Een bijzondere dag

Woensdag 16 juni

Ik word gewekt met een zonnestraal en een warme verjaardagskus. Vandaag is het mijn dag, dus eerst lekker ontbijten. We staan nog steeds in het regenwoud, dus geen water, sewer, internet en dus ook geen geroosterd brood. We behelpen ons met vers brood uit de diepvries en ik maak gebakken eitjes met spek. Ik word verrast met cadeautjes; een stuk hout om oesters in te klemmen zodat je ze makkelijker open kunt maken en van Josee een muzikale kaart. Zodra ik hem openvouw begint Tina voor me te zingen: "you’re simply the best". Ik zou het zelf niet treffender kunnen zeggen. Ahum….

 

Tijd om te vertrekken. Eerst de heftige weg naar Port Alberni en dan een bezoek aan de McLean Mill aldaar, dat is ons eerste doel. Merkwaardig hoe zo’n weg kan veranderen als je de andere kant oprijdt. Het bord met de helling van 18 procent is niet te missen, maar voor de rest valt het allemaal erg mee. Misschien omdat er geen weekend verkeer is.

 

In Port Alberni volgen we de borden naar de McLean Mill. Een stief kwartiertje buiten de stad. We worden heel persoonlijk verwelkomd en mogen dan ons eigen gang gaan. Vandaag is de fabriek (een zaagmolen zonder molen maar verder alles erop en eraan) buiten bedrijf, dus mogen we overal rondkijken. We maken daar driftig gebruik van en kruipen overal tussendoor waar normaal manshoge cirkelzagen de bomen tot plankjes op maat maken. Alles met stoom aangedreven. Ook de woonhuizen, kantine, keuken e.d. staan er nog. Ik ben zwaar onder de indruk van de inventiviteit die men had eind negentiende eeuw. De zagerij heeft tot ca. 1950 gedraaid. Nu kun je er nog twee ochtenden per week hout bestellen.

 

 

We rijden door richting Nanaimo maar maken eerst een stop bij het Sproat Lake. Tijd voor een kopje koffie en een blik op het meer. Daarin ligt een reusachtig watervliegtuig met een spanwijdte van 60 meter. Oorspronkelijk bedoeld voor troepentransport maar in de vijftiger jaren omgebouwd tot blusvliegtuig voor bosbranden. Er zijn er nog steeds twee in gebruik.

 

Nanaimo rijden we langzaam door, via de kustroute. We schrikken van het aantal huizen dat te koop staat, minstens een op de drie. Het is geen onvriendelijke stad, maar we zien geen reden om te stoppen, dus verder over Hwy 1 south.

 

Chemainus daarentegen nodigt wel uit tot een kort verblijf. Een heel klein stadje met een wat artistiek karakter. Er zijn duidelijk aangegeven RV parkeerplaatsen midden in het centrum. We lopen wat rond en bewonderen de levensgrote murals die de geschiedenis weergeven. Sinds de tachtiger jaren wordt Chemainus als de grootste openlucht galerie van Canada gezien.

Dan vinden we een verborgen binnentuintje en eten daar een paar witte boterhammen. De mevrouw is veel aardiger dan we dachten (bordje: betalen bij bestellen), we praten wat en ze maakt een foto van ons.

 

Verder naar het einddoel van de dag: Duncan RV Park, in Duncan natuurlijk. We worden verwelkomd door een mevrouw die wat moeilijk uit haar woorden komt. Zoek maar een plaats die je mooi vindt en dan kom je het later maar vertellen. Josee gaat dat doen en ontdekt dat ze ook Nederlands spreekt, maar nog steeds wat moeizaam. Vanwege de wifi ontvangst toch maar verhuizen naar een andere plek, gelukkig waren we het zwarte water al kwijt.

Als we er eenmaal staan krijgen we bezoek. Hij stelt zich voor als Norman Brand en wil ons graag vertellen over zijn bestaan de afgelopen vijftien jaar. Hij spreekt nog moeizamer dan de mevrouw en ook geen Nederlands. Het vereist aandacht om hem vriendelijk te bedanken voor de aangeboden diensten zonder hem te prikkelen, maar het lukt en Josee komt weer tevoorschijn als hij weg is.

 

Tijd om te genieten van onze mooie plek en te toosten op m’n verjaardag. Hoera, internet werkt evenals de telefoon en we genieten van de lieve wensen per sms, email en ecard.

We gaan naar het Doghouse Restaurant (what’s in a name?) en laten ons verwennen met een reuzenportie Nacho’s.


 

Op de terugweg nog even alert of Norman nog rondloopt, maar dat is niet zo; dus kunnen we nu rustig dit stukje schrijven.

Morgen gaan we naar de grote stad: Victoria.