Grand Canyon & Bryce Canyon

Maandag 12 juli

We nemen een laatste duik in het zwembad, sluiten de koffers en rond het middaguur gaan we naar het depot van Cruise America. Velen zijn ons voor, dat wordt lang wachten. Pas tegen vieren hebben we onze camper. Wachten kan zoooo lang duren...... De camper is 10 bijna 10 meter lang (30 voet) en voorzien van alle hedendaagse comfort. We kunnen met 8 personen slapen, als we willen, maar dat is niet nodig. Alle kinderen hebben een eigen bed.

De volgende gang is naar de Walmart. Zeg maar, de AH,maar dan in overtreffende trap. We gooien de camper vol met etenswaren voor enkele dagen. Ook kopen we linnengoed en slappzakken, die we eigenlijk van Cruise America hadden moeten krijgen. Maar CA kon niet leveren. Pas tegen zes uur 's avonds verlaten we eindelijk Las Vegas. Ons plan om maandag naar de Grand Canyon te rijden, is daarmee vervlogen. We rijden tot een uur of acht en parkeren dan op een camping in een dorpje naast de snelweg. De airco gaat aan, want het is erg warm.

Dinsdag 13 juli

Na een broeierige onrustige nacht door naar de Grand Canyon. Naar de 'north-rim' (de noordkant) waar we nog iet eerder zijn geweest. De keren dat wij in de buurt waren op onze vorige reizen, was de noordkant altijd gesloten wegens winterse omstandigheden. In de loop van de ochtend komen we aan in de Grand Canyon. De middag lopen we een stukje over de 'rim' en kijken de diepte in. De Colorado-rivier kunnen we niet zien, daarvoor zitten we er te ver van af: de Phantom Ranch, het oversteek punt van de north rim naar de south rim, is zo'n 22 km weg van waar wij zijn. We zitten als het ware in een 'zij canyon'. De north rim is daarmee niet zo indrukwekkend als de south rim. Bij de south rim zie je een verticale daling tot aan de Colorado-rivier. Bij de north rim zie je die niet.

's Avonds is het, vanwege de hoogte van de north rim, gelukig wat koeler. We zitten in het park en beschikken niet over faciliteiten als electriciteit of water. Maar kunnen dus zonder airco toch aangenaam slapen.
's Avonds stoken we ons eerste vuurtje, een basisrecht van de Amerikaan.

Woensdag 14 juli

Stoer als we zijn, zullen we deze ochtend een eindje afdalen in de canyon. We bereiden ons voor met veel water en stevige bergschoenen. Na ruim een half uur lopen, realiseren we ons dat het wel erg heet aan het worden is en dat de enige terugweg het pad omhoog is. Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald, dus we keren om. En dan blijkt de terugweg inderdaad lang en heet te zijn. We zijn blij als we weer boven zijn en hebben toch alles met elkaar zo'n twee uur gewandeld. In deze hitte kan het bijna niet langer, althans niet voor ons als buitenstaanders. Als je serieus de canyon in wilt, moet je beter getraind zijn en 's ochtends voor 7 uur vertrekken, is het advies.
We hebben vannacht geen kampeerplaats meer in de Grand Canyon. 40 Km ten noorden hebben we iets gereserveerd op het 'Kaibab plateau'. We komen op een camping zonder stromend water, want dat is daar slechts mondjesmaat voorradig. Da's jammer. Want na de GC, hadden we wel op wat luxe gerekend. Never mind, we overleven het wel.

Donderdag 15 juli

Vandaag rijden we naar Bryce Canyon, doen onderweg weer grote inkopen. We komen weer door Red Canyon, plaatsen we waar we in 1993 en 1995 ook zijn geweest. Maar we zijn nog niet eerder in de midzomer in Bryce Canyon geweest. We staan op dezelfde kampeerplaats als in voorgaande jaren.
Met de kinderen lopen we over de 'rim' en kijken naar beneden naar de 'hoodoos': de stenen pilaren die ge-erodeerd zijn in de mooiste vormen. Het levert een aan eenschakeling van foto's op. Vooral Tom vindt het ook mooi. De meiden vinden het interessant maar niet boeiender dan voor de camper zitten met een glas koude cola. Ja, dat is natuurlijk ook lekker!
's Avonds een tweede kampvuur en tegen tienen naar bed. We beginnen eindelijk een beetje over onze jet-lag te komen.

Vrijdag 16 juli

Vandaag lopen Jacqueline, Tom en Michiel naar beneden en komen tussen de rotspilaren te lopen. Dezelfe wandelingen dien we eerder met onze ouders maakten in 1993 en 1995. Het is nog altijd even mooi en indrukwekkend. Annika en Lotte blijven achter bij de camper.
Na de wandeling lekker douchen en uitvinden dat we bij het Visitor Center over draadloos internet beschikken en we kunnen mailen, internet op kunnen en dit verhaal kunnen schrijven. Da's mooi!

Morgen,op zaterdag, gaan we naar Great Basin, zo'n 300 km ten noordwesten van waar we nu zitten.