17. 15 september Montreal

Na wederom een driegangen ontbijt (muffins in drie nieuwe smaken, boerenomelet en fruitgebak van peer, besjes en custard) startten we de auto en de Tomtom. Tot onze verbazing gaf de tomtom aan dat we 625 kilometer moesten rijden, terwijl de afdruk van Google maps 521 kilometer aangaf. Die 521 kilometer bleek midden door en over bergen te gaan. Deze dag bleek de langste reisdag te zijn, want Tomtom gaf aan bijna negen uur hiervoor nodig te hebben. En aangezien we voor het grootste deel over B wegen zouden reizen (snelwegen zijn hier niet), waren die negen uur goed ingecalculeerd. De omgeving was echter spectaculair: hoge bergen, diepe dalen en dat allemaal door een bosomgeving, waar de beginnende herfst te zien was. Vele schakeringen groen, geel, bruin, oranje tot zelfs vuurrood (de zogenaamde burning bushes).

 De grensovergang van de verenigd Staten naar Canada was, zoals verwacht, een peulenschil: geen mens te zien bij de grensovergang van de VS en 10 minuten werk bij de Canadese grensovergang.

 

Onderweg onze eerste ervaring gehad met Tim Horton, de beste koffiezaak volgens de Canadesen en ze hebben gelijk. Pittige koffie in normale hoeveelheden: een ‘ small coffee’ staat ongeveer gelijk met onze kop koffie. Een aanrader!

 

Ons hotel was de Knights Inn: simpel, maar met vriendelijke mensen bij de receptie. De receptioniste gaf me twee routebeschrijvingen: één naar de dichstbijzijnde metro en één naar het Casino. Helaas reden we meteen verkeerd, omdat het hotel vlak bij een grote verkeersader ligt en je vele kanten op kan. Uiteindelijk gebruik gemaakt van de route naar de metro. Dat betekende wel, dat we uiteindelijk om kwart voor negen bij het casino aankwamen en op de bovenste etage van het buffet gebruik kunnen maken. Hier maakten we meteen kennis met de fameuze Franse keuken en de Franse vriendelijkheid: het eten was koud en op zijn best lauw. Ga hier nooit eten: het is veel te duur en is achteraf gezien het slechtste wat we de gehele vakantie gegeten hebben. N.B. we hebben ooit bij MacDonald gegeten!

 

Ook in het casino was de Franse vriendelijkheid overal en aangezien mijn humeur na de maaltijd naar de bodem was gezakt, had ik mezelf beloofd geen dubbeltje meer te besteden bij dit waardeloze casino en daar heb ik me, zonder enige moeite, aan gehouden.

 

U begrijpt, dat ik zo chagrijnig was, dat zelfs een borrel niet zou helpen, zeker ook gezien het late tijdstip. Het bed nodigde mij uit om snel mijn ogen te sluiten.