Dag 7+8+9
Door Douma / Moret - 11-08-2008 06:02Dag 7; 8 augustus 2008.
Reisafstand: 350 km.
Route: Las Vegas – Zion
National
Park.
Wat een hete nacht in Las Vegas!We sliepen met alle ramen en de
deur open – om maar een zuchtje wind op te vangen!De airco maakt
teveel lawaai om ’s nachts te laten
draaien.
Jippe was weer als eerste wakker. Hij besteedt deze vroege
uren om het verslag van de vorige dagen af te ronden (de komende
dagen kan hij dus uitslapen).
Na
het ontbijt –binnen met de airco aan vanwege de nu al hoge
temperatuur– vertrekken we richting Highway 95.Het vinden van de
juiste richting is wat lastig; we rijden South i.p.v. North. Barend
blijft relaxed en vindt met hulp van Jippe en Greet de juiste weg.
Ik houd wijselijk m’n mond, aangezien mijn richtinggevoel
onderontwikkeld is. Greet zit vandaag voorin – we wisselen elkaar
af. Ook achter in de RV zit het prima – ik kan zelfs
liggen…! We rijden nog steeds door vlak, woestijnachtig land,
met als skyline de Sierra Nevada.
We pauzeren in Musquite, een dorp
midden in de woestijn, tanken (gratis koffie) en slaan een voorraad
proviand in – in een supermarket met zoveel verschillende
producten, dat je niet meer weet, wat je moet
kiezen!
Terwijl we onze weg vervolgen tussen kale rotswanden door, rekenen
we uit, wat we nu eigenlijk aan benzine kwijt zijn.We komen uit op
30 eurocent per kilometer. Veel tijd om ons hierover te verbazen
hebben we niet; we pakken snel onze fototoestellen om al rijdende
foto’s te maken van de woeste rotspartijen, waar we tussendoor
rijden. Zo mooi – woest – groots! Hierna ontvouwt zich een
eindeloos weids landschap – alweer
prachtig!
Vanuit de staat Nevada (waar Las Vegas dus in ligt) rijden we even
door Arizona naar Utah in r het Zion National Park. Het
tijdsverschil met Arizona is één uur
later.
Bij
de ingang laten we onze parkpas zien, maar we moeten toch nog extra
betalen om door de tunnel te rijden. Omdat wij in een RV rijden,
wordt al het verkeer tegengehouden om ons door de tunnel te laten
rijden. Twee RV’s naast elkaar zou te smal zijn! Het Zion National
Park ligt in het Colorado Plateau – een groot gebergte. De bergen
bestaan uit verschillende aardlagen, wat duidelijk te zien is aan
de kleurrijke strepen. Het gesteente is voornamelijk rood van
kleur. Dit prachtige park dankt zijn uiterlijke kenmerken voor een
groot deel aan de Virgin River. Een groot ravijn, zijkloven, rijke
vegetatie, steile rotswanden en diepe ravijnen zijn de ingrediënten
van dit gebied. In 1919 kreeg het park zijn status en het heeft een
oppervlakte van 592 vierkante kilometer. Het belangrijkste kenmerk,
en tevens de voornaamste trekpleister, is Zion Canyon. Een 24 km
lange en 800 meter diepe kleurige Canyon.
Daarna zijn wij op de camping in
Bryce Canyon aangekomen; de eerste camping op gras! Het dreigt nog
steeds met regen en onweer, maar het valt reuze mee. Deze dag
hebben we totaal 260 miles erop zitten.
Dag 8; 9 augustus 2008.
Route: Bryce Canyon - Page Reisafstand: 220 km.
( ik
heb evenals hierboven ook bij de vorige dagen nog even de route
aangegeven)
We gaan zoals gewoonlijk rond 8.30
uur na van een heerlijk ontbijt buiten genoten te hebben een nieuwe
belevenis tegemoet.Hebben we elke dag opnieuw genoten van het vele
mooie in de natuur, vandaag overtreft dat onze verwachtingen in het
Bryce Canyon
Park!
Even
een stukje historie vooraf:
“Dit
prachtige park ligt in een gebied wat alleen te bereiken is via
bossen van pijnbomen, sparren, dennen en espen. Het gaat hier om
een bassin waarvan de wanden bestaan uit meer dan 50 verschillende
lagen kalksteen. De vorm vertoont gelijkenissen met een
amfitheater. Zuilen, torens, omhoogstekende punten in veel
verschillende kleuren kenmerken dit gebied. De kalksteenformaties
waarin ze zijn ontstaan zijn de beroemde Pink Cliffs van de staat
Utah. De prachtig en kleurrijke vormen van dit gebied zijn een lust
voor het oog. De kleuren veranderen onder de weersomstandigheden
constant. Bezoekers kunnen vrijwel het gehele park bereiken met de
auto en hoeven enkel naar viewpoints te lopen om dit prachtige
gebeuren te bewonderen. In 1928 kreeg het park zijn status en het
bestaat uit een oppervlakte van 145 vierkante kilometer. Velen
denken dat de wind de belangrijkste factor is voor de uiterlijke
kenmerken van Bryce Canyon. Niets is minder waar. Water is in dit
geval de verantwoordelijke factor geweest in de vorm van regen,
sneeuw en ijs. Het gebied is tevens onderhevig aan constante
opstuwing. Bryce Canyon stond miljoenen jaren geleden volledig
onder water want het was namelijk een deel van een gigantisch meer.
De zomer brengt hier een aangename temperatuur met zich mee. Dit
park op een hoogte van 2500 m liggend, kan nagenoeg geheel met de
auto worden bezichtigd over een afstand van 27 km. Deze route ligt
over de hele lengte van het park, met parkings in de buurt met de
mooiste uitzichtspunten.”
Wij worden bij de ingang van het
park weer voorzien van folders met routebeschrijving en al; nu is
het eenvoudig hun aandachtspunten te volgen en je te verbazen wat
hier te zien is! Er worden 12 uitzichtspunten aangegeven, die we
allen bekijken met meer dan gewone verbazing. De éne is nog mooier
dan de andere. Twee uitzonderlijk mooie vergezichten zijn:
Bryce
Point Dit is niet een gewone Canyon, maar een immens
amfitheater, met rotsformaties die door de wind, regen en sneeuw
zijn uitgeschuurd tot grillige torens, de zogenaamde Hoodoos! Een
verbluffend panorama in warme kleuren als baksteen en vanille. Je
hebt hier ook een ontzettend mooi uitzicht over de wijde omgeving;
natuur alom, in de verte een eenzaam gebergte, uitgestrektheid en
een prachtige blauwe hemel! Wat zien we hier Gods grote schepping
op ons af
komen. &nb