11 september Yellowstone National Park
Door Mir en Jorn - 16-09-2008 23:23 Ook deze datum klinkt vaag bekend in de oren. Niet alleen is Jannekevandaag jarig – proficiat bij deze! – maar er was nog iets met deze
datum en Amerika… De vlaggen hangen in ieder geval overal halfstok
hier. Vandaag maar geen bijdehante opmerkingen maken, lijkt me…
We staan in alle vroegte op en het is ijskoud. We zijn ongemerkt dan
ook naar een hoogte van ongeveer 2000 meter geklommen en dat is maar
het begin. Het heeft nog net niet gevroren, hoewel mijn tenen een
ander verhaal vertellen. Brrr… Komende nacht maar een extra deken
proberen.
Door de vele rivieren is het nog een beetje mistig in het park, maar
dat komt de sfeer eigenlijk alleen maar ten goede. Het ziet er echt
heel gaaf uit. Zeker als we ook nog een grote bull-elk tegenkomen.
Vandaag gaan we 1 van de 2 loops in het park doen en hier en daar nog
een paar trails te voet.
Als de mist wat begint op te trekken blijkt al snel dat het een hele
mooie dag gaat worden. Later blijkt ook dat voor fotografie dit een
ideale dag is. Geen strakblauwe licht, maar hier en daar nog wat
wolkjes, zodat de lucht mooi gebroken wordt.
Met de viewpoints kom je – zoals Mir en ik 2 jaar geleden ook al
ontdekten – op veel mooie plekjes uit Eigenlijk is dit ideaal voor de
gemiddelde luie Amerikaan. En voor Japanners. Je zou namelijk op die
manier in 1 dag door het hele park kunnen crossen. "Zou", want dit is
natuurlijk niet waarvoor we de bergschoenen ingepakt hebben. Mir en ik
trekken er dus al snel op uit. Pap en mam gaan voor een klein rondje
en wij ondernemen onze eerste echte hike.
Ik bevind me nu op crossroads, zoals hier gezegd wordt: ga ik een heel
uitgebreid verslag doen en mis ik de kans om nog wat wildlife te zien
(op het moment dat ik dit typ rijden we namelijk alweer door het park
op weg naar Grand Teton National Park), of ga ik vooral de foto's het
verhaal laten vertellen? Alsof de eerste reden al niet de doorslag zou
geven, begrijp ik dat ik bij lange na niet bij machte ben om een net
zo mooi verhaal weer te geven met mijn woorden dan dat de foto's doen.
Ik ga het dus bij bijzonderheden houden en houdt voor de rest de grote
lijn maar even aan. Hopelijk kan ik nog wat foto's op ons weblog
plaatsen een dezer dagen. Niet gespeend van enig realisme en door
eerdere ervaring met deze wel erg goed beveiligde laptop (zo goed dat
het Pentagon of de FBI hier vast en zeker interesse in zou hebben
mochten ze ervan horen) heb ik daar echter een hard (en bijna kaal)
hoofd in.
Vandaag staat in ieder geval de loop op het programma waarbij we
volgens de Q-Park Ranger, uhh Park Ranger, het meeste kans hebben om
beren te zien. De verwachtingen lopen op.
Buiten de hele mooie landschappen – het uitzicht verandert hier echt
voortdurend – blijven de bijzondere dieren echter vooral beperkt tot
bizons, herten, wapiti's, Knabbel en Babbel (ze bestaan!), en warempel
ook nog een roedel wolven! Al moeten we die laatste door een soort
sterrenkijker bekijken van een man die, samen met zo'n 40 andere
mensen, blijkbaar al een hele tijd post staat te vatten onderaan en
vooral ver weg van een heuvelrug. Wel aardig dat we even mogen kijken
natuurlijk. Pap en mam missen dit schouwspel helaas. Zij zijn dit stuk
niet meegelopen.
Later op de dag maken Mir en ik nog een schitterende wandeling bij de
Mammoth Hot Springs. Hier komt de natuur waar Yellowstone o.a. zo
beroemd om is pas echt naar voren. Wat een gave hete bronnen en warm
water terrassen. Volgens een Duitse vrouw – jawel, die zitten helaas
ook hier en niet alleen op het werk – is dit weliswaar nog veel mooier
dan Pamukkale (vergeef me de spelling, ik ben er zelf nooit geweest,
en mijn kennis van de Turkse topografie is ook vrij beperkt; al mag
dat geen excuus zijn), maar is het toch vooral jammer dat de
Amerikanen het niet toestaan dat je er niet in mag… Nou, ik denk dat
ik namens alle omstanders van dat moment spreek als ik stilletjes wens
dat ze toch vooral eigenwijs is en TOCH een poging waagt en erin
springt… het water is toch een aangename 70 graden celsius op die
plek. Good riddens… Helaas, naast dom heeft ze helaas geen ruggengraat
en doet ons allemaal dus geen plezier.
Zo, dit stukje was voor Sven. Natuurlijk ben ik in tegenstelling tot
hem niet serieus in mijn aversie jegens onze Oosterburen. Ik steek
liever gewoon de draak ermee.
De dag eindigt met een goede maaltijd in West Yellowstone. Ik neem een
shrimp basket, net zoals pap. Mir gaat voor een speciale chicken
schotel (volgens mij gekozen vanwege de naam: James Dean. Die is ook
lekker, zegt ze. Ik denk dat ik even niet wil weten wat ze nu precies
bedoelt…) en ook mam laat zich de veggie-burger (gadverdamme, geen
vlees….) goed smaken.
Mir en ik hebben alweer een hot tub ontdekt en besluiten om maar eens
te beginnen aan een vergelijkend warenonderzoek. En what do you know,
dit teiltje bevalt ook prima. Alleen ontkomen we er ook hier niet aan
om als oude vellen eruit te stappen, want we worden weer aangesproken
door Amerikanen (een man heeft vrienden in de randstad en weet dus
echt waar Europa, wat zeg ik, Nederland ligt!) en er ontstaat weer een
heel gesprek.
We gaan eigenlijk weer veel te laat slapen, want morgen gaat de wekker
weer om 6 uur. Dan gaan we loop 2 doen. Daar schijnen meer geisers te
zijn dan in de rest van de wereld bij elkaar. Maar inmiddels weten we
dat Amerikanen best goed kunnen overdrijven…