Rafting and shooting

Vrijdag 19 juni 2009.

Rafting and shooting.

Ruim op tijd parkeren we de camper in een zijstraat van het bedrijf die de trip organiseert. Starbucks doet wonderen en we zijn er helemaal klaar voor. Internationaal gezelschap, frans, belgisch en engels en ook

amerikanen. Met de bus 27 mile stroomopwaarts en dan naar beneden raften.

Zaten een aantal leuke rapids in maar het was niet echt eng te noemen. Wel een prachtige ervaring, grote hoge rotsen aan beide kanten. In dit gebied van Utah zijn veel cowboyfilms van John Wayne

opgenomen. We komen langs een speciale rots waar General Motors ooit voor een reclamespot een echte auto bovenop heeft laten zetten. Het is heerlijk weer en er is bijna geen wind. De gids vertelt ons pas op de terugweg dat het niet zonder gevaar is. Men zoekt nog naar het lichaam van iemand die waarschijnlijk omgekomen is. Twee mensen in een eigen boot, zonder zwemvest, wel veel drank, zijn overboord geslagen. Een is al dood gevonden. We zien rangers met een motorboot zoeken…… Br.

We wisselen mailadressen uit om foto’s te kunnen sturen. Als we weer terug in Moab zijn gaan we op weg. Het is nu erg warm en we besluiten wat verder te rijden dan we eerst van plan waren. Dat scheelt de volgende dag. Na een gedeelte Interstate 70 gaan we omhoog over een landelijke weg. Eerst leuk, maar we zien bergen en yes… dwars er door heen. En hoog, hoger, nóg hoger. Dus is Klaas weer de klos.



Het laatste stuk doe ik weer. We komen aan in Rangely. Op het RV-park is niemand die ons kan vertellen over er plaats is. We lopen wat rond, er komt iemand uit z’n camper. Hij belt voor ons met de beheerder. Gelukkig is er plaats. We installeren ons en binnen  5 min. Stopt er een grote truck voor onze RV (ongeveer even lang!). Een aardige oma komt binnen. Ze lust wel koffie en we raken aan de praat. Over Obama, economie, milieu, bloemen en Holland. Ze vindt het onzin dat de amerikanen in kleinere auto’s moeten gaan rijden, ze noemt ze golfkarretjes. Heeft ze mijn Suzuki Alto nog niet eens gezien. Interessant. Ook wel inspannend. Eind van het verhaal: jullie zijn welkom en je hoeft niets te betalen. Als je lekker wilt eten moet je bij Betty’s zijn. Oh en Wi-fi? Nee dat hebben ze niet.

Zij weg en de man die voor ons gebeld heeft klopt aan.

Waar we vandaan komen en of we morgen een gratis ontbijt willen. Nou graag! We raken aan de praat, hij vraagt wat we in Holland als recreatie doen. Fietsen, vissen en zeilen. Wat we denken van gunshooting? Wij kijken elkaar aan en bedanken in eerste instantie. Nee hij gaat geen animals killen, alleen killing rocks. We gaan mee. De aardige oma had gezegd dat hij wel ok was, dus stappen we bij hem in de truck. Oude rammelbak met 2 schietgaten in het voorruit. Binnen no-time zijn we “ergens”, denderen door dirt-roads, zo hard dat de uitlaat er bijna afvalt. Een grote vuurbuks 22 mm. voor in de truck.

Schieten maar, the lady first. Cool! Dan komt ie met een pistool Smith & Wesson aan, knallen. Ook heeft ie een kleine revolver, voor self-defense. Mag je allemaal zó kopen. Om dieren te schieten heb je een vergunning nodig. Alle borden die aan de weg staan zijn met kogels doorzeefd. De heren schieten er op los. John 60+, zo heet onze weldoener, gaat als ontspanning dagelijks een uurtje schieten for fun.

Na een half uur gaan we terug, ik doof en met de bibbers. Hij geeft Klaas nog een cap van het bedrijf waar hij gewerkt heeft als truckchauffeur. Vertelt daar nog een mooi verhaal bij. Hij is opgegroeid in Louisiana, het land is daar glooiend. Zijn eerste rit was naast zijn baas in een grote truck in Colorado, berg opwaarts, hoger, hoger, hoger…..Op het eindpunt stapt John uit, gaat op handen en voeten voor de deur van de baas zitten. Die zegt, what the hell is wrong with you? Antwoord: Oh, Bubba I’m afraid I will fall off this mountain. Het adres van John heb ik, straks stuur ik hem wat uit Fryslân. Hij is nog op zoek naar een single-hollandse lady. Ze hoeft de auto niet schoon te maken. Liefhebbers?

Toch wel weer opgelucht staan we weer bij de camper. We eten bij Betty en het was great. Dat was ook wel te zien want er zat een familie, beppe, 2 zoons + vrouwen en 2 kleine kinderen en die zagen er allemaal goed gevuld uit. Toen we al lang klaar waren zaten zij nog lekker te bikken. Voor vandaag hebben we weer meer dan genoeg beleefd. Oh ja, op onze gratis staanplaats was wél een internetverbinding. Waarschijnlijk had oma nog nooit van wi-fi gehoord.