ff bijkomen

Gelijk op het vliegveld van Albuquerque een deja-vu en dan betreft het niet Marco, Irene en kleine Erik, maar jawel ... onze koffers. In New York waren we een koffer kwijt en nu alle twee. Peter stond netjes bij de band op de koffers te wachten, maar toen de band na een half uur stopte, geen koffers. Oh oh even verslag uitbrengen bij tante Leny. " Geen koffers poep" en gelijk het antwoord " Zijn ze niet met een vliegtuig eerder gekomen?" . En jawel, de koffers stonden in het kantoor van Continental. Hoe zit dat?

We vlogen van New York in 4 uur naar Houston en na een tussenstop van 2 uur door naar Albuquerque, echter ons vliegtuig vertrok om 14.50 uur, maar om 13.00 uur ging er ook al een vliegtuig naar ABQ en daar hadden ze onze koffer mee meegestuurd. Ja weten wij veel.

Op naar het huis van Marco en Irene. Leny wist niet wat ze zag. Een knoepert van een huis op een stukje grond van 32.000 vierkante meter (hallo Casembrootstraat). Irene, die nog aan het werk was, had al een heerlijke maaltijd klaargemaakt en na lekker bijgekletst te hebben gingen we slapen.

Donderdag lekker zonnen, beetje shoppen en genieten van de rust (heerlijk na New York) en van Erik, Marco en Irene.

Vrijdag zie boven.

Nu is het zaterdagochtend. Eeven dit berichtje typen en dan gaan we met z'n allen naar het beroemde ballonfestival in ABQ. Daar komen ruim 600 ballonvaarders uit de hele wereld hun kunstjes vertonen met ballonvaartuigen in allerlei vormen (dieren, huizen auto's hoe gek je maar kan bedenken). Dan gaan we naar het 2600 meter hoge Sandia Peak met de kabelbaan naar de plek waar we 5 jaar geleden de boot in gingen. Als het restaurant nog niet failliet is eten we daar een hapje en zit er al weer een dag vakantie op.

Nou we peren 'm, tot laterrrrrrrrrrrr