dag 4 t/m 6

Dag 4 t/m 6

 

Vanuit de camping bij de ingang van Bryce Canyon een verslagje vanaf zondag t/m dinsdag.

 

Zondag stond natuurlijk in het teken van het afscheid dat Martijn moest nemen van zijn host familie en vrienden. Voor allen best lastig en emotioneel. Voor de host familie was Martijn de eerste student die ze in huis hadden. Dat is zo goed bevallen dat er 6 weken geleden een 2-de is bijgekomen, Jan aus Duitsland. Maar die vertrekt ook over 1 week. In augustus komt er een student uit Noorwegen. Om die periode te overbruggen, hebben ze maar een konijn genomen.

Is ook gezellig, nietwaar!

 

Zondagochtend zijn we naar de kerk gegaan. Da’s weer eens wat anders dan hockey of golf.

Maar eerlijk is eerlijk, het viel mede door een leuke zanggroep best wel mee. De dienst in de Nazarine kerk is bovendien niet zo strak georganiseerd. Maar over 3 weken toch maar weer golf wat mij betreft.

 

Na het afscheid van de laatste vrienden in de kerk ging de rit van Nampa naar Salt Lake City, zo’n 550 kilometer zuidwaarts. Hele stukken ” regt uut”, waarbij je geen kip tegenkwam.

En ook geen mensen.

 

Wel een mooi landschap, glooiend, heel breed en waar je ook keek, ergens was altijd in de verte wel een berg met sneeuw te bekennen. Onderweg gegeten bij een tankstation.

De bediening was, eigenlijk net als alle andere contacten die we hebben, wel echt zoals je dat voorspeld was: how are you, where are you from, nice to have you here (dat is de populairste hier!), have a nice day enzovoort. Zo aardig dat je haast geloofd dat ze echt blij met je zijn!

 

Van Martijn mag ik dat niet zeggen: typisch amerikaans, maar ik zou niet weten hoe het anders te moeten omschrijven. De woonwijken zijn allemaal erg ruim opgezet met brede straten en opritten (daar zouden wij op het Brunink jaloers op zijn). Geen maximale afmeting voor een oprit of auto, maar een minimale zou je denken. De huizen zijn vaak van hout met een postbus aan de straat en minimaal 2x een 4x4 wheel-drive auto voor de deur. Van die auto’s die de Hummer test makkelijk halen.

Ook echt Amerikaans is het feit dat ze zich aan regels houden. Hier is een snelhied van 65 mile ook echt 65 mile.

Bij ons is 120 op de snelweg een aanbevolen gemiddelde snelheid. (toch?).

En als je geen 18 bent ga je gewoon een cafe niet in maar blijf je op het terras, zoals we gemerkt hebben met vrienden van Martijn.

De trucks zijn ook over-sized, vaak met een dubbel uitlaat die recht naast de cabine omhoog gaat en 3 aangekoppelde aanhangers is ook geen uitzondering. Een beetje een slechte B-film, zoals Smokey en the Bandit.(je weet wel, die film uit de jaren 70 met Burt Reynolds en –vooral- Jane Fonda- die met een truck van de East coast naar de West coast moesten).

Het lijkt wel of de trucks niet ouder geworden zijn.

Jane Fonda wel.

 

Zondagavond in Salt lake City nog even langs de tempel van de Mormomen geweest.

Salt lake is het centrum van het Mormoonse geloof. Martijn heeft hier een paar maanden geleden een bruiloft gehad, maar mocht niet verder dan een wachtkamer. Verschil moet er zijn.

Salt lake ligt overigens schitterend tussen de bergen, in 2002 waren hier de olympische spelen.

Maandagochtend was het eerste SMS’je (txs vdB) de uitslag van Nederland-Denemarken. Mooi, de eerste punten zijn binnen, al krijgen we daar weinig van mee. Wel een korte samenvatting gezien op CBS met Ruud Gullit. Verder op TV veel over Joran vd Sloot en het feit dat Obama zijn vliegtuig weer voltankt aan het strand van Florida. Kortom, geen nieuws dus.

 

Maandag de camper opgehaald en de Chevie weer afgelevert.

Best lastig sturen met zo’n rammelkar.

Eerst met de camper naar de Wal Mart (hoezo goedkoop??) geweest om hem vol te gooien.

Op de camping kregen we vervolgens een Calimero gevoel. Gelukkig, er was nog 1 camper kleiner, maar de andere 100 vooral VEEL groter. Een beetje camper heeft er een auto achteraan gekoppeld en kan aan beide kanten uitschuiven. Formaat stadsbus.

 

Vandaag, Dinsdag, zo’n 450 kilometer gereden naar Bryce Canyon. Nu voor het eerste echt op weg met de camper. Slurpt wel, dat ding! 450 kilometer koste bijna 1 tank. En daar gaat maar 220 liter in. En dan helpt de koers van de dollar ook niet echt mee.

Bedankt Griekenland!

Of moet ik de eer bij onszelf houden, volgens veel leken zijn immers de banken schuldig aan de crisis. Ik hou de huidige dollar koers maar op een boetedoening voor bankiers. Zoiets van: in plaats van een voettocht naar Lourdes, een campertocht door de US.

Wat mij betreft volgend jaar weer.

Maar zoek nog wel sponsors…

 

Back to the basis: Nadat we Salt lake door waren, werd het ook nu steeds rustiger op de weg. Ook nu weer een sterk glooiend, vaak heel breed, landschap tussen bergen door. Vanaf Fillmore waren er vele kilometers korenvelden. Dat goud-gele spul wordt nog in het Twentse volkslied genoemd, maar is bij ons al lang vervangen door mais.

De laatste 50 kilometer werd het steeds meer een berglandschap met in de verte het rode gesteente van Bryce Canyon.

Nu staan we op de camping en doen Mieke en Marloes de was. Hebben we straks weer een schone sokken.

Morgen laten we de camper staan en gaan we er maar eens op uit, de canyon in.

Kijken waarom we hier eigenlijk zijn!!