Het wilde westen
Door Klaas & Nanda Knobbe - 16-06-2009 15:21Maandag 15 juni 2009.
Het Wilde Westen.
Lekker geslapen. Het heeft
voordelen dat er een koffer weg is. Ik hoef nu niet te kiezen wat
ik aan zal trekken. Klaas is blij dat mijn koffer weg is, want
anders had hij in mijn rokjes moeten lopen….
We gaan vandaag op weg naar
Capitol Reef. Eerst halen we levensmiddelen en ansichtkaarten. De
weg gaat direct vrij steil omhaag, het is nog steeds de 12 door
Utah. Veel motormuizen zijn in groepen onderweg. Een mooi gezicht,
dikke buik, grijze baard, stoer leren jack en reuze aardig. De
easy-going people.
We krijgen veel commentaar op
het feit dat we rijden in een camper met een Alaska-nummerbord. De
mensen denken dat we dat hele eind gereden hebben. Spijtig dat ons
fotoboekje in de zoekgeraakte koffer zit, want het was een leuke
gelegenheid om iets over ons land te laten zien. De mensen zijn erg
vriendelijk en ook nieuwsgierig waar we vandaan komen.
Ik krijg filminstructies en
maak een filmpje terwijl we rijden. Het is goed om te doen want het
is een prachtige route. Kunnen we deze winter thuis nog eens
nagenieten.
Onderweg is er ineens een
stofwolk en voor we het weten zitten we echt in het wilde westen.
Allemaal koeien en kalfjes rennen ons tegemoet. En ja hoor, ook
cowboys te paard! Elke auto blijft stil staan. Wij eruit. Ze komen
recht op ons af. Aan het eind van de stoet waarschijnlijk de
eigenaar. Mooi licht shirt aan, grote witte hoed op en 2 zoontjes,
ongeveer 9 jaar rijden achter hem aan. Voorop Mexicanen, die doen
het werk. Maar ze zijn wel met hun tijd meegegaan, mevrouw rijdt er
achteraan in een 4 x 4. Prachtig om te zien.
Het park Capitol Reef heeft een
aantal huizen en een smederij uit de tijd van de pioniers. De
mormonen hebben zich hier jaren schuil gehouden. Zij hebben grote
fruitboomgaarden aangeplant. Deze worden nog steeds in ere
gehouden. Het zijn wel nieuwe bomen natuurlijk.
In Capitol Reef hebben we een
tocht gemaakt. Deze eindigde hoog boven op een berg. Het wordt saai
maar het was alweer erg mooi. Als je dan afdaalt is er om elke
bocht weer een verrassing. Beneden komen we een Nederlander tegen
die ons voor slangen waarschuwt. Die hebben wij vandaag gelukkig
niet gezien. Daar denkt Klaas trouwens anders over…. Het is weer
warm, we nemen even rust. Onze overnachtingsplek is gereserveerd en
weer hebben we de mooiste plek! Op het moment dat ik dit schrijf is
de zon net ondergegaan, de hordeur is gesloten en ik zie scheef
vooruit een ruig landschap met een grote berg. Picknicktafel voor
de deur. Wat een weelde.