Niet General Sherman Tree maar de General Grant Tree
Door Corien en Jan - 14-05-2010 08:25Daar ben ik alweer, beste lezers,
Hè, hè, dat was een vermoeiend dagje, vandaag 13 mei. Op de planning stond een bezoek aan Sequoia National Park en Kings Canyon. Beide parken zijn beroemd om hun hoge, oude bomen.
We blijken echter met onze RV van 28 feet niet de directe weg naar Sequoia te kunnen nemen vanaf de camping. De wegen die we moeten berijden zijn te bochtig en het verval te groot voor grote RV’s. Voor de uitdraai zijn de wegen te smal om dit op het eigen wegdeel voor elkaar te krijgen. Vandaar dus dat de meeste 'big' RV’s van de Amerikanen op de camping er nog een ‘stevige’ auto achter hebben hangen.
Niet alleen kunnen we niet rechtstreeks naar Sequoia, ook blijken de free shuttle bussen door het park pas eind mei te gaan rijden. We besluiten maar naar Kings Canyon te rijden en bij het bezoekerscentrum te informeren wat we nog wel kunnen berijden met die grote campers van ons.
Eerst nog even benzine tanken want in Kings Canyon zijn geen benzinepompen. We hebben ze veelvuldig in alle soorten en maten gezien de afgelopen weken, maar deze had toch weer een bijzonder sfeertje.
Om een uur of twaalf komen we na een
schitterende, maar wel bochtige weg aan bij het bezoekerscentrum
van Kings Canyon op plm. 6700 feet. En overal om ons heen zien we
nog sneeuw liggen ! De camping waar we evt. kunnen staan ligt zelfs
nog helemaal onder de sneeuw. Maar het is zonnig weer en we
besluiten niet nog een uur langer verder door te rijden naar
Sequoia om de grootste boom van de wereld te zien ( de General
Sherman Tree) maar genoegen te nemen met de drie na grootste boom
(de General Grant Tree). Deze boom is volgens het
bordje ervoor al 1700 jaar oud! Dat is natuurlijk nauwelijks te
bevatten.
De boom staat midden tussen andere grote bomen langs een wandelpad. En eigenlijk zien we niet zoveel verschil tussen ‘the General’ en veel van zijn anonieme soortgenoten. Hoewel anoniem, veel van de bomen hebben een naam. En sommige vind ik eigenlijk ook mooier. Maar tijdloos zijn ze wel; er ligt een omgevallen boom die er minstens al 100 jaar ligt, dat is zeker. Misschien zelfs langer. Je kan er in staan, zo dik is hij geweest. Onderstaande foto is genomen vanuit de binnenkant van de boom.
Het was lekker wandelen zo tussen die reuzen; zo nu en dan een glijder maken over de smeltende sneeuw; weer (te)veel foto’s maken die thuis waarschijnlijk allemaal akelig op elkaar lijken en een buslading Franse toeristen die onder leiding van een (om aandacht fluitende) gids zich op de paden verdrongen. Een aantal Fransen knoopten een praatje aan; Amsterdam en many flowers? De Keukenhof bedoelde hij. Ja,ja, tulips.
Na een uurtje hebben we het wel gezien, lopen terug naar de RV’s en vertrekken uit het park.
Nu we toch niet naar Sequoia kunnen en we de
komende dagen de campings nog niet geboekt hebben, ligt de wereld
voor ons open.
We winnen een dag door alsnog door te rijden naar Midpines, aan de rand van Yosemite Park. Als we flink doorrijden, halen we dit nog precies voor donker. Weer rammelen we over de Californische wegen met onze RV. En net als vanmorgen snijden we waar mogelijk de afstand af door wegen tussendoor te nemen (sfeer boerenweggetjes, maar dan kaarsrecht). Langs deze wegen weer veel wijngaarden, sinasappelboomgaarden en veel koeien (in de wei of in open stallen). Kortom, we zien een stukje van het Amerikaanse agrarische leven.
Even voordat de avond invalt, rijden we de
camping op. Kantoor is al dicht, dus registreren we ons via een
formuliertje waar je de naam en creditcardnummer op moet schrijven
(hoe veilig is dat nu eigenlijk?) en vervolgens in een daarvoor
bestemde bus moet gooien. Eten maken en even wat lezen of bloggen
en weer een dag voorbij. Het is nu donderdag en hebben nu nog maar
een weekje te gaan en uit ervaring weet ik dat zo’n laatste weekje
razend snel gaat. Dus nog even genieten.
Groeten maar weer en tot een volgende keer,
Corien en Jan