Autoloze "zon"dag

Vandaag wordt er niet gereden, dus kunnen we het rustig aan doen. Ontbijtje en daarna nog een kopje koffie. Dan gaan we naar de mini veerpont. We zijn de enige van maximaal twaalf passagiers. Omdat de schipper vanaf volgend weekend een collega van me is, hebben we gelijk collegiaal contact. Het legt me uit hoe bijzonder deze haven is, want op twee plekken ligt een start- en landingsbaan, allen zie je die niet. Ze hebben ook een radio aan boord om te horen wat de verkeerstoren zegt en ze moeten duidelijk vrij blijven van de banen. Er zijn drie soorten watervliegtuigen van vier verschillende maatschappijen. Er zijn alleen reguliere lijnvluchten naar Vancouver en Seattle. Amerika zien we trouwens in de verte liggen: Mount Olympic.

 

 

In Victoria voelen we ons direct op ons gemak, een heel relaxed sfeertje. We lopen wat rond en zien parlementsgebouw (Victoria is de hoofdstad van British Columbia), het door Nederland geschonken carillon en natuurlijk het Empress hotel.

Bij het visitor center halen we twee wandelingen: een door het historische deel en de ander door Chinatown.

We zien een aantal bijzondere gebouwen en het leukst zijn natuurlijk de verhalen erachter. Na de eerste wandeling is het tijd voor en glaasje wijn, tenslotte wordt er vandaag niet gereden.

 

Dan is het tijd voor Chinatown en dat valt een beetje tegen. Okay, het is de oudste Chinese wijk van Canada en de oude foto’s en verhalen zijn leuk en interessant, maar vandaag stelt het niet zoveel meer voor: vier straten en twee stegen en weinig bijzondere winkels. Gelukkig kunnen we het afsluiten in een prima Chinees restaurant. Josee wilde eerst niet naar binnen omdat er niemand zat (half vier), maar toen we toch gingen bleek het restaurant op de eerste verdieping te zijn en daar zaten wel mensen, zelfs Chinezen. Dim Sum vooraf en daarna crispy noodles met vlees, vis en biefstuk met zwarte boontjes. Lekkere thee erbij.

 

Als toetje moet ergens een ijsje worden gehaald. Volgens Josee een koud kunstje, want er waren tig ijszaken. Toch moeten we nog drie rondjes lopen voor we er een vinden. Maar dan heb je ook wat: zojuist gebakken wafels tot een hoorntje gevouwen en daarin twee geweldige kogels. We krijgen een stapel servetjes en een lepel bij.

De ijsjes kosten net zo veel als een taxi naar de camping en het aantal calorieën moet immens zijn. Dan nemen we een wijs besluit, we lopen terug. Omdat we nu wel de weg weten doen we het in goed drie kwartier.

We zijn ruim op tijd om nog langdurig in de zon te zitten en kijken terug op een geweldige dag, want Victoria is een bijzonder leuke en prettige stad.