Breath taking Bryce

Vrijdag 12 juni 2009.

Breath taking Bryce.

Het was een koude nacht, we werden soms wakker van de kou. Gelukkig is Klaas warmbloedig. Volgens mij was het rond het vriespunt. Om 8 uur staan wij bij het visitor-center en krijgen we de

info die we wensen. De Fairy land loop trial gaan we doen, 12,9 km met een hoogteverschil van 704 m. Nou, adembenemend!



We dalen af de canyon in en hebben geen woorden voor al het moois dat we zien. Het is hier erg droog en toch groeien er wilde akeleien. Er zijn weinig vogels en vlinders te zien. Temperatuur loopt snel op en we gaan verder in de korte broek. Het is heel anders lopen dan bij ons. Voor mij een geluk dat Klaas de rugzak draagt. In mijn koffer zat nog een rugzakje zodat we konden delen. Jammer. Na elke bocht in het pad verbazen we ons weer. Klaas lijkt wel een japanner-klik-klik. Hij maakt vandaag 400 foto’s.

Dank je wel Tjibbe voor het extra geheugen!

Het landschap hier bestaat uit allemaal grillige vormen in de kleuren,

Oranje,rose, beige, wit en bruin. Ik heb een keer een plaatje gezien van het geheimzinnige leger van China. Allemaal soldaten van terra-cotta. De vormen die op de terra-cotta soldaten lijken worden hoodoo’s genoemd. Ook was er een vorm die op de Tower-Bridge in Londen lijkt.

We zijn bijna weer op de rim, dat is de rand van de vallei (bovenkant). Dan is het volgens ons nog maar een stukje. Dat valt dus tegen, al met al zijn we 4 en een half uur onderweg. Blij dat we er zijn en een stuk meloen smaakt heerlijk. We doen even een tukje.

Nu gaan we de Navajo-loop doen gecombineerd met Queens-garden, 4,6 kilometer en een hoogte verschil van 167 meter. Fantastisch, maar weer heel anders dan vanmorgen. Naar Wall Street, zig-zag steil naar beneden.



Veel mensen doen deze trail, zelfs met baby’s op rug en of buik wat eigenlijk onverantwoord is. Op de grond een nauwe doorgang waar een aantal dennenbomen kolosaal staan te wezen. Heel apart.

Plotseling staat er een groepje mensen te wijzen. Een ratelslang! Natuurlijk staat Klaas vooraan en ikke heel ver weg. Het is warm om te lopen, vermoeiend maar heerlijk. Twee uur onderweg. We controleren bij het hotel of de koffer er is. Nee. Dan koken we en eten smakelijk.

Op weg naar Inspiration Point voor sunset-sight. Onderweg zien we deers, en dikhoornschapen. Piet Paulusma is ons weer niet goed gezint. De zon kruipt achter de wolken maar het is toch heel speciaal om te zien wat er met alle kleuren gebeurd. Genieten!

We hebben het mooiste plekje van het park, uitzicht over het land.

Reisverslag  en weblog bijwerken. Wat meer dekens op bed en morgen zullen we zeker spierpijn hebben.