23 september Bishop
Door Mir en Jorn - 24-09-2008 03:20 Vandaag beginnen we zoals gewoonlijk met een frisse douche en een bezoek aan de bakkerij. Wat een keuze! Het water loopt ons in de mond en we komen met moeite met “maar” 3 broden, een apfelstrudel en 2 caffe mocha (ook lekkere koffie is hier een schaars goed) uit de winkel.Mir doet ook een telefoontje naar Rob namens ons allen. Hij is jarig vandaag en dat we ver weg zitten mag geen reden zijn om dat te vergeten. Lang zal hij leven, hieperdepiep hoera, en we gaan nog niet naar huis. En we gaan ook niet naar Yosemite, for that matter, want vandaag bel ik met Travel Assistance van Cruise America. Of ik al eerder gebeld heb met Travel Assistance. En ik dacht nog wel dat ze hier wel een CRM systeem hadden… Ja, ik heb al gebeld: voor een niet werkende water heater (wat maar een lampje bleek te zijn), een platte band (ventiel moest gerepareerd worden), een continue brandend SES lampje (Service Engine Soon, maar deze melding was volgens de medewerkster niet zo spannend als de beschrijving in de handleiding je wil doen geloven; het was waarschijnlijk een defect lampje, want dat gebeurde voortdurend. Waarom ze die lampjes dan nog erin plaatsen vraag je je af, want ze maken je alleen maar onzeker.) en nu voor rokende en stinkende remmen.
Ik krijg het adres door van een garage in Bishop waar we terecht kunnen. Na even zoeken – TomTom heeft het ook eens verkeerd door ons een aantal kilometers te ver te sturen – vinden we de garage. Wat ons daar wacht zal ons niet vrolijk maken. Het duurt een hele poos voordat we geholpen worden – de garagehouder heeft slechte ervaringen met compensatie door Cruise America en wil daarom natuurlijk alle financiële dingen vooraf afgehandeld hebben met hen en nadat dat gebeurd is is het lunchpauze – en als er naar de wagen gekeken is is de conclusie dat de voorremmen, niet de achterremen, stuk zijn en de achterremmen zo warm zijn geworden omdat ze al het werk moesten overnemen. We zijn met een RV met slechte voorremmen op pad gestuurd… Maar goed dat we dit voor Yosemite horen. Er is meer slecht nieuws. De remklauwen heeft hij wel op voorraad, maar de schijven niet. En hij vindt het niet verantwoord om ons met slechts nieuwe remklauwen op pad te sturen. Dit zal zeker 1 dag gaan duren zegt hij. Hij zal met Cruise America gaan bellen om het voor te leggen. Nadat hij gebeld heeft blijkt onze angst bewaarheid: we hebben geen andere keuze dan hier te overnachten en te wachten tot de onderdelen morgen aankomen en de RV gerepareerd kan worden. Hopelijk is dan alles morgen laat in de middag gerepareerd.
Balend gaan we terug naar de camping om nog een nacht bij te boeken. Verder mogen we niet rijden. En dan te bedenken dat we met dit ding 110 km/u gereden hebben, op slechts 2 remmen. Je moet er niet te veel bij nadenken behalve dan dat je blij mag zijn dat er niet echt iets ernstigs gebeurd is. Dat was niet ondenkbaar geweest. Zolang je niet hoeft te remmen gaat het goed maar zoals pa mooi verwoordt: de essentie van het vliegen zit hem in het landen.
We likken onze wonden en besluiten om het reisplan maar kritisch onder de loep te nemen. We zullen wat moeten aanpassen door deze tegenslag. We kunnen naar Yosemite als de auto gerepareerd is maar het korte uitstapje langs de kust alvorens San Francisco in te rijden zullen we moeten schrappen. Gelukkig dat we in Las Vegas al krab gegeten hebben…
De rest van de middag doden we de tijd – er is hier niets te beleven of te zien – met lezen, kaarten, door het dorp lopen en straks nog even een internet café te bezoeken en ons verslag bij te werken op de site. Morgen wordt hopelijk beter.