische wandeling door Monterey langs alle interessante plekken uit de 18e eeuw.
In downtown Monterey was bij de oude plaza een tentoonstelling van Amerikaanse oldtimers. Dat was erg leuk.
De wandeling door Monterey nam meer tijd in beslag dan gepland , dus het bezoek aan Pacific Grove en de boulevard van Santa Cruz werden geschrapt.
De route was inmiddels weer terug naar het beeld aan het begin. Glooiend met stranden en rotsen aan de ene kant en prachtige bergen aan de andere kant. Opvallend was wel dat er boven de kust altijd veel laag hangende bewolking was en een paar mijlen landinwaarts de zon uitbundig scheen.
De laatste stop was bij AnA Nuevo State park. Na een prachtige wandeling door de duinen van ca 3 mijlen kwamen we bij een strand waar een kolonie zee-olifanten en zeeleeuwen leeft.
Fantastisch om deze tientonners van dichtbij te zien al zaten de meeste op een eiland een eind uit de kust.
Ook de vele pelikanen die om ons heen vlogen waren leuk om te zien.
De wandeling door het mulle zand kostte ook hier meer tijd dan gedacht.
Planning dus bijgesteld. Highway 1 niet tot aan San Francisco gereden maar tot Half Moon Bay.
Bij Half moon Bay ( ook zo'n prachtige kustplaats, die we eigenlijk hadden moeten bezoeken) rechtsaf de Highway 92 op richting Livermore. Deze ging over de mega lange San Mateo Bay bridge.
Via Interstate 880 en Interstate 580 kwamen we zo bij Livermore. Een eind voorbij Livermore in debergen lag de camping Delvalle op een prachtige locatie in het dal van dit gelijkgenaamde park.
Bij de receptie waren de druiven echter zuur. Het was zaterdag en alles was vol. De irritante ranger was niet bereid mee te denken en/of mee twerken aan een overnachting buiten de reguliere plekken (parkeerplaats bijv.). Dus maar terug naar Livermore, waar we eerst maar wat zijn gaan eten.
Daar kregen we de tip om naar Shadow cliffs recreation park te gaan. Om half acht waren we daar en al snel bleek dat dit alleen voor daggebruik was. Gelukkig reed er een politie-auto rond.
De agent wist verderop in de bergen nog wel een andere camping. onder het uitleggen van de route kwam hij zelf al tot de conclusie, dat het niets zou worden om ons in het donker zonder kaart de bergen in te sturen om een camping te zoeken. Hij was echter van de "Park police" dus kon ons niet op een publieke parkeerplaats laten overnachten. Hij bood heel vriendelijk aan om ons te escorteren naar een parking lot aan de achterkant van het park in Pleasanton in de hoop dat we daar ongestoord konden overnachten. Daar stonden we nog niet eens of de Pleasanton Police verscheen. Ook de agenten waren niet te beroerd om ons te helpen en brachten ons uiteindelijk naar een enorme parkeerplaats bij de Walmart. Hier stonden nog 3 campers/caravans die geen plek hadden kunnen vinden.
Ik bedankte de agent hartelijk voor zijn hulp en toen vertelde hij dat hij vorig jaar twee weken in Nederland had rondgereist en vooral in Maastricht het erg naar zijn zin had gehad.
Zo hebben we de laatste nacht in Pleasanton bij Walmart doorgebracht.
De volgende dag is de cirkel rondgemaakt. De camper ingeleverd na 3358 mijlen en vervolgens naar San Francisco Airport om richting Honolulu te vliegen.