Dierendag

Dinsdag 22 september: sorry maar het was weer een echte dierendag, en moeten we jullie dus weer met dierenverhalen lastigvallen! Het begon al goed in Stewart, waar we bij een moerassig stuk een Bald Eagle zagen met een kleintje.

De volwassen vogel zat op een nest bovenop een boomstam, en ging later door het water lopen, meer springen leek dit: het was blijkbaar nogal diep.
 

De kleinere vogel (ook al een aardig maatje), heeft nog niet de witte kop, maar begint met gespikkelde vleugels, en krijgt dan ook langzaam aan een gespikkelde kop.

We reden dezelfde weg als gisteren, weer langs de Bear Glacier. Helaas was het nog steeds slecht weer. We zijn wel weer bij de gletsjer gestopt, hebben er zelfs maar koffie gezet en tijdens deze stop hoorden we het ijs een paar keer duidelijk kraken. Net alsof je bij het schaatsen het ijs onder je hoort kraken, maar dan vele malen zwaarder en harder! Indrukwekkend!

 

Op een volgende stop stonden we bij een brug weer naar Bald Eagles te kijken, toen een andere toerist, die keek waar wij naar keken, wees naar een beer verderop op de weg. Wij er snel naar toe, maar de beer verdween weer in de struiken. De auto vertrok, wij bleven nog een tijdje hangen, foto’s makend en genietend van de mooie omgeving, totdat we ineens de beer weer tevoorschijn zagen komen. We naderden hem zo dichtbij mogelijk, en zagen hem de weg weer oversteken. Het bleek dat hij bij de rivier probeerde te komen, maar dat wij in de weg stonden.

Hij besloot het toch nòg maar een keer te proberen, en stak de weg weer over en ging toen wel door naar de rivier, rechts naast de brug. Daar ging hij het water in, maar blijkbaar was het geen goed punt: hij trok zich snel weer op uit het water en kwam weer naar boven naar de weg. Wij stonden ondertussen bij de brug te kijken en te klikken, en dat vond de beer toch geen goed idee: zie hier de blik die John recht in zijn camera kreeg:

Hij kwam naar boven en naar John toe. Gina was toen al een stukje verder naar achteren gelopen richting camper (…)

 

Op de brug bedacht de beer zich. Hij kwam niet meer achter John aan, maar ging aan de andere kant naar de rivier toe. Voor John een teken om hem weer te volgen. Ook hier kon de beer geen goede weg naar het water vinden, dus keerde hij weer om … stond die ellendige toerist er weer. En nu kwam hij dus toch maar weer naar John toe!!

Om een beetje een idee te geven over welke afstanden we praten, zie hier een foto van de film die Gina heeft gemaakt. Stel hierbj haar (overslaande) stem voor die roept: ‘Nee John, nu moet je toch echt terugkomen!!!!!!!’ en je hebt een beetje een idee hoe de rest van de dag de adrenaline door ons lijf spoot!!

Wat een ervaring, zo dichtbij!
Terwijl we dit alles filmden, zagen we in de verte op de weg nòg een beer lopen.
 

Jullie begrijpen dat het nog een tijd heeft geduurd voordat we afscheid van deze geweldige plek konden nemen! Vijf beren in twee dagen, niet normaal!!

 

Het is nu woensdag 23 september. We zijn op de campground in Prince Rupert aangekomen, waar we morgenochtend om 5:30 uur bij de haven moeten zijn voor de Inside Passage naar Vancouver Island.

Het is hier wisselend heel slecht en heel mooi vandaag, we hopen dat het morgen is opgeklaard en we dus alle te verwachten dieren (walvissen, orka’s, zeeleeuwen enz.) te zien krijgen tijdens de reis.