Het grote gat

En nu waar we allemaal op hebben gewacht: Wouters bijdrage!! Laat maar.. Ik bedoel natuurlijk de Grand Canyon. Dat ‘Grand’ staat er niet voor niets voor en doet ‘m eigenlijk geen recht aan. We zagen dat grote gat voor het eerst met zonsondergang, en ik moet zeggen, ik ben nooit eerder zo onder de indruk geweest van een staaltje natuur als dit. Zo gigantisch groot en ver en diep als dat het is, zoiets zou je nooit in Europa kunnen vinden. Ik weet niet of ik het beter zou kunnen beschrijven, ge mot ’t gewoon zien, dunkt mij. Bovendien: doodeng trouwens. Ik was enthousiast en liep meteen naar de rand, waar ik ging zitten en ’n uur lang stijf bleef zitten. De eerste keer werkt vrij betoverend, voor mij althans en ik denk ook voor de rest, want op het kleine stukje terug naar de camping zijn we verdwaald door pas na anderhalve km ofzo door te hebben dat we ’n afslag hadden gemist!

Maarja, de volgende dag begon het echte werk pas, namelijk een behoorlijk stuk langs de richel lopen. Nu bleek dat we de vorige avond wel een nogal ongelukkige plaats hadden gevonden, waar geen hekjes waren. En die helpen best goed tegen hoogtevrees. Dus nu was het lang niet zo eng, en we hebben de canyon vanuit heel wat hoeken kunnen bekijken. Erg handig daarbij waren de gratis busjes, die luie mensen als ons overal heenbrengen. Niet dat we niets hebben gelopen hoor! Maar pap en ik, iets minder lui, wilden nog wel wat verder, dus hebben we de rest maar op een busje gezet en hebben nog maar een stukje gewandeld, lekker midden op de dag, waar ik een paar verbrande kuiten (en de rest) aan heb over gehouden. Maar voor zo’n canyon doe je alles!

Dat was onze eerste tweede dag op dezelfde camping. Ik heb gemerkt dat ik de vaart er graag in houd met reizen, maar dit was het oponthoud natuurlijk zeker waard. Bovendien heeft het ons een gigantisch hert opgeleverd, dat de volgende ochtend vlak voor de camper stond te grazen. Dus, na een paar kleine doodsangsten, tientallen gave diertjes en honderden mooie uitzichten gingen we toch maar eens verder richting nóg een canyon, die de naam Antilope heeft. Ik heb nog geen idee wat ik ervan moet verwachten, maar onze huidige locatie, aan een meer, omgeven door enorme rotsformaties, belooft veel goeds.

Wouter