Zion Park

Zaterdag 8 mei  Zion.

He he eindelijk weer eens een koele nacht.  Dekbed weer op. Gisteravond hadden we afgesproken  om de shuttle bus van 8.00 uur te pakken. Om 7.30 werd er op de deur geklopt en schrokken daar wakker van, lagen nog op een oor. Verslapen. We hadden vergeten de i-phone (onze wekker) een uur vooruit te zetten op de Utah tijd. Nu dat zal nog wel vaker voor gaan komen. Hadden gisteravond tot 1 uur achter de computer gezeten voor de reisverslagen en Jan had opnieuw geprobeerd om de foto’s erop te krijgen. En dat is gelukt, jullie zullen ze wel gezien hebben.

Bus van 8.15 uur genomen. We moesten overstappen bij het Visiter Center op een andere shuttle. Deze komt iedere 8 minuten dus je hoeft nooit lang te wachten. En dat allemaal gratis. Waarom moeten wij in Nederland toch overal voor betalen?

Op weg naar de Emerald Pools 

We zijn tot de laatste stop meegereden, het was meteen een sigt-seeing en daar begon onze eerste trail. De Gateway to the narrows trail aan de voet van deTemple of Sinawava. Een leuke wandeling op de vroege ochtend die ons langs de Virgin River voerde met ontelbare stroompjes en een desert swamp- een moerasgebied midden in de woestijn.
Terug in de bus naar de Weeping Rock een educatieve wandeling van 20 minuten. Overal stonden bordjes met namen van de bomen, planten.
Tijd voor de koffie. Bij de Zion Lodge smaakte de echte onvervalste Douwe Egberts koffie heerlijk dus ’n lekker bakkie.
Daarna op naar de Emerald,  Middle en de Upper pool, deze trails lopen in elkaar over. Je denkt al gauw bij deze namen aan meertjes maar het waren veelal watervallen.
Er was iemand onwel geworden(zagen we later) hulpverlener no 1 snelde voorbij,al gauw gevolgd door nr. 2 en zelfs nr. 3 Allen snelden berg opwaarts  met apparatuur op hun rug en dat bij een temperatuur van 30 graden. Later zagen we iemand aan de zuurstof en injectie’s krijgen. Je zult daar maar hulpverlener zijn.

The Virgin River

Zeer tevreden over deze mooie dag stapten we weer in de bus en nadat we gedouched hadden hebben we het wel verdiende koud biertje ons goed laten smaken.

Later hebben we nog even een kijkje mogen nemen in buurvrouw’s giga camper. Je weet niet wat je ziet. Maaike zei tegen haar dat deze keuken groter was dan in haar appartement. Achter de camper die 12 meter lang is hangt nog een fourwheel drive. Ach ja verschil moet er zijn. Ze vertelde dat ze de camper aan de straat stenen niet kwijt kon i.v.m. de recessie.
Onze camper waar we in rijden rijdt 3,5 km op 1 ltr benzine dat is al veel tanken (per gallon $ 3,40) laat staan deze giga camper.

Zondag 9 mei moederdag in Zion.

Court of the Patriarchs in het Zion dal

Om 6.00 uur ging de wekker, hoezo vakantie/moederdag! Dick, Jan en ik zijn met de bus van 7.00 uur vertrokken naar de halte The Grotto ca 20 minuten rijden met 1x overstap van City-bus op de Parkbus.
Vandaar uit gaan we de Angels Landing trail wandelen ca 10 km heen en terug. Waarom zo vroeg? Omdat we dan in de schaduw omhoog konden gaan en geen hordes mensen.
Onze eerste verrassing was een etende Mule. Volgens ons is het  een kruising tussen  een ezel en een hert.  
We moesten 500 meter zigzaggend omhoog waarvan het laatste deel  behoorlijk steil ging waarbij we ons aan de  ijzeren kabels moesten optrekken/vasthouden.

op de top van de Angels Landing 

Wat een uitzicht!!!!!!

Dick had koffie mee en al snel kwamen de kleine eekhoorntjes bedelen voor de kruimeltjes eten.
Voederen van deze dieren is tenstrengste verboden er staan hoge boetes op. De eekhoorntjes  zijn zo brutaal dat ze aan en op de rugzak springen. Het schijnt dat ze erg hard kunnen bijten.
Wat een geluk dat wij als eerste boven waren want je moet dezelfde weg weer terug en dat langs die kabels.
Op de terugweg kwamen de drommen mensen omhoog.
Een kauwgom kauwende Amerikaan vroeg of we boven waren geweest en dat konden we beamen.
Hij zei: “Happy Birthday with your Motherday”. Grappig later zeiden sommige dat ook.
Ik  heb 42 jaar een Moederdag gehad maar deze zal ik nooit vergeten wat een surprise/belevenis om op de Angels Landing te staan.

Af en toe kom je dezelfde mensen tegen en dat gebeurde ook vandaag. 4 Aziatische jongens die gisteren ook bij de Emerald Pool waren. Ik kwam alleen boven en ze vroegen of ze een foto van mij moesten maken met op de achtergrond de waterval. Ik verteldeze  dat het niet hoefde omdat Jan er aan kwam, maar deze liet op zich wachten en ik floot op mijn 2 vingers en gelijk kwam Jan rennend de bocht om meespelend in het grapje. Je had ze moeten zien lachen. Een leuk gesprek ontwikkelende zich. Vandaag  liepen we  dus omlaag en wie kwamen we tegen, juist deze zelfde jongens van gisteren ze herkenden ons onmiddellijk, de vrouw die floot en de man kwam gelijk. Waren verleden jaar in Nederland geweest dus somde ze op wat ze gezien hadden. De keukenhof waren ze te laat voor geweest wat ze erg spijtig vonden.
Weer terug in het dal

Wij weer verder naar beneden complimentjes in ontvangst nemend van de diverse passanten bergopwaarts met steeds dezelfde vraag of we al boven op top waren geweest op ons ja was steevast het antwoord “you’re verry fit” en dat streelde ons ego.

Om 11.30 uur waren we weer terug op de camping. Koffie met gebak omdat het Moederdag is. Reisverslagen getypt en alles weer bijgewerkt. Morgen gaan we naar de Bryce Canyon.