Boiling and bubbeling

Woensdag 24 juni 2009

Boiling and bubbeling.

De camper staat tussen hoge dennenbomen. Het blijft lang donker. Gisteravond was bijna het hele bos blauw van de rook. Bijna iedereen maakt hier een kampvuur of is aan het barbecueën. Ze kopen het hout, terwijl hier allemaal dood hout voor het oprapen ligt. Waarschijnlijk helpen deze vuurtjes tegen beren, want we hebben er geen een gezien. De (tent) kampeerders mogen hun eten niet in de tent bewaren maar in een bearbox bewaren. Deze ijzeren box staat een eindje van de tent, met een hangslot zodat de beren er niet bij kunnen. Als rangers een koekenpan, of eten buiten de tent zien of vinden krijg je een bekeuring van enkele honderden dollars. Het was een koude nacht, temperatuur ongeveer tussen de 5-8 C. De zon schijnt alweer en als we rijden is het al snel weer een prettige temperatuur.

De wegen in Yellowstone hebben de vorm van het cijfer 8. De eerste 2 dagen bekijken we de bovenste helft. We beginnen bij Norris. Hier rijden we naar toe over een mooie weg. Overal staan hier veel dode bomen. Het jonge groen groeit eronder, maar al dat dode hout is deprimerend. In 1988 zijn hier grote bosbranden geweest. Zó lang duurt het dus voordat zoiets zich heeft hersteld. En het zal nog wel een aantal jaren kosten voordat het helemaal weer begroeid is. Bosbrand is iets erg. De kampvuurtjes worden ook allemaal in een grote ijzeren bakken gestookt. Er wordt ook gecontroleerd of de vuurtjes wel uit zijn. Als we zo rijden merkt Klaas op dat er verderop wel weer iets in  brand zou kunnen staan. Boven de bomen een hoge rookpluimen. We zijn bij Norris de rookpluimen en het blijken geisers te zijn.

       

Het is te ruiken dat we bij de geisers zijn want het stinkt!, naar rotte eieren. We kijken rond en verbazen ons over het gepruttel en gesputter van de grond. Overal stoom, zo maar uit de aarde of uit een waterpoel. Vreemde kleuren en geuren. Ook veel witte geloogd boomstammen die door de bodemsituatie dood zijn gegaan. E worden over een houten plankier rondgeleid. Je kunt hier niet op de grond lopen om dat de korst op sommige plekken heel dun is. Vreemd hoor.



We gaan verder. We verlaten Norris en gaan richting Madison, naar de verfpotten van de artiesten. Vele kleuren modder. Het heeft wel van een schilderspalet. Wij mogen niet op de grond lopen, weer over planken. Toch kunnen we zien dat dichtbij de bubbels bizons geweest zijn, want ze hebben wat achtergelaten. Volgende stop wordt Mammoth Hot Springs. Op de weg daarnaartoe zien we een coyote. Het dier is onfatsoenlijk. Wil niet op de foto, deponeert shit op de weg en gaat dan het bos in. Bij de beroemde gekleurde terrassen van de Hot Springs krijgen we een teleurstelling te verwerken. Bijna alle bronnen werken niet meer en daardoor zijn de kleuren (door verschillende soorten algen) vervaagd. Jammer, wel is goed te zien dat het allemaal uit terrassen is opgebouwd. Inmiddels is de temperatuur behoorlijk hoog dus we lopen te puffen. Het is een mooie wandeling.

 
         

Vanmorgen al bizons en de coyote gezien Vanmiddag nog meer mazzel. Wij rijden verder en ineens zien we allemaal auto’s stoppen. Ook wij. Blijkt er een zwarte beer te lopen. Ongeveer 100yards van de rijweg scharrelt ie tussen de bomen. Hij eet gras en ziet er niet gevaarlijk uit. Wel is er een ranger die de beer constant in de gaten houdt. Hij regelt ook het verkeer. Hij vertelt dat deze beer tussen de 3-5 jaar oud is. Wat een ervaring!

Door het gebied met gras en riviertjes rijden we. Regelmatig stoppen we, we zitten ook een poos heerlijk in de zon. Op de terugweg komen we diverse 4-way kruisingen tegen. Iedereen heeft een stopbord. De auto die heet eerst volledig tot stilstand is gekomen mag het eerste wegrijden. Als Klaas dat doet dan hoop ik maar dat alle anderen ook deze spelregels weten….. Het gaat goed, schadevrij komen we op de camping aan. We gaan nog wat eten en lekker douchen. In het gebouw waar de wasmachines staan laden we onze apparatuur op en de koffie smaakt er goed.