Yosemite here we come!

Door Ted Ober - 17-07-2009 23:18

Yosemite here we come!

Al vroeg vertrokken we vanaf de KOA camping naar Yosemite. De Sr140 is echt een aanrader, de term sr (scenic route) is meer dan waar. Moeder natuur gooit gelijk al haar vuurwerk in de ring. Dit is toch wel anders dan ik tot nu toe gezien had in europa. Bij de south entrance van Yosemite park een 'america the beautiful' pas gekocht. Dan hoeven we voor de overige staatsparken en sites in ieder geval geen separate entree te betalen, scheelt weer een hoop gerommel met dollars enzo :-)

De uiterst behulpzame rangers wisten te vertellen dat er wellicht nog op Crane flat plaats zou zijn. In de valley is alles vol. Crane flat ligt op zo'n 15 mijl van de entree dus snel daarnaar toe geraced (nou ja, voor zover dat gaat met een camper natuurlijk). Bij Crane flat aangekomen is het eerste wat de ranger eruit gooit "wat a nice little RV!'Dat gaan we nog vaak horen. Vergeleken bij de gemiddelde camper is de onze inderdaad bescheiden. Althans voor amerikaanse begrippen. Maar ook hier begint het begrip door te dringen dat groot niet altijd beter is en dat er bezuinigd moet worden op brandstof. Op de uitnodiging om even binnen te kijken gaat de ranger graag in. Hij is vol lof, hij vermoed dat zijn vrouw alleen het bed te klein zal vinden.

Er is nog een mooie plek vrij en na deze vastgelegd te hebben (en een claim te hebben neergelegd, zodat 's avonds niet alsnog iemand er gaat staan) gaan we op weg naar de valley. Wat een enorme verscheidenheid aan natuur op een slordige 7 vierkante mijl, Half dome, Breidal veil fall, Yosemite fall. Het is te veel om allemaal te kunnen zien laat staan beschrijven. Tegen het eind van de middag zijn we terug gegaan naar de campsite en hebben Kim en ik nog een avondwandelingetje gemaakt naar een uitkostpost voor de brandwachten. Onderweg ernaartoe kwam de shift net naar beneden. Ja we mochten er heen en alles was open. Of we wel onze naam in het logboek wilden achterlaten...

Onderweg nog wat grillige boomvormen gezien en wat sequoia's. Bij de wachttoren stond op het platform ook nog een Bell huey heli. Deze zag er een stuk beter uit dan zijn broer 100 mtr verderop. Dit was pas van dichtbij nog als heli te herkennen. Alles was gestript / geroofd. Eigen was het geen heli meer te noemen. Na onze naam (of eigenlijk beter bij gebrek aan pen een visitekaartje te hebben achtergelaten zijn we teruggegaan. ik wilde voor het donker terugzijn ivm gevaar voor bergleeuwen en beren. Daar heb ik er overigens geen van gezien. Wel de nodige grond eekhoorns.

Tristan was al ongerust geworden. Hij was bang dat we waren geeindigd als berenvoer ;-)


Na het eten nog even naar de sterren gekeken... Je zou eigenlijk niet wiilen slapen om niks te missen, maar ja, dat gaat niet hè.

Morgen gaan we naar de tioga pass road en Mono Lake.
 

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan