Wolven en indianen

Het is zondag 20 september. We hebben onze derde reisdag naar het westen er op zitten. Het was niet zo spectaculair met besneeuwde bergtoppen, maar afwisselend gebieden met landbouw, veeteelt en dan weer wat bergen met bomen. Ook heel mooi dus! De herfstkleuren worden steeds krachtiger, de bossen kleuren geel, oranje en rood, we zien het met de dag veranderen.

 

Vandaag hebben we ook weer dieren gezien: onderweg zag John ineens 2 wolven achter elkaar aan rennen in de berm. Toen hij de camper stopte, vloog er één verschrikt de bossen in. De ander bleef verdwaasd achter: hij begreep duidelijk niet wat dat grote ding voor zijn neus was en ook niet waar zijn broer of zus gebleven was.Hij ging er toen maar bij zitten. Na een tijdje die mensen geobserveerd te hebben, is hij toen ook maar het bos ingegaan.

Voor wie onze hond gekend heeft: de gelijkenis met Mandy was enorm!

Oké, de bordjes gaven de hele weg al aan dat we Moose of herten tegen zouden komen, maar dit was wel heel bijzonder!!!

 

We zijn gestopt in Moricetown. Op internet hadden we gelezen dat indianen hier in dit woeste water op zalm vissen in juli en augustus. Nu dus niets te zien van die activiteit, maar het blijft toch wel een bijzondere plek!
 

Overal staan borden dat alleen de professionele vissers hier mogen werken. En het is wel begrijpelijk waarom! De vissers maken zich aan de oranje touwen vast om nog een beetje weerstand te kunnen bieden tegen het geweld van het water, maar het gaat zó tekeer!!

 

We staan nu op Ksán Campground in Hazelton. Naast de camping is het historische plaatsje zelf te bezichtigen, een soort openluchtmuseum lijkt het ons. We lopen er even heen. Bij de ingang, omlijst met totempalen, wordt via borden gevraagd om het entreegeld bij het winkeltje annex museum te betalen. Doen we. Het meisje achter de kassa vraagt of we de toer met gids willen of niet. Wij zijn niet zo van de musea, die rondleidingen duren ons meestal te lang, dus we zeggen dat we het wel zelf doen. Ze kijkt ons een beetje vreemd aan, en zegt dan dat we dan alleen voor het museum waar we nu in staan, hoeven te betalen. Als we dan later besluiten om de andere huizen ook te bekijken, kunnen we daarvoor bijbetalen.

We denken: rustig aan, eerst maar eens hiermee beginnen.

Het museum hebben we bijzonder snel gezien, met de twee zalen. In het gastenboek hebben andere Nederlanders geschreven dat ze er zóveel van geleerd hebben. Zijn zij nou zo dom of wij zo slim? Het enige dat wij hier gelezen hebben op de borden is dat indianen op zalm vissen met een haak aan een lijn…

 

Op naar buiten dus! Hierbij het hele terrein:

En dan blijkt wat de toer inhoudt: als je geen gids bij je hebt, kan je geen één huis in, die zitten namelijk op slot! Zo, die toer hebben we dus zelf ook al snel gehad!!

Dan maar lekker door naar de rivier, gewoon weer natuur, precies waar we hier voor zijn!!

 

Morgen rijden we naar Stewart, aan de rand van Alaska. Daar moet de Bear Glacier tot ongeveer aan de weg opgerukt zijn, en zijn er zo’n 20 gletsjers te zien. We zijn benieuwd.

Daarna komen we hier weer terug, en vervolgen we onze tocht naar Prince Rupert.

Tot over een paar dagen!