May I give you a hug....?
Door Ronald & Josée Haak - 02-06-2010 05:24Na een prima nacht op de Wild Rose campground zijn we met zon
vertrokken. Omdat we nog niet wisten dat iedereen ’s ochtends
gewoon wegrijdt, stopten we bij het kantoortje om dag te zeggen. De
vrouw van de man van het kantoortje stond de bloemen water te
geven. Toen Josee op haar toeliep om dag te zeggen pakte ze haar
beet en zei: “ May I hug you?”, waarna Josee een warme omhelzing
kreeg. We voelen ons welkom in dit land.
Rijdend richting Manning komen we eerst langs de Hope Slide.
In 1965 is hier een stuk berg omlaag gekomen en heeft een meertje
en een stuk weg bedolven. Op de weg stonden een paar auto’s die
niet verder konden vanwege de sneeuw. De inzittenden hebben het
niet overleefd en 2 zijn er nooit teruggevonden. Bij het
gedenkteken sta je op die bult, zo’n 70 meter boven het
oorspronkelijke niveau. Indrukwekkend; wat een donders geweld moet
dat zijn geweest.

Toen door Manning park gereden en uitgestapt om de rododendron
trail te lopen. Het was een leuk stukje door het bos, maar de
bloemen waren nog maar heel kleine knopjes. De weg door het park
was trouwens prachtig en halverwege hebben we 3 herten gescoord. Ze
liepen midden op de weg.
In Princeton was het tijd om te tanken. Daar moet je wel geduld voor hebben want 140 liter (de tank was nog voor een kwart vol) duurt wel even. Volgens de dame van de kassa moesten we voor een goede lunch doorrijden naar Hedley en dat hebben we dus gedaan.
In Princeton was het tijd om te tanken. Daar moet je wel geduld voor hebben want 140 liter (de tank was nog voor een kwart vol) duurt wel even. Volgens de dame van de kassa moesten we voor een goede lunch doorrijden naar Hedley en dat hebben we dus gedaan.

Hedley is een leuk oud goudmijn plaatsje en volgens de
eigenaar van het Hitching Post restaurant is zijn tent de beste
tussen Hope en Pentincton. Volgens ons kan dat goed kloppen,
authentiek en uitstekend eten. De beste frieten ooit. Hedley is
klein maar leuk. Volgens een bewoner die we spraken was het vroeger
een big town met 700 inwoners, 3 bordelen en 4 hotels.
Verder gereden langs het prachtige Okanagan meer om uit te
komen bij onze eerste Provincial Park campground: Okanagan Lake
North. Het klopt wat ze zeggen, er zijn geen voorzieningen als
prik, water en afvoer, maar de plaatsen zijn super ruim en
schitterend. En er liep ook een baby eekhoorn. Het is geen beer,
maar wel bijzonder.