Zondag 11 juli, De dag van de watervallen
Door Nico & Mireille - 13-07-2010 00:31Met
alle mooie en fijne herinneringen aan onze speciale dag gisteren
hebben we vandaag Banff verlaten. We keren hier rond de
27e juli terug, want dan mogen we onze trouwfoto’s
ophalen. We zijn benieuwd, maar aan de fotograaf, het weer en de
omgeving zal het zeker niet liggen.
Zoals gezegd, laten we Banff nu even voor wat het is, en zijn we vandaag vertrokken richting Yoho National Park. Vanaf de Takakkaw Fall gaan we richting de Twin Falls lopen. De weg richting Takakkaw Fall is behoorlijk stijl. In een van de laatste haarspeldbochten naar boven moet je, zeker als je met een grotere auto of RV op pad bent, eerst een eind achteruit voordat je de bocht kunt maken. Als je dan het dal onder je ziet, ben je maar wat blij dat je (hopelijk) goede remmen hebt. De wandeling die we willen gaan doen vandaag is er een van ongeveer 16 kilometer. Volgens Nico een wandeling met, voor het grootste gedeelte, niet teveel hoogteverschillen. Maar ja, een mens kan zich vergissen natuurlijk
. De
uitzichten die we hebben gehad waren prachtig, maar we moesten er
zeker wat voor doen. Geen hoogte verschillen....., nou
die waren er meer dan zat. Vooral de heenweg was het
behoorlijk klimmen geblazen. Gelukkig was het weer goed, niet te
warm met toch een lekker zonnetje, want door al dat klimmen stijgt
je temperatuur vanzelf. Onderweg werden we al gauw beloond met de
Laughing Falls. Een mooie waterval, maar volgens de boeken moesten
de mooiste nog komen. Halverwege hebben we ervoor gekozen om Twin
Falls te bereiken via Marpole Lake. Een kleine omweg, maar het zien
meer dan waard. En ja, toen kwamen we op een punt dat de normale
weg richting Marpole Lake niet meer was onderhouden. Zoiets hebben
wij weer! We moesten toen een omweg maken, deze liep via grote
rotspartijen. Hier was het dus klimmen, oppassen en goed op elkaar
letten geblazen. We hebben er maar niet aan gedacht wat er zou
kunnen gebeuren. Maar goed, op zich een hele belevenis, als je
dan toch eindelijk in de verte diep beneden het meer ziet liggen.
Maar waar bleven nu toch de Twin Falls, ze konden niet meer ver weg
zijn, want we hoorden ze wel. Nog een rots over, en nog een en toen
konden we in elk geval de Twin Falls al horen, dus we zaten
goed. Nog een eindje verder klimmen, zelfs nog door een stukje
sneeuw, en toen zagen we de Twin Falls. Prachtig, aan het
eind van een bergketen ineens twee watervallen naast elkaar naar
beneden zien kletteren. Je kon elkaar haast niet meer verstaan,
maar je had ook haast geen woorden voor het prachtige uitzicht. Bij
de Twin Falls hebben we lekker gepicknickt en van het uizicht
genoten. En toen konden we aan de terugweg beginnen. Dit keer was
het dalen, dalen en nog eens dalen. Na zo´n 2,5 uur lopen kwamen
we, moe maar voldaan, weer op de parkeerplaats bij de Takakaw
Fall aan. We waren maar wat blij dat we onze camper weer zagen
staan, want deze toch was meer dan de moeite waard, maar ook wel
erg vermoeiend. In Kooteney hebben we een camping opgezocht.
Gelukkig was er nog plaats voor ons, en kregen we weer een mooie
plek lekker tussen de bossen. Het blijft hier volop genieten van de
mooie natuur, het prachtige land, en de vriendelijke
mensen.
Zoals gezegd, laten we Banff nu even voor wat het is, en zijn we vandaag vertrokken richting Yoho National Park. Vanaf de Takakkaw Fall gaan we richting de Twin Falls lopen. De weg richting Takakkaw Fall is behoorlijk stijl. In een van de laatste haarspeldbochten naar boven moet je, zeker als je met een grotere auto of RV op pad bent, eerst een eind achteruit voordat je de bocht kunt maken. Als je dan het dal onder je ziet, ben je maar wat blij dat je (hopelijk) goede remmen hebt. De wandeling die we willen gaan doen vandaag is er een van ongeveer 16 kilometer. Volgens Nico een wandeling met, voor het grootste gedeelte, niet teveel hoogteverschillen. Maar ja, een mens kan zich vergissen natuurlijk
. De
uitzichten die we hebben gehad waren prachtig, maar we moesten er
zeker wat voor doen. Geen hoogte verschillen....., nou
die waren er meer dan zat. Vooral de heenweg was het
behoorlijk klimmen geblazen. Gelukkig was het weer goed, niet te
warm met toch een lekker zonnetje, want door al dat klimmen stijgt
je temperatuur vanzelf. Onderweg werden we al gauw beloond met de
Laughing Falls. Een mooie waterval, maar volgens de boeken moesten
de mooiste nog komen. Halverwege hebben we ervoor gekozen om Twin
Falls te bereiken via Marpole Lake. Een kleine omweg, maar het zien
meer dan waard. En ja, toen kwamen we op een punt dat de normale
weg richting Marpole Lake niet meer was onderhouden. Zoiets hebben
wij weer! We moesten toen een omweg maken, deze liep via grote
rotspartijen. Hier was het dus klimmen, oppassen en goed op elkaar
letten geblazen. We hebben er maar niet aan gedacht wat er zou
kunnen gebeuren. Maar goed, op zich een hele belevenis, als je
dan toch eindelijk in de verte diep beneden het meer ziet liggen.
Maar waar bleven nu toch de Twin Falls, ze konden niet meer ver weg
zijn, want we hoorden ze wel. Nog een rots over, en nog een en toen
konden we in elk geval de Twin Falls al horen, dus we zaten
goed. Nog een eindje verder klimmen, zelfs nog door een stukje
sneeuw, en toen zagen we de Twin Falls. Prachtig, aan het
eind van een bergketen ineens twee watervallen naast elkaar naar
beneden zien kletteren. Je kon elkaar haast niet meer verstaan,
maar je had ook haast geen woorden voor het prachtige uitzicht. Bij
de Twin Falls hebben we lekker gepicknickt en van het uizicht
genoten. En toen konden we aan de terugweg beginnen. Dit keer was
het dalen, dalen en nog eens dalen. Na zo´n 2,5 uur lopen kwamen
we, moe maar voldaan, weer op de parkeerplaats bij de Takakaw
Fall aan. We waren maar wat blij dat we onze camper weer zagen
staan, want deze toch was meer dan de moeite waard, maar ook wel
erg vermoeiend. In Kooteney hebben we een camping opgezocht.
Gelukkig was er nog plaats voor ons, en kregen we weer een mooie
plek lekker tussen de bossen. Het blijft hier volop genieten van de
mooie natuur, het prachtige land, en de vriendelijke
mensen.