Dag 9
Door Hans Marianne Linda en Petra - 19-07-2010 07:23Zaterdag, 17 juli 2010 Van Las Vegas naar Zion
Van ochtend weer vroeg opgestaan. De dames vonden het te vroeg, maar we moesten weer een heel eind rijden vandaag. Dus inpakken en nog ontbeten in het hotel. Het ontbijt was niet uitgebreid, maar wel met vers fruit, een zelf gemaakte wafel met zijn vieren (natuurlijk), cornflakes en toast. Iets duurder dan normaal. Daarna vertrokken naar Zion. Eerst de stad uit, daarbij kwamen we weer langs de trouwkapellen waar we gisteravond ook al langs geweest waren. Na nog wat foto’s vanuit de auto gingen we de highweg op. We mochten op deze highway wel 75 mijl (ongeveer 120 km per uur) uniek!!! Al snel kwamen we bij de afslag naar Valley of Fire, een state park. Hier moesten we apart entree betalen, want het valt niet onder de National Monument pas. 8$ dat je in een enveloppe moest doen en in een paal stoppen. Het park was wel de moeite waard. Groepen rode heuvels in schuine platen. Bij het Visitor centrum nog even gekeken. Daarna nog even doorgereden naar een Mouse mule. Bij de parkeerplaats bleek dat we nog ongeveer een mijl moesten lopen en de temperatuur was al aardig hoog. We besloten het toch maar te doen. Het was erg zanderig en heet. Toch hebben we het gered tot de Mouse mule, al ging al snel de zool onder mijn schoenen los. Door het hete zand denk ik, maar het leek net alsof ik op zwemvliezen liep. Dan is anderhalve mijl toch nog een eind. Gelukkig stopten we geregeld voor een foto. Onderweg zagen we ook nog heel veel tekeningen van Indianen. We hadden echt medelijden met de mensen die daar geleefd moeten hebben, zo warm. Mouse mule bleek een soort basin te zijn waar normaal gesproken water in staat. Nu dus niet. Mouse was een man die voortvluchtig was voor de Law en zich daar verstopt heeft en zich dus met het water in leven heeft gehouden. Het gesteente is er inderdaad zo dat je heel veel verstop plekken hebt. Veel gaten en hoekjes dus. Petra kon zich goed voorstellen dat je als kind hier heel erg leuk verstoppertje kon spelen. We waren blij dat we weer de auto in konden. Toen doorgereden het park weer uit. Terug naar de highway richting Zion. Onderweg nog even uitgestapt bij een museum. Alleen buitenom de nagebouwde huizen van de indianen bekeken. Even later zijn kwamen we een supermarkt tegen waar we ijs en andere boodschappen gehaald hebben. De meiden achter de kassa waren super aardig. Die Amerikanen blijven raar hoor. We hadden twee blikjes bier erbij. Moest het meisje achter de kassa vandaan om een oudere vrouw de twee blikjes te laten scannen. Voor het afrekenen kwam het jonge meisje weer achter de kassa. Buiten in de schaduw ons ijsje opgegeten en wat gedronken. Toen naar ons Comfort motel in Hurricane. Of ze ooit een hurricane gehad hebben weten we niet. We kregen daar eerst een kamer waarin gerookt was. Toen we dit melden keek het meisje achter de balie ons vreemd aan. Het zou niet mogen, maar het was de enige kamer waar het bordje met verboden te roken weg was. De tweede kamer was wel goed en na onze spullen uitgeladen te hebben zijn we door gegaan naar Zion. Het bleek een uur later te zijn dan we dachten. Bij het Visitor centrum van Zion de shuttle het park in genomen. Perfect gaat dat om de 6 minuten een bus, met daarin een bandje die wordt afgespeeld tijdens het rijden over wat er buiten te zien is. We zijn uiteindelijk helemaal tot het eind van de vallei gereden en daar bij de Temple of Sinewava uitgestapt. Daar zijn we over een geasfalteerd pad, met veel mensen naar het eind van het dal gelopen. Daar kon je nog een eind door de rivier stroomopwaarts lopen. Helaas hadden Hans en ik onze wandelschoenen aan, maar de meiden gympen en die wilden wel verder. Met stokken die er lagen als extra voet zijn ze een eindje de rivier opgelopen.. Uit hun reactie begrepen wij dat ze het erg leuk vonden. Ze waren niet gevallen, maar de onderkant van hun broeken waren wel nat. Gelukkig was het warm en dus weer snel droog. Op de terugweg zagen we op een paar passen afstand twee herten. We zien hier toch erg veel herten reeën enz. Maar het meest squirrels in alle soorten en maten. Maar hier veel knabbel en babbels. Bij de bushalte stond een bus op ons te wachten die ons weer terug bracht naar de auto. Helaas moesten we weer een ruim half uur terug rijden naar ons hotel. Bijna bij het motel aangekomen zijn we eerst nog bij de Mexicaan gaan eten, maar dan wel in de vorm van een fastfood keten. Je bestelt aan de balie je eten en dat wordt gemaakt terwijl je erbij staat. Toen we aankwamen in ons hotel zagen we een heerlijk, maar klein zwembad en bubbelbad. Hans en ik zijn nog even gaan zwemmen, de meiden zijn op de kamer gebleven. Petra heeft een heel goed boek en Linda de computer.