Waarschuwingen

Eerst nog wat foto's van het vorige blogbericht:
Foto 1: http://img266.imageshack.us/img266/4420/dsc4818.jpg (Capitol reef)
Foto 2: http://img233.imageshack.us/img233/1599/dsc4759.jpg (verlaten tankstation)

De rit van Capitol Reef naar de camping in Bryce Canyon national park verliep zonder problemen maar wel met een aantal bijzondere dingen. Het was de 24^ste, dat is in Utah “Pioneersdag”. Een smoes feestdag om zoveel mogelijk Amerikaanse vlaggen buiten te hangen. We hoefden ons geen moment af te vragen in welk land we ook alweer waren. De route was mooi. Het ene moment reden we een berg op die geheel begroeid was met berkenbomen, het andere moment reden we over een bergkam met aan beide kanten een diepe afgrond. De temperatuur veranderde steeds.Op de berg was het een schamele 68 Fahrenheit, het koudste wat we tot nu toe hebben gehad, onderaan de berg was het weer rustig 92 Fahrenheit. Na ongeveer 100 mijl kwamen we aan op de camping. Wat ons meteen opviel was dat het een stoek koeler was dan wat we gewend waren.Het was hier maar iets van 28 graden celcius! De camping is bosrijk en er lopen allerlei dieren rond onze tentjes. Zoals grondeekhoorns en veel soorten vogels. Wat opvallend is aan deze camping, en voor het hele park, is dat er overal waarschuwingen voor zijn. Zo moet je al het eten en afval in je auto bewaren, anders trek je beren aan. Ook wordt het je afgeraden om op je kont een helling af te glijden(of ze bedoelen dat je moet oppassen langs afgronden), om de beesten te voeren(want dan raak je volgens het waarschuwingsbordje een perfect driehoekje van je vinger kwijt, omdat die wordt afgebeten door een duivelse eekhoorn) en ga zo nog maar even door. Wij houden ons er braaf aan. Tentjes opzetten veroorzaakte geen problemen, hoewel Ingher nu moet kiezen tussen slapen met hoofd naar beneden of benen naan beneden. ’s Middags deden we rustig aan. Pap en Jordin gingen een stukje lopen en de rest ging lezen bij de tent. ’s Avonds na het eten ginen Laila en Jordin ook nog een rondje lopen op de hellingen achter de tent. De helingen achter de tent zijn oranje gekleurd en zien er en beetje uit als gesmotlen pilaren van een kathedraal(ik kan het niet beter beschrijven). Jodrin wist een open grotje te vinden. In het grotje scheerden de vleermuisen meerdere malen over hun hoofden heen.  Op de weg terug schrok Jodrin zich dood omdat een boomwortel opeens weggleed. De boomwortel bleek een slang te zijn. Half in shock liepen ze terug naar de tent. Het was kouder dan we tot nu toe hebben meegemaakt, we moesten allemaal zowaar een vest of jas aantrekken. Hebben we het toch niet voor  niks meegenomen J! Voordat iedereen ging slapen zag Jordin ook nog een gigantische kever. Helaas slaagde hij er niet in om hem op de foto te zetten.

De volgende dag ( zaterdag), waren de ouders al vroeg op weg naar de supermarkt. De kinderen konden voor het eerst van de zon genieten zonder meteen levend te verbranden. Plannen voor de dag werden gesmeed tijdens het ontbijt. Een kleine wandeling in Bryce Canyon en daarna met de gratis shuttle bus de hoogtepunten van het park langs. We besloten een wandeling te maken van ongeveer 3 mijl. Het pad dat we liepen daalde af in de canyon, zodat je de hoogte van de verschillende pilaren goed kon zien. De pilaren hadden veel verschillende kleuren(rood, oranje, wit, geel, paars en groen).  Het was beneden in de canyon nog koeler dan het boven was. Ook niet zo gek als je bedenkt dat we op ruim 2 kilometer hoogte zaten. Na de prachtige wandeling, die bijzonder afwisselend was. Het ene moment liepen we over de kam van de Canyon en het volgende moment liepen we in het bos. Waarna we opeens in een kloof liepen tussen de wanden vn de canyon. Er liepen veel grondeekhoorntjes rond, waarvan sommige veels te dik waren(Amerikaans hè...). Na de wandeling begon het een beetje te miezeren en hoorden we af en toe onweergerommel in de verte. We namen de Shuttle bus naar Bryce point  om daar nog beter uit te kunnen kijken over canyon. Bryce point lag op ruim 2700m. Het uitzicht was prachtig. De onweerslucht hing mooi dreigend over de oranje gekleurde canyon. Het regende iets harder hier dan waar we op de bus waren gestapt. We liepen naar het uitzichtpunt om goed te kunnen genieten van het uitzicht. Plotsklaps knetterde en flitste er vanalles bij iedereen. Iedereen rende opeens weer terug naar de bushalte onder het gebulder van de donder.  Wat was er voorgevallen?  Iedereen ontlaade aan de omgeving(vooral aan het ijzeren hek dat voorkwam dat je in de canyon je dood tegemoet viel).  Jordin leunde op het hek en zag de blauwe flitsen van zich af komen richting het hek. Vadermans ontlaadde  ook via zijn armen. Mutti en Ingher ontlaadde alletwee via hun hoofd, waardoor ze de rest van de dag een beurs hoofd met hoofdpijn. Laila ontlaadde via haar vlecht. Iedereen had flitsen gezien bij zichzelf en had geknetterd. De bliksem zelf sloeg in ergens in het bos achter ons. We waren allemaal een beetje geschrokken maar verder was er niks aan de hand. We besloten maar terug te gaan naar de tent. Waar we de rest van de dag verbleven. Jordin en pap maakten nog een wandeling.  Ze zagen een hert en (volgens Jordin) een hele grote varaan(een heel klein hagedisje dus).

Morgen gaan we op weg naar Zion!

Foto 1: http://img253.imageshack.us/img253/5199/dsc4953.jpg (iets waar we ons niet echt aan hebben gehouden)