Victoria en de Olympic Oval van Vancouver

Hallo allemaal, hier ons laatste verslag van onze Canadareis.

Het miezerde toen we zondag opstonden. We gebruikten een licht ontbijt in het restaurant aan het haventje. Daar zag Ria plotseling een vreemd bruin dier met een spitse snuit en een lange staart buiten vlak voor ons op de steiger. Met staart en al was het zeker een meter lang. Ik kon nog net een foto maken voor het in het water verdween. Het bleek een rivierotter te zijn. Die zijn uit op het visafval bij het schoonmaken van de gevangen vis.

Bij het uitchecken meldde ik dat we een telefoonrekening te betalen hadden. Er stond echter niets te betalen. Ik zei nog dat we een half uur naar Europa gebeld hadden en dat ik graag wilde betalen. Maar er viel niets te betalen. Een meevaller na de Rabo perikelen.

Na een 20 km stopten we om de tweede wandeling van de Rainforest Trail te doen. Meteen langs de drukke verkeersweg, bij de eerste stappen in het regenwoud, ben je meteen betoverd door de reusachtige bomen, het overweldigende groen en de welige vegetatie.

Verder richting Victoria wisselden we een paar keer, maar reden wel zoveel mogelijk door. Het was heel erg druk op de weg. Zo druk hadden we het nog niet eerder meegemaakt. Sowieso is het op Vancouver Island veel drukker dan op het vasteland, Vancouver zelf uitgezonderd.

Tegen zessen reden we naar het centrum van Victoria. Deze provinciehoofdstad van British Columbia gaf meteen al een hele prettige indruk. Het was levendig en heel gezellig met veel Victoriaanse gebouwen. We bezochten onder andere het indrukwekkende Empress Hotel. Dat heeft een prachtige en grote serre waar ook een paar totempalen staan.



In een winkeltje verkopen ze exclusieve indiaanse kunst voor prijzen die ons budget ver te boven gaat. De verkoper deerde dat niet en vond het leuk om er over te vertellen en wat te laten zien. Vanuit de foyer zagen we buiten bij het Royal British Columbia Museum een totempaal staan. Uiteindelijk stonden er wel een stuk of tien. Een aantal stond prachtig in het licht van de ondergaande zon.

Maandag hadden we geboekt voor de whale watch op een wat steviger seacruiser. We zagen eigenlijk maar heel erg weinig. Ik kon mijn teleurstelling maar moeilijk een plaats geven, verwend als ik (we) inmiddels zijn. Ik had zo gehoopt op orka's. Die staan bekend als de killer whales en komen in de wateren rond Vancouver Island voor. We hadden ze niet gezien op de Insight Passage, niet in Tofino en nu dus ook niet. Toch blij dat we in Tofino een extra whale watch geboekt hadden.

Het was inmiddels al over drieën toen we het Royal British Columbia Museum in gingen. We liepen gelijk naar de third floor, naar de cultuur van de first nations. Het was heel mooi en bijzonder. We keken of er in de museumwinkel nog mooi Indiaans houtsnijwerk te koop was. Dat is echter steeds tegen westerse prijzen en dan is het niet leuk meer. Dan moet je het toch echt wel heel erg mooi vinden. En het was het gewoon net niet.

Op de scienic tour die we daarna deden deden we Fishermans Wharf aan.



's Avonds aten we in deze grote en stijlvolle Schotse pub.



Dinsdag hadden we alle tijd, want de ferry Swarz Bay – Tsawwassen (naar Vancouver) gaat elk uur en we hadden daarvoor vouchers. Het was zonnig en licht bewolkt. We namen de scienic route die we de vorige dag al voor het deel Victoria gereden hadden. Het was niet echt een route langs de oceaan, maar een route door de duurdere lommerrijke buurten. Daar staken gewoon weer herten over de weg, dwars door een tuin bij een huis. Het waren paps, mams en twee kindertjes hert. Zoveel bij elkaar hadden we nog niet gezien en weer bij toeval.

We konden nog met de boot van 12.00 uur mee. Het was een mooie 1,5 uur durende overtocht. Aan het einde van de overtocht zag ik eerst een walvis in de verte. Ik liep naar voren. We gingen naar de andere kant van de ferry en zagen ze (het waren er waarschijnlijk 2) opnieuw. Ze verdwenen uit het zicht. Omdat dat de kant tegen de zon in was ging ik weer naar 'mijn eigen' kant. Ik zag weer een walvis. Met de verrekijker zag ik dat het een ORKA was. Yes! Geen bewijsmateriaal.

We hadden nog ruim de tijd om nog iets van Vancouver te zien. We besloten daarom om niet eerst naar het hotel te rijden. Dat zou maar tijd kosten. Ruim drie weken (!) geleden hadden we downtown Vancouver, Stanley Park en de noordkust van Vancouver bekeken. Op mijn lijstje stond ook nog Granville Island. Dat is geen echt eiland, maar een kunstmatig schiereiland letterlijk onder de Granville Bridge die naar Downtown Vancouver leidt. Het is een oud industrieterrein met vervallen dokken, fabrieken en pakhuizen en is een prachtig voorbeeld van stadsvernieuwing. Naast allerlei ambacht, rederijen en andere maritieme functies bevat het winkels, galerieën, restaurantjes e.d.



We hadden het ook niet mogen missen. Lekker in het zonnetje flaneren langs het water. We hadden van daaruit een prachtig uitzicht op de hoogbouw van downtown Vancouver. We namen een heerlijk ijsje en zaten mooi uit te kijken over het water en de skyline van Vancouver. Wie doet je wat? Hooguit de kalender die aangeeft dat het de laatste echte vakantiedag is. Maar dan ook een dag van dik genieten.

We hadden dus steeds gezocht naar native art van de oorspronkelijke Indiaanse bevolking. Maar het was of kitsch of gewoon onbetaalbaar. Toch wilden we wel iets moois kopen voor op onze kast. We vonden het maar steeds niet. Tegen de tijd dat de parkeertijd afliep gingen we weer een winkel in met indiaanse spullen. We zagen eerst wat kleine dingetjes waarvan we dachten: het is in ieder geval een herinnering. Het was het toch net niet. We willen ook het liefst een massief houten beeldje en geen gegoten spul. En ook niet iets dat uit delen is samengesteld. Achter in de winkel troffen we meer indiaanse kunst aan. Mijn oog viel op een beeldje, een soort totempaal dat er authentiek uitzag. We vonden het allebei meteen mooi. Dit willen we kopen. Het was ook helemaal niet zo duur. Spontaan kregen we nog 20% korting. We vergeleken nog wat andere kunstartikelen, maar de keuze was feitelijk al gemaakt. Daar kan toch geen orka tegenop! Loop je al een tijd te kijken en te zoeken en dan op de laatste dag ….... Geweldig. Daar krijg ik een blij gevoel van.
Nadat ik een foto van de koop gemaakt had zei de verkoopster: “You are a good husband”.

We vertrokken van Granville Island en namen nog een korte scienic route langs the English Bay en the Strait of Georgia. We koersten daarna op het Queen Elizabeth Park af. Het park ligt op 152 meter hoogte en biedt ook weer een mooi uitzicht op de skyline van Vancouver. We picknickten daar nog een beetje en reden toen op Richmond af, daar waar we onze reis ruim drie weken geleden waren begonnen en daar waar ook de Olympic Oval staat. Daar zijn (volgens mij) drie Nederlandse gouden medailles verdiend. Op onze eerste vakantiedag waren we niet aan een bezoek toegekomen, maar nu hadden we daar nog e