Sequoia park

De afgelopen 2 dagen stonden we bij het Sequoia park.

Het “dikke bomen park”. Ook hier weer de overtreffende trap: bomen met obesitas.

Oftewel mammoetbomen, zowel qua hoogte als dikte.

De bekendste is de General Sherman boom, die is 2200 jaar oud, 84 meter hoog heeft een volume van 1485 m2. Om hier te komen moeten we wel eerst een uurtje bergop rijden over een weg met een enorm aantal haarspeldbochten. Maar het was dan ook meer dan de moeite waard. Niet alleen de bomen, ook de verre uitzichten en de ijle berglucht.

 

 Erik voor een sequoia boom
 

De eerste dag hebben we de Bear trail gelopen in de hoop om een beer tegen te komen. Ze waarschuwen hier regelmatig voor de beren.

Tijdens de wandeling zijn we er geen tegengekomen.  Maar op de terugweg naar de camping wel.

Het kleine schattige beertje trok zich niets aan van het maken van de foto’s en auto’s die langs hem heen reden.

 

 

Met een camper groter dan 22 feet mocht je in principe niet door het park rijden maar wij kregen wel toestemming met onze camper van 25 feet. En het was prima te doen. Op bepaalde punten hebben we de shuttle bus genomen omdat een parkeerplaats niet makkelijk te vinden was. Als we een dag later waren gekomen dan hadden we het park niet kunnen bezoeken want de weg werd voor een paar dagen gesloten ivm wegwerkzaamheden.
 

Op de 2^e dag hebben we de Moro rock beklommen (400 treden), dit is een grote granieten koepelrots met een spectaculair uitzicht van 360 graden over het westelijke gedeelte van het park
 

 

Vanaf deze plek zijn Erik en Martijn een trail van 4 km gaan lopen, richting general Sherman tree. Marloes en ik gingen daar heen met de shuttlebus.

Helaas liepen de jongens verkeerd (jammer, geen ANWB bordjes hier….) en kwamen op een heel andere plaats in het park terecht. Maar zij hebben nog wel een beer gezien. Deze was wel ff een slag groter. En nu niet de bescherming van de camper. Toch wel op foto/film gezet. Dit onder het motto, we zijn niet bang en kunnen wel hard lopen. Martijn harder dan Erik, maar het verhaal gaat dat er toevallig ook een Amerikaan met Amerikaanse afmeting aanwezig was en die kon vast niet zo hard lopen… En daar zat meer vlees aan volgens de jongens!

 

Marloes en ik kwamen zowaar 2 bekenden tegen in het park, een meisje die in examenjaar van Martijn had gezeten en haar moeder. Helaas heeft Martijn ze niet meer gezien.

We hadden nog met z’n 4-en de rode shuttle bus route willen nemen maar de laatste bus ging om 18.00 uur naar de plek waar wij de camper hadden achtergelaten. We vonden het een prachtig bos en zeker de moeite waard.

Ook de camping in Three Rivers beviel goed, er stroomde een riviertje met sterk stromend water, Erik en Martijn hebben lekker gezwommen maar bleven op dezelfde plek door de stroming.

 

Onderweg naar de kust (vlakbij plaatje Shandon) kwamen we toevallig langs de plek waar een memorial is opgericht voor James Dean. Op 900 yards van deze plek is james Dean met zijn porche verongelukt. De boom wordt de tree of Heaven genoemd. Er liggen 2 grote platen waar de geschiedenis van James Dean op beschreven is. Mensen hebben hier diverse muntstukken op gelegd. Op een andere plaat wordt de familie Hearst bedankt (familie van destijds ontvoerde Patricia Hearst?) dat ze grond hebben afgestaan voor deze gedenkplaats.