Thunderbird attack

Het is om acht uur nog erg rustig als we opstaan, er zijn veel eekhoorntjes en konijntjes. We brengen alles op orde en rijden dan naar downtown Duncan, City of Totems. Duncan is de districtshoofdstad van het indianengebied Cowichan, ofwel Quw’utsun’.

Wij noemen ze indianen, maar hier heten het First Nation People.

In het oorspronkelijke station is nu een museum waar we op ons gemak rondkijken en genieten van de oude spullen en foto’s.

 

Dan lopen we de totempaal route, verdeeld over drie straten rond het station. Het zijn er veel, sommige heel mooi, andere wat minder.  In de laatste straat is het even schrikken. Er is veel lawaai van raven, formaat Hitchock maar dan nog groter. Mensen blijven geïmponeerd staan kijken en zeggen dat hij een nest aan de overkant verdedigd. Ineens maakt hij een duikvlucht en valt me aan. Het lijkt alsof ik wordt geraakt maar ik voel gelukkig alleen de wind van de vleugels. We lopen snel door en bij Duncan’s garage belonen we onszelf met een coffee to go.

 

Dan gaan we naar het cultureel centrum van de Quw’utsun’. In een mooi rustig park aan de Cowichan rivier is heel veel te zien over het leven van de indianen in dit gebied. Er staan veel totempalen, allemaal met een verklaring van de figuren en hun betekenis. Allesbepalend zijn de Thunderbirds, de killer whale en de kikker. Volgens de legende (zijn wonen hier al duizenden jaren) ging het ooit goed mis, er kwamen geen zalmen meer de rivier op. Het stamhoofd heeft twee verkenners op onderzoek uitgestuurd en die ontdekten een grote walvis voor de mond van de rivier die alle zalm opat. Zij probeerden de walvis te doden maar werden zelf gedood. Gelukkig kwam de grote Thunderbird te hulp, die ving de walvis en vloog hem naar de bergen, waar hij hem verschalkte. De restanten waren voor de indianen. Vanaf dat moment kwamen er weer zalmen in de rivier. De kikker staat voor geluk.

 

Er zijn ook totems met een klein kind erin. Dat kind heeft altijd een of twee tanden. Hieraan kun je zien dat het Cowichan indianen zijn, want nog steeds worden er kinderen geboren met een of twee tanden.

 

Tijd om verder te gaan, we vervolgen Hwy 1 zuidwaarts met af en toe een afzwaaier vanwege de mooie omgeving. Nog even een stop bij de Dairy Queen zodat Josee nog een BLT sandwich kan scoren.

 

Rond een uur of een komen we in de buitenwijken van Victoria. Gisteravond hadden we een plek gereserveerd op West Bay RV Park, hier blijven we 2 nachten.

We hebben een wereldplek aan het water, lekker ruim met uitzicht op Victoria, bootjes en stijgende en landende watervliegtuigen. Opeens zie ik een beest in het water, ongeveer een meter lang. Qua gedrag lijkt het op een zeehond, maar de kop is scherper en het heeft ook een lange dunne staart. Nader onderzoek wijst uit dat het een zeeotter is; toevallig, dat is ook het wachtwoord van wifi.

 

Er varen grappige veerbootjes rond, maar we besluiten voor ons verjaardagsdiner naar Victoria te lopen. Na een uur komen we bij Wharfside op Wharf Street voor Seafood & View. Beiden zijn geweldig en we genieten van onze crab legs.

De taxi brengt ons weer thuis, morgen gaan we met het pontje.