5 tot 10 juli 2009
Door HARMEN ANNE BAUKE EN AMELIE ON THE ROAD - 11-07-2009 06:39 Up North.Zo gezegd zo gedaan. We hebben een heerlijke dag gereden en gerust, op een parkeerplaats, shopping center.
We kwamen aan op een zeer mooie camping. Het lag op een heuvel aan zee met prachtige uitzichten. In eerste instantie hadden we het mooiste plekje van de camping gekregen van de parkwacht, helaas was daar reeds iemand? De nacht erop was het plekje voor ons, nu staan we er naast. Er is heel veel ruimte, geen verkeer en de kinderen vliegen uit, zo heerlijk. Er zijn geen douches en de wc's zijn gaten in de grond en het is een van de mooiste plekken tot noch toe. BBQ met spectaculaire zonsondergang.
De volgende dag naar Hearst Castle, protserige buitenverblijf van krantenmagnaat uit de jaren dertig. Het is het pronkstuk van de Amerikaanse kust, men komt hier met busladingen naartoe. Je kunt alleen maar aansluiten bij een tour die vertrekt vanuit een soort van luchthavenachtige terminal. Dan met z'n veertigen in de bus de heuvel op. Boven horen we dat de tour nog twee uur gaat duren...we houden ons hart vast. Nu bespreken we vast: waar oh waar kunnen we ontsnappen? Want het stikt er van de security, onze groep heeft een guide voor die praat en een guide achter die niet praat maar de groep sluit. Het is kitsch met een grote K, elke denkbare vorm van neoclassicistische elementen is hier toegepast. Een zwembad met een compleet romeinse tempel en griekse schonen overal rondom. Het interieur van het gastenverblijf deed aan als een systeemplafond, goud op de grond bij het binnenzwembad en de kindertjes vonden het niks... Om een lang verhaal kort te maken, de tourguides/security waren blij dat we ertussenuit knepen voordat we überhaupt het hoofdgebouw hadden bereikt. We zijn er als een haas vandoor gegaan, kinderen op bed en verder weer een heerlijke middag op de prachtige camping. Aangekomen op de camping troffen we schoenen aan op de bijbehorende picnicktafel,huh? Die bleken van een meneer een plekje verderop, hij dacht zo dit plekje te reserveren. Hij legde ons omstandig uit dat wanneer je je plekje verlaat voor bijvoorbeeld een uitstapje dat je dan wat moet achterlaten om daarmee aan te duiden dat je weer terug komt, bijvoorbeeld een paar stoelen! Ja ja, daar hebben we ervaring mee.
Bauke kwam 's avonds nog zijn bed uit, precies op tijd voor de zonsondergang die hij nu lekker bij mamma in de slaapzak op een stoel beleefde.
De volgende dag weer up north. Dit is de befaamde weg naar big sur. Inderdaad dramatisch mooie kust. We pauzeren bij een state picnickplaats. Hier blijkt onderaan de cliff een van mooiste stranden die we hebben gezien. Beschut in een soort baai een hagelwit strand met prachtige branding. De kindjes in no time volledig doorweekt natuurlijk, dikke pret. We kunnen ons geluk niet op met deze vondst en vertrekken laat naar onze eindbestemming: pfeiffer big sur park. We staan tot onze verassing weer prachtig verscholen onder de redwoods. Wederom zeer content. De volgende dag even op zoek naat lp gas voor de keuken en koelkast en we hebben boodschappen gedaan in een kleine grocery. Winkels zij hier schaars omdat er stenge regels gelden voor behoud van de kust bij big sur. Weer ingechecked (we staan elke nacht op een andere plek) en nu staan we lekker onder een boom aan een prachtig veld (geen redwood te bekennnen). Beetje rondgelummelt op de camping, bbq en er vroeg in. Donderdag zijn we gaan wandelen naar pfeifferfalls. Bauke loopt de hele berg op en af. 1 mile stijl omhoog, iedereen vind het heel knap. Ook Amelie mag graag stukjes uit de zak, mn over bruggetjes en als het erg stijl is vind ze leuk.
Terug op de camping weer een andere plek, nu staan we naast een Amerikaans stel met een meisje van Baukes leeftijd. Het duurt niet lang of ze hebben elkaar gevonden. Na even wat aftasten naar gemeenschappelijke interesses blijken ze beide erg van hard wegfietsen te houden. Dit gaat zo: beiden stappen op de fiets, kijken elkaar ondeugend aan en scheuren er lachend vandoor, immuun voor roepende en commanderende ouders die er dan maar achteraan sjeesen. Gelukkig heeft Nick (vader van Kelly zo ze heet) een fiets zodat ze nog in te halen zijn. Bauke vind het de volgende dag erg jammer dat we weggaan en wil graag weer een Kelly op de volgnde camping. Ten afscheid scheuren ze nog een keer heel ver de camping over.
10-7-2009
Vandaag naar Moss Landing verkast. We hebben hier weer stoom, wi fi en een denderend RV park wat ligt in de schaduw van een enorme power plant (zie foto's). We hebben downtown Carmel en Monterey even gezien, visje pikken op de wharf en het aquarium geskipt (sorry Anne Marie). Die zeesterren hadden we in San Francisco al geaaid.
Hierna weer vier dagen naar spectaculair mooie state park zonder wifi. Dan back in Frisco.
Greetz Harmen en Anne