18 september – Bryce Canyon naar Zion National Park

Door Mir en Jorn - 24-09-2008 03:06 Vandaag beginnen we maar weer maar een goed ontbijt, want we gaan wandelen. Mir en ik nemen genoeg drinken mee en nog de nodige snelsuikers voor onderweg. We verlaten de camping met een voldaan gevoel. De mensen hier waren super vriendelijk en de faciliteiten waren weer prima.
We parkeren de RV buiten het park en nemen de gratis shuttlebus naar ons vertrekpunt. Daar nemen we afscheid van pap en mam – zij gaan nog wat verder met de bus om ergens anders te gaan wandelen – en begeven ons vol goede moed op pad.
De route is uitgestippeld maar wordt ook perfect bewegwijzerd. Voor de zekerheid zet ik ook nog mijn pda aan waar ik een speciaal gps programma opgezet heb waarmee ik onze zogenaamde waypoints kan opslaan. Dat zijn niets meer of minder dan X- en Y-coördinaten, oftewel lengte- en breedtegraden. Op die manier kunnen we altijd op onze schreden terugkeren, mocht het nodig zijn. Stiekem is het gewoon leuke spielerei en heb je dit echt niet nodig hier. Niet alleen omdat het zo goed bebord is, maar ook omdat er toch nog genoeg mensen rondlopen die je feitelijk maar zou hoeven achterna lopen.
De tocht is net zoals 2 jaar geleden – toen we een andere tocht in dit park liepen – zwaar maar vooral schitterend. Je blijft om je heen kijken en bij elke stap die je zet verandert het uitzicht. Het is surreëel en onvoorstelbaar. Het weer werkt ook nog eens mee. Het is heerlijk warm, zonnig en de wolken lijken af en toe toch onheilspellend. Maar nooit verdwijnt de blauwe lucht. Het zorgt voor de perfecte shots en geweldige contrasten. We zijn heel erg benieuwd naar hoe de panorama foto’s later zullen gaan uitzien. Maar dat zal pas weer thuis blijken, omdat ik daar de software niet voor bij me heb.
De route bestaat eigenlijk uit 2 lussen, 1 grote en 1 kleine. Nadat we de grote lus gelopen hebben en weer even aan de top van de canyon zijn teruggekeerd komen we pap en mam tegen. Die zijn ook flink aan het wandelen geslagen en zijn langs de canyonrand een route aan het volgen. Wij moeten alleen nog de kleine lus. Dat duurt nog zo’n 45 minuten. En ook die vliegen werkelijk om.
We komen rond 13.30u weer bij de RV aan en gaan dan met zijn allen nog even naar Ruby’s Inn, een motel annex winkel annex internetcafé. We willen nog even op internet kijken of we een hotel in San Francisco kunnen vinden voor de laatste 3 nachten. Ik heb gisteren namelijk al op mijn pda een interessante aanbieding gezien bij het Sheraton aan de Fisherman’s Wharf. En aangezien je daar niet vroeg genoeg bij kunt zijn proberen we dat te boeken. Via de pda gaat dat namelijk niet. En warempel, we vinden de aanbieding niet alleen terug, maar er zijn ook nog kamers beschikbaar. We boeken dus maar snel. Dat zal een mooie afsluiting worden van de vakantie. Maar dat duurt gelukkig ook nog even.
We eten nog een broodje bij Subway en vertrekken daarna naar Zion. Volgens de TomTom is het nog 159 km rijden. Dat valt mee. En de weg is weer – je raadt het al – een 3 sterren Michelin route. Nog net niet zo mooi als gisteren maar ook beslist de moeite waard. En als kers op de slagroom krijgen we in Zion ook nog eens een geëscorteerde passage door een tunnel; alle “oversized vehicles” moeten dit aanvragen. Dat kost 15 dollar en concreet betekent het dat de tunnel voor je wordt omgetoverd tot een oneway street. Gelukkig is het niet superdruk, want het betekent ook dat aan de andere kant van de tunnel het verkeer wordt tegengehouden. Leuke ervaring. Na de tunnel komen we na een korte maar steile afdaling in Springdale terecht waar we op nog geen kilometer van het park een RV campground vinden. En vanaf de camping gaan gratis shuttle busjes naar en door het park. Geweldig systeem. Net zoiets als in Bryce Canyon. We gaan nog even naar het Visitor Centre en zoeken een wandeling voor morgen uit. Deze heet veelbelovend Angels Landing. Deze wandeling durfde Mir 2 jaar geleden nog niet aan. Er wordt gewaarschuwd dat je geen hoogtevrees moet hebben, er kettingen op sommige plekken gespannen zijn en op andere stukken geen afgeschermde paden zijn. Het af te leggen hoogteverschil is 450 meter en dat op een lengte van 4 km (heenreis) geeft toch al snel een gemiddeld stijging percentage van meer dan 10%. Naar het schijnt nesten er soms op de top arenden. We zijn erg benieuwd.
Na het bezoek aan het Visitor Centre gaan we naar het dorpje om wat te eten. Bij Oscar’s Café vinden we een heerlijk plekje op het terras met schitterend uitzicht. Pa en ik gaan voor de spare-ribs, Mir neemt een maaltijdsalade en mam gaat voor de Quesedilla. Het is allemaal even lekker en voldaan lopen we daarna nog even door het dorpje. Mir loopt tegen een leuk paar Crocs aan die in Nederland nog niet te krijgen zijn en hier met maar liefst 40% korting in de uitverkoop liggen. En ze zijn nog leuk ook. Een soort ballerinaatjes die zelfs haar maat elegant doen lijken… en dat voor omgerekend 21 euro. Ik vind nog een Teva petje dus we zijn helemaal in onze nopjes. Morgen gaan we ook nog even naar een outdoorwinkel kijken die nu helaas al dicht is. Een fietswinkel kan ik met moeite voorbij lopen. Als ik daar naar binnen loop gaat het toch mis, dat weet ik nu al. Verder zie je ook hier de bekende t-shirts met leuke spreuken: Confidence is the feeling you have before you fully understand the situation. We nemen de shuttlebus terug naar de camping en maken ons op voor de dag van morgen.
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan