19 september Zion National Park
Door Mir en Jorn - 24-09-2008 03:07 Vandaag slapen we uit. We hebben de hele dag om in het park door te brengen. Om half 8 staan we onder de douche. Dan gaat het richting de shuttle busjes die ons eerst naar het Visitor Centre zullen brengen, waar we over moeten stappen op de shuttle bus die ons door het park zal vervoeren. Onze wandeling begint bij The Grotto. Er staan waarschuwingsbordjes waarop o.a. staat dat mensen met hoogtevrees hier niet aan moeten beginnen. Je hebt ook een goede conditie nodig. Dat laatste zit wel snor, maar ik weet dat ik van dat eerste nooit helemaal ben afgekomen. Zelfs niet na 2 cursussen paragliden en zelf enkele malen 2000 meter hoogteverschil met zo’n parachute overbrugd te hebben. Maar goed, na het lezen dat er hier en daar kettingen gespannen zijn waarvan het gebruik geadviseerd wordt en dat er onbeschermde afgronden en kliffen zijn besluit ik dat het misschien verstandiger is om maar niet verder te lezen. Ik denk wel nog even terug aan de spreuk over confidence die ik gisteravond op het t-shirt zag staan. En ik begin helaas steeds beter de situatie te begrijpen.Hoe dan ook, we smeren ons weer goed in met zonnebrandcrème, want het zou 32 graden worden vandaag. Alsof de tocht (4 uur staat op het bord en te overbruggen hoogteverschil 452 meter) nog niet zwaar genoeg zou zijn…. Het eerste stuk gaat vlotjes. Het is vrij vlak. Dat ontvang ik met gematigd enthousiasme want dat betekent alleen maar dat we minder kilometers overhouden om het hoogteverschil te maken. We komen al wat uitdagende punten tegen in het eerste uur maar schieten goed op. Met de conditie zit het wel snor, zo merken we opnieuw. Benieuwd hoe de tocht van pa en ma zal verlopen. Hopelijk hebben zij het iets minder zwaar zodat ze ook volop kunnen genieten.
Na 2 mijl zien we een bordje staan dat het nog een halve mijl naar de top is. En zo te zien is dat nog een stuk hoger. Na 150 meter komen de eerste kettingen. En die zijn er niet voor niets. De afgronden laten zich ook al voorzichtig zien en het wordt nu menens. Na 2 bochten wordt het zelfs zo heftig dat Mir haar grens bereikt heeft en het verstandige besluit maakt om niet verder te gaan. Een man die naar beneden komt weet te melden dat er boven een condor rondvliegt. Amerikanen overdrijven veel dus net zoals ik denk dat de rest van de tocht niet erger zal worden denk ik ook dat de man zich of vergist of sterk overdrijft.
Ik weet nog niet waar mijn grens ligt dus ik ga door. En maar goed dat Mir gestopt is want het wordt nog veel intenser. Een eekhoorn loopt af en toe voor me uit alsof hij (zij?) me de weg wijst. Na 10 minuten – je gaat hier echt niet snel meer door het steile hellingspercentage – kom ik op een stuk waar ik over een bergrug verder moet. Op zich al vrij spannend, maar er hangen tenminste kettingen bij. Wat vervelender is is dat ik de klif veel te goed kan zien die zich ernaast bevindt. En die is echt verticaal. Later blijkt dat daar ook door sport-bergklimmers geklommen wordt. Hier kan geen klimwand tegenop. Ik hoef die weg gelukkig niet te nemen maar het uitzicht zorgt er al voor dat ik toch knikkende knieën krijg. En ik draai om. Na 5 meter stop ik even op een relatief rustig stukje om even bij te komen. En dan hoor ik een geluid boven me. Dat geluid ken ik. Alsof ik weer in Oostenrijk met mijn parachute in de lucht hang. Ik kijk omhoog maar natuurlijk is het geen parachute. Mijn hart slaat een slagje over want wat zie ik? Een condor cirkelt rondjes op nog geen 20 meter boven me. Wat is dat beest groot en majestueus. Even vergeet ik waar ik ben en neem mijn camera om een foto te nemen. Inzoomen lukt niet want ik wil snel zijn maar ook liever niet de ketting loslaten. Ik neem de foto en hoop dat het gelukt is. Dan verdwijnt de condor weer uit het zicht en zal ik hem niet meer terugzien. Ik vraag me af of deze vogel het nest boven heeft. En dan zie ik de eekhoorn weer die voor me uitgaat. Of misschien is het wel een andere want er zitten er hier genoeg. Ik haal nog een keer diep adem en draai me weer om. Ik ga naar boven. Ik besluit om alleen nog maar te kijken hoe ik moet lopen totdat ik boven ben. Dat is sowieso raadzaam want hier wil je niet afgeleid worden. Dat er andere mensen af en toe tegemoet komen helpt me nog wat verder. Af en toe zijn de kettingen weg en is het zoeken naar wat het pad zal zijn. “Gelukkig” is het hier niet al te breed dus echt veel opties zijn er niet. Na 20 minuten weet ik de top te bereiken en het uitzicht is echt adembenemend. Jammer dat Mir er niet bij is om dit te zien. Ik maak wat foto’s en laat mezelf ook nog even fotograferen door een Nederlandse medetoerist. Anders gelooft niemand dat ik hier ben gekomen, inclusief ikzelf. Op de weg terug naar Mir gaat door mijn hoofd: I hiked, I crawled, I nearly passed out, I cried for Mom, I nearly wept, but I made it to Angels Landing. Weer zo’n mooie T-shirt spreuk.
Voldaan kom ik bij Mir en vertel haar over het vervolg van de tocht. Ze is blij dat ze niet door is gegaan. We hebben vandaag allebei onze grens opgezocht. Wat een ervaring. De weg naar beneden is voorbij in een vloek en een zucht. In het dal gaan we nog even wat eten en komen pa en ma tegen. Zij hebben ook genoten vandaag. We zitten samen nog even op een terrasje van het weer te genieten en gaan daarna nog even het dorp in om nog wat te shoppen. Bij een outdoor winkel vragen we of ze fingershoes hebben. Die had Mir al eens gezien en vandaag kwamen we een vrouw tegen die ze droeg tijdens het wandelen. Het zijn net handschoenen maar dan voor je voeten. Grappig. De vrouw achter de toonbank vraagt of we deze bedoelen en haalt een van haar schoenen op de toonbank. Die dus. Ze heeft ze zelf via internet besteld want ze verkopen ze nog niet. Wel krijgen we wat adressen waar we ze zouden kunnen krijgen. Hopelijk komen we die dus nog tegen.
Na het shoppen hebben we nog even tijd om op de camping wat uit te rusten voordat we weer met de shuttle bus terug het dorp in gaan om wat te gaan eten.
En morgen, morgen gaan we naar Las Vegas. We hebben al 2 folders gevonden van Shopping Malls in Vegas en daar zijn we allemaal wel nieuwsgierig naar.