Dag 6
Door Hans Marianne Linda en Petra - 23-07-2010 06:01voor de oplettende lezer.
Nee we zijn niet getransporteerd á la "beam me up Scotty"
Nee het verslag van dag 6 was ik vergeten online te zetten.
Woensdag, 14 juli 2010 From Desperate Housewives to Death Valley
Visalia is de stad met de huizen waar de serie “Desperate Housewives” waarschijnlijk op gebaseerd is. Perfect gemaaide groene grasvelden met perfecte bloemen en een perfecte stoep in een omgeving wat vooral dor en geel is. Daar zijn we naar een supermarkt gegaan om ons ontbijt en lunch te kopen. We hebben daar, waar de perfecte medewerkers werken en alle mogelijke producten in plus size formaat te verkrijgen is, wat kellogs, melk, brood, fruit en peanutbutter gekocht. Een heel end voorbij de stad, en zelfs na de Orange farms, hebben we ontbeten in het warme, dorre heuvellandschap met de prairiehonden om ons heen. We vervolgden onze weg door een uitloper van het sequoia park. Deze misselijkmakend bochtige weg was echt super mooi maar we, en dan vooral ik, Linda, waren blij toen we aan de oever van Isabella Lake stonden. De hitte was al enorm maar we waren ons wel al bewust dat het alleen maar warmer zou gaan worden. De weg was lang, erg mooi en heet. Vlak voor “Death valley” zijn we nog maar even wezen tanken, heeft papa zijn eerste koffie van de dag gedronken en hebben we een lekker ijsje weggesnoept. De thermometer raakte de honderd graden Farenheit en wij hebben met z’n alle overlegd wat we zouden gaan doen. Hoe verder we gingen hoe duidelijker het ons werd dat we zodra we bij het hotel aankwamen we dus echt niks meer gingen doen. Op de rand van Paramint Valley, de vallei vlak voor Death valley, hebben we nog onder het genot van het uitzicht onze lunch met nutella (soep) gegeten. Voorbij de vallei wilde we nog een paar ovens gaan bekijken. Maar nadat we de afslag hadden genomen en we na een paar mijl nog geen auto waren tegengekomen zijn we maar omgekeerd. Gelukkig was ons hotel / dorp, Stovepipe Wells Village, niet heel veel verder. En na het inchecken en uitpakken, hebben we een heerlijk verfrissende duik in het zwembad genomen. Hier kwamen we erachter dat we niet de enige Nederlanders waren, nee, bij lange na niet. Na wat lekker gekeuvel over de reis die nog gaat komen, die al achter ons ligt en het WK voetbal zijn we gaan eten in het enige restaurantje hier. Het was wel echt heerlijk! Forel, salade, aardappelsoep, pork chops en BBQ chicken. De prijzen zijn alleen wel belachelijk, maar goed ze kunnen hier natuurlijk ook alles vragen wat ze willen, er is toch geen alternatief. Ietsje verderop liggen de zandduinen. Deze zouden het mooist zijn bij zonsondergang. Helaas hebben we dat net gemist maar alsnog hebben we heerlijk kunnen genieten van het uitzicht en hebben we geen ratelslangen gezien. Alles is hier surreëel. Ik zou willen dat ik de hitte in een potje kan vangen en dan naar jullie mee zou kunnen nemen. Het is hier zo warm, 118 graden Farenheit dat is ongeveer 48 graden, het voelt net alsof je de hele tijd onder je föhn staat met je hele lichaam. Daarnaast heb je nog het landschap, wat zo ontzettend mooi is. Grote vlaktes, heuvels met allemaal lagen en vooral geen water, je kijkt je ogen uit. Wat ik me wel de hele tijd af vraag is: “Wat hebben de pioniers hier ooit gezocht? En waarom wonen hier mensen?” Aan uitzicht heb je niet genoeg en voor de gezelligheid zullen ze hier niet wonen. Het is nu pik donker om ons hotel heen. Dat moet ook wel want het schijnt hier nu vol te zitten met insecten. Dus zo snel in en uit de kamer om nog even een glimp op te vangen van de sterren boven ons hoofd.