Paso Robles - Carmel

Donderdag 29 juli Paso Robles - San Simeon

Een kort ritje naar San Simeon van ongeveer een uur. We rijden over 2 ranges heen, tussen de wijngaarden, en komen dan eindelijk uit op zeeniveau, terug bij af. We besluiten eerst een kijkje te gaan nemen bij Hearst Castle. Het schijnt moeilijk te zijn om met een (verplichte) tour mee te kunnen dus we proberen voor morgen tickets te krijgen. Maar tot onze verbazing kunnen we dezelfde middag nog mee. Heart Castle is één van de vakantieverblijven van krantenmagnaat William R. Hearst. Na zijn dood is het Castle en een deel van de omliggende grond vermaakt aan Califonia State Parks. We bekijken in het Visistor Centre eerst een film over de achtergrond van het Castle, heel mooi gemaakt. Pa Hearst had een zilverader gevonden en werd stnkend rijk. Hij trouwde met een zeer beschaafde maar veel jongere jongedame en zij kregen één zoon: William. Waar nu het Castle staat (op een heuveltop) kampeerde de familie in de zomer om de vochtigheid in de zomer aan de kust te ontwijken. Ma nam zoonlief op tienjarige leeftijd mee naar Europa voor een Grand Tour van anderhalf jaar. William heeft zich toen voorgenomen al het moois dat hijzag na te bouwen op de plek waar hij altijd kampeerde. Het resultaat is Hearst Castle. Na een tocht van 5 mijl bergop (met de bus) kom je aan in het Castle. Het bestaat uit het hoofdgebouw (Casa Grande met meer dan honderd kamers) en een aantal gastenverblijven met 10 tot 20 kamers elk. Daarnaast een indoor zewembad (Romeins) en een prachtig outdoor zwembad met Griekse zuilen, tennisbanen, dierentuin (nu zonder dieren, destijds met leeuwen, tijgers, ijsberen, giraffen etc etc). Ieder weekend ontving Hearst hier zijn gasten: zakenmensen, politici, filmsterren. Het geheel is een mix van antiek (uit Europa verscheept) en nieuw maar oud lijkend. Achter elke facade gaat gewoon gewapend beton schuil). Binnen is alles gedecoreerd met wandkleden (antiek) of houten plafonds uit oude villa's in Italië. Het is zeer idrukwekkend. Zelfs de kinderen waren onder de indruk. Annika wil gids worden in Hearst Castle zodat ze kan zwemmen in het prachtige zwembad.

Inmiddels was het avond geworden en tijd om naar onze State camping te gaan. De camping ligt aan de oostkant van Highway 1 en door een voetangersdoorgang kom je aan het strand aan de westkant van Highway 1. En zo staan we aan de Pacifische Oceaan! Het strand bestaat uit grote kiezels, het waait hard en het is gewoon koud! Dus niet echt comfortabel maar Tom en Lotte weten toch goed nat te worden. We besluiten de dag met een kampvuur en marshmellows! En natuurlijk een potje Dalmuti.

Vrijdag 30 juli San Simeon

We gaan naar de pier van san Simeon (3 mijl) maar onderweg stoppen we even bij een Vista Point. Michiel, Tom en Lotte klauteren naar beneden, naar de oceaan. Annika en ik blijven boven staan en tot onze grote verbazong zien we 2 misschien 3 dolfijnen langs zwemmen! We worden natuurlijk niet geloofd maar het staat, zij het vaaghes, op film.

Bij de pier van San Simeon is een zandstrand. We zitten redelijk uit de wnd en nadat de ochtendmist is verdwenen is het een heerlijk plekje om lekker te doezelen. Pas tegen vijven wordt het minder prettig en tijd om terug naar de camping te gaan voor een kampvuur en dalmuti.

Zaterdag 31 juli San Simeon - Carmel

Over de Highway 1 naar Carmel, waar Clint Eastwood ooit burgemeester was. Highway 1 geeft spectaculaire uitzichten maar voor het zover is stoppen we eest bij een Elephant Seals Vista Point. Tot onze verbazing liggen onder ons op het stand wel 20 zeeolifanten. Wat zijn die mannen groot! In deze peirode komen alleen volwassen en bijna-volwassen mannetjes naar dit strand. Ze maken zich op (door onder andere te vervellen) voor hun trip naar Alaska om zich daar vol te vreten en weer teurg te komen. De tieners spelen/vechten met elkaar en maken een hoop lawaai. Prachtig om te zien. De oudere mannejtes doen eigenlijk niet zo veel. Behalve als de kleinste van het stel bijna verdrukt wordt door een ander mannetjes komen 3 mastodonten tergend langzaam in actie en bevrijden het kleintje. De oplucting bovenaan de weg is groot!

Highway 1 is inderdaad zo mooi als de boeken zeggen. De weg volgt de steile kustlijn bijna obsessief. Het is draaien en keren en klimmen en dalen. Met bijna constant uitzicht op de oceaan. Er is weinig leven langs de weg. We komen 1 dorpje tegen (Big Sur) wat dan meteen ook afgeladen vol is. We lunchen op een heerlijk zacht grasveld met lekkere koeken uit de lokale bakkerij. Halverwege de middag komenw e aan in Carmel, een kunstenaarsdorp met 5000 zielen. We hebben een camping geboekt in de heuvels achter Carmel. Op de website stond niets over de toegangsweg maar het is goed dat we geen tegenliggers tegen komen want ik weet iet waar en dan gepasseerd kan worden. Endelijk komen we bovenaan de heuvel/bergje aan op de camping met een schitterend gelegen zwembad en pachtig uitzicht. De zon schijnt maar de temperatuur is niet geweldig. Toch duiken Lotte en Michiel het zwembad in. Ik kijk vanaf mijn ligstoel toe, ik lig prima zo in het zonnetje. Annika is niet te verleiden om naar buiten te komen en Tom gaat werken aan zijn conditie. Met de naderende terugreis in zicht wordt hij toch wat zenuwachtig wat betreft zijn conditie. Hij heeft een fitness-schema meegekregen van de hockeyclub dus wordt het nu tijd om daar wat mee te gaan doen. Hij rent 6 of 7 keer de berg op en af. Viel niet mee, hebbe we begrepen. Verder is de douche heerlijk en kunnen we weer aan de slag met de bbq! Ingempakt eten we nog buiten maar daarna gaan we snel naar binnen, het wordt koud. Zo koud zelfs dat we het kacheltje aan moeten doen. Maar dat maakt het ook weer gezelliger met het potje dalmuti.