Van oerbos via siertuin naar pracht meer

Gewoon een dood normale etappe. We betrapten onszelf erop, dat we onderweg geen foto’s van bergen meer namen. Die hebben we nu wel even genoeg. Op de camping alle web-verhalen weer bijgewerkt. Viel niet mee, want het was het traagste netwerk tot heden.

Vandaag in het mooiste bos van ons leven geweest. Het Strathcona Westmin Park. Bomen van een omvang, die we tot op heden alleen op foto’s hebben gezien, nu in levende lijve ontmoet en ook als luciferhoutjes over elkaar heen zien liggen. Het pad/de wandeling leidde naar de Upper Myra Falls.



14 en 15 september Van Campell-River tot Central Saanich (even t.O.v. Victoria)

Tot onze grote verbijstering veranderde de Highway plots (net buiten Campell River) in een vierbaansweg. Dat was best even een verademing. Een tijdelijk wat minder spannend landschap, dat ons aan de rijksweg Amersfoort-Zwolle deed denken. Gearriveerd op de meest ‘shabby’ campground tot op heden, maar het was maar voor 1 nacht.

Vervolgens op naar Victoria, wat Central Saanich werd. Gestaan op de mooiste campground tot op heden: Ocean Side RV Park. Hagelnieuw en met razendsnel internet. Snel alweer alle sites bijgewerkt en driftig gemailed.

16 september de Butchart Gardens bezocht. Het resultaat: werkelijk overdonderend. Margré vond het zelfs iets te mooi. Er mankeerde werkelijk helemaal niets aan.

17september: de overtocht terug naar het vasteland (Hope).


Vandaag wat vroeger uit de veren gegaan dan anders, want overvaren en een stuk rijden (170 km), dat vergt in dit land toch wat tijd. Om 07.00 uur stonden we naast ons bed. Margre schoof de gordijntjes open en zag iets, dat wij vanwege onze levensstijl (nachtbraken en er ’s morgens dan niet uit kunnen komen) al enkele tientallen jaren niet meer hadden gezien: een zonsopkomst. Wat is dat mooi! We hebben er gelijk (in pyama, maar het model dat ik draag daar kun je meer naar de Doelen) een foto van gemaakt. Hoop dat de kenners het verschil tussen de zonsopgang en de ondergang qua foto’s kunnen onderscheiden, want hij gaat echt in het plakboek.

Gestaan op een (alweer) prachtige campground: Holiday Motel en RV park. We kunnen de bergen bijna aanraken. Hier gaat waarschijnlijk de foto op de cover van ons fotoalbum geschoten worden.


Morgen gaat de reis naar Osyoos, dat volgens het Canada boekje een droometappe moet worden. Er zit zelfs een kleine woestijn tussen. Ik zal de bulten van onze kameel morgenochtend goed vullen.

Tot horens.