De eerste dagen in Canada!
Door vakantiepoel - 16-07-2010 22:1910 juli
We begonnen in Amsterdam en via Londen vlogen we naar Calgery. In Londen hebben we een aantal uur moeten wachtten maar als je eenmaal een pint had besteld en die op had gedronken was voor sommige de tijd al om! Over IJsland en Groenland vlogen we naar Calgery. Onderweg hadden we een superuitzicht uit het vliegtuig. Vooral Kees zat tegen de ramen geplakt om alle ijsschotsen en vlaktes te kunnen zien. Bij aankomst werden we opgewacht door zingende Cowboys. Yvonne mocht meteen een hoed op en meezingen. Met de taxi gingen we verder naar het hotel. Hier lekker gegeten en daarna lekker naar bed.
11 juli
Vroeg uit de veren om een plekje in downtown Calgery te bemachtigen om het Nederlands elftal te zien spelen. Kees en Michael liepen met het grote spandoek voorop en wij volgden in onze oranje outfits. Het was nog lastig om een kroeg te vinden op de 17de straat die nog niet vol was. De Canadezen houden van Holland. Bij Melrose place een kroeg met meer dan 50 tv’s vonden we een prima plek. We stonden buiten aan een barretje. Samen met twee gekke Canadezen die we helemaal oranje hadden versierd en nog een Nederlands meisje met haar vriend hadden we een party hoek. Het bier vloeide rijkelijk en de stemming was goed. Totdat we verloren, de stomme (nep) Spanjaarden die er waren gingen niet eens uit hun plaat.
Hierna gingen we meteen door naar de Stampede, een gigantisch cowboy feest van meer dan 10 dagen! Op de stampede zijn veel wedstrijden te zien; Rodeo te paard en op de stieren. Stiertje vechten, kalfje vangen. Wij begonnen rustig bij het veedrijven, drie paarden moesten zo snel mogelijk drie van de 30 kalfjes in het hok jagen. Hierna liepen we een rondje en we kwamen uit bij de ezels. Via via en via onze oranje shirts werden we door iedereen aangesproken. Iedereen vond ons zielig en had gewild dat Nederland zou winnen. We werden opgevrolijkt door een Canadese paardeneigenaar die ons VIP -kaartjes gaf voor het grootste stadion. We konden dicht bij de paarden komen en zagen vanaf de tribune de chuckwagon races. Vier paarden in span voor een westernkarretje, bij het team hoorde ook 4 losse paarden. Deze laden de wagen in en samen reden ze een parcours gevolgd door een ronde op de baan. Een spectaculair gezicht.
Na deze wedstrijd zou er wat vuurwerk zijn. Het was echter een spectaculair grote show waar zelfs Joop van den Ende jaloers op zou zijn. Heel veel dans, zingen, motercrossers, acrobaten en vuurwerk zorgden voor een 2 uur lang spektakel.
We begonnen in Amsterdam en via Londen vlogen we naar Calgery. In Londen hebben we een aantal uur moeten wachtten maar als je eenmaal een pint had besteld en die op had gedronken was voor sommige de tijd al om! Over IJsland en Groenland vlogen we naar Calgery. Onderweg hadden we een superuitzicht uit het vliegtuig. Vooral Kees zat tegen de ramen geplakt om alle ijsschotsen en vlaktes te kunnen zien. Bij aankomst werden we opgewacht door zingende Cowboys. Yvonne mocht meteen een hoed op en meezingen. Met de taxi gingen we verder naar het hotel. Hier lekker gegeten en daarna lekker naar bed.
11 juli
Vroeg uit de veren om een plekje in downtown Calgery te bemachtigen om het Nederlands elftal te zien spelen. Kees en Michael liepen met het grote spandoek voorop en wij volgden in onze oranje outfits. Het was nog lastig om een kroeg te vinden op de 17de straat die nog niet vol was. De Canadezen houden van Holland. Bij Melrose place een kroeg met meer dan 50 tv’s vonden we een prima plek. We stonden buiten aan een barretje. Samen met twee gekke Canadezen die we helemaal oranje hadden versierd en nog een Nederlands meisje met haar vriend hadden we een party hoek. Het bier vloeide rijkelijk en de stemming was goed. Totdat we verloren, de stomme (nep) Spanjaarden die er waren gingen niet eens uit hun plaat.
Hierna gingen we meteen door naar de Stampede, een gigantisch cowboy feest van meer dan 10 dagen! Op de stampede zijn veel wedstrijden te zien; Rodeo te paard en op de stieren. Stiertje vechten, kalfje vangen. Wij begonnen rustig bij het veedrijven, drie paarden moesten zo snel mogelijk drie van de 30 kalfjes in het hok jagen. Hierna liepen we een rondje en we kwamen uit bij de ezels. Via via en via onze oranje shirts werden we door iedereen aangesproken. Iedereen vond ons zielig en had gewild dat Nederland zou winnen. We werden opgevrolijkt door een Canadese paardeneigenaar die ons VIP -kaartjes gaf voor het grootste stadion. We konden dicht bij de paarden komen en zagen vanaf de tribune de chuckwagon races. Vier paarden in span voor een westernkarretje, bij het team hoorde ook 4 losse paarden. Deze laden de wagen in en samen reden ze een parcours gevolgd door een ronde op de baan. Een spectaculair gezicht.
Na deze wedstrijd zou er wat vuurwerk zijn. Het was echter een spectaculair grote show waar zelfs Joop van den Ende jaloers op zou zijn. Heel veel dans, zingen, motercrossers, acrobaten en vuurwerk zorgden voor een 2 uur lang spektakel.
12 juli
Deze dag hebben we de camper opgehaald. Sasan die ons de camper moest geven was niet zo rap en zo waren we hier wel 2 uurtjes zoet mee. We werden nog gestoord door een hagelbui en wat fikse onweer. Daarna boodschappen gedaan en toen gingen we op weg. Het was Kees die onze 9 meter lange camper bestuurde alsof hij nooit iets anders gewend was. (behalve zijn schakelarm, die overbodig was in de automaat).
Herman en Yvonne hebben nog geshopt en kwamen terug met een tent en luchtbed. Kees had een hakbijl gekocht, die ons nog goed van pas kwam. Hierna een camping vlakbij Calgery gezocht en hier de tent geprobeerd en een fikkie gestookt.
13 juli
Vandaag het national park ingereden. We begonnen bij Banff, gestopt bij een parkeerplaats waar we meteen een hert tegen het lijf liepen. Verder het pad ingegaan en per ongeluk doorgelopen. Deze wandeling was een goede opwarmer en we kwamen uit bij een uitzichtpunt van het Minnewanka Lake. De spieren werden getest want de wandeling was pittig steil. Nog een wandeling gemaakt naar de bow fall watervallen. Weer de camper in en gestopt bij het stadje Banff. Hier hebben we winkeltjes gekeken, en Esther heeft wanten gekocht tegen de kou. Kees heeft eindelijk een cowboy hoed gekocht die past! We hadden beter een paraplu kunnen kopen want ook vandaag was het weer niet met ons. Na de boodschappen naar de camping gegaan, hier hebben we onder onze selfmade partytent heerlijk gebarbecued.
14 juli
We begonnen met een korte wandeling naar de Johnston Canyon, we zouden de lower en upper falls bekijken. Een wandeling van 5 kilometer. We liepen over een aan de rotsen gemaakt bruggetje langs de waterval omhoog. De watervallen bekeken en flink veel foto’s gemaakt. Annelies, Kees, Yvonne en Herman besloten om nog naar de inkt pots te gaan wat verder omhoog. Dit was een pittige wandeling en we waren weer bijzonder goed voorbereid. (geen eten mee, wanneer zullen we het leren). Na steile stijgen en dalen kwamen we Esther en Michael weer tegen en we gingen weer verder in onze camper. Het was Yvonne’s beurt om te rijden vandaag. Herman heeft gisteren al achter het stuur gezeten. Bij Yvonne begon het soepeltjes, het ging ook wel soepeltjes behalve dat Annelies 1 keer het servies moest controleren op breuken nadat er per ongeluk met links was geremd. 1 keer omgekeerd om een groot hert langs de weg te bekijken. We kwamen aan bij Lake Louise, een supermooi meer met op de achtergrond gletsers. Hier wat rondgehangen samen met bussenvol Japanners. Hierna heeft Kees een stukje gereden en de rest zat op de berenuitkijk. Na dat Annelies een paar keer enthousiast ja had geroepen en een stuk hout had gezien dacht Herman beet te hebben. Kees de megacamper langs de weg gezet maar de beer was een paar honderd meter terug. We konden niet keren en in ze achteruit over de vluchtstrook ging nog niet van een leien dakje. Conclusie alleen Herman heeft nog een beer gezien. Kees heeft er nog geen een te pakken genomen, we zitten nu lekker bij het vuur. Voor een vuurtje moet je je hier wel inspannen want het hout halen en het hakken moet je zelf doen. Yvonne zit dit verhaal nu met spierpijn te tikken. De mannen klagen er nog niet over maar ik verdenk ze ervan dat ze dit wel hebben.
Deze dag hebben we de camper opgehaald. Sasan die ons de camper moest geven was niet zo rap en zo waren we hier wel 2 uurtjes zoet mee. We werden nog gestoord door een hagelbui en wat fikse onweer. Daarna boodschappen gedaan en toen gingen we op weg. Het was Kees die onze 9 meter lange camper bestuurde alsof hij nooit iets anders gewend was. (behalve zijn schakelarm, die overbodig was in de automaat).
Herman en Yvonne hebben nog geshopt en kwamen terug met een tent en luchtbed. Kees had een hakbijl gekocht, die ons nog goed van pas kwam. Hierna een camping vlakbij Calgery gezocht en hier de tent geprobeerd en een fikkie gestookt.
13 juli
Vandaag het national park ingereden. We begonnen bij Banff, gestopt bij een parkeerplaats waar we meteen een hert tegen het lijf liepen. Verder het pad ingegaan en per ongeluk doorgelopen. Deze wandeling was een goede opwarmer en we kwamen uit bij een uitzichtpunt van het Minnewanka Lake. De spieren werden getest want de wandeling was pittig steil. Nog een wandeling gemaakt naar de bow fall watervallen. Weer de camper in en gestopt bij het stadje Banff. Hier hebben we winkeltjes gekeken, en Esther heeft wanten gekocht tegen de kou. Kees heeft eindelijk een cowboy hoed gekocht die past! We hadden beter een paraplu kunnen kopen want ook vandaag was het weer niet met ons. Na de boodschappen naar de camping gegaan, hier hebben we onder onze selfmade partytent heerlijk gebarbecued.
14 juli
We begonnen met een korte wandeling naar de Johnston Canyon, we zouden de lower en upper falls bekijken. Een wandeling van 5 kilometer. We liepen over een aan de rotsen gemaakt bruggetje langs de waterval omhoog. De watervallen bekeken en flink veel foto’s gemaakt. Annelies, Kees, Yvonne en Herman besloten om nog naar de inkt pots te gaan wat verder omhoog. Dit was een pittige wandeling en we waren weer bijzonder goed voorbereid. (geen eten mee, wanneer zullen we het leren). Na steile stijgen en dalen kwamen we Esther en Michael weer tegen en we gingen weer verder in onze camper. Het was Yvonne’s beurt om te rijden vandaag. Herman heeft gisteren al achter het stuur gezeten. Bij Yvonne begon het soepeltjes, het ging ook wel soepeltjes behalve dat Annelies 1 keer het servies moest controleren op breuken nadat er per ongeluk met links was geremd. 1 keer omgekeerd om een groot hert langs de weg te bekijken. We kwamen aan bij Lake Louise, een supermooi meer met op de achtergrond gletsers. Hier wat rondgehangen samen met bussenvol Japanners. Hierna heeft Kees een stukje gereden en de rest zat op de berenuitkijk. Na dat Annelies een paar keer enthousiast ja had geroepen en een stuk hout had gezien dacht Herman beet te hebben. Kees de megacamper langs de weg gezet maar de beer was een paar honderd meter terug. We konden niet keren en in ze achteruit over de vluchtstrook ging nog niet van een leien dakje. Conclusie alleen Herman heeft nog een beer gezien. Kees heeft er nog geen een te pakken genomen, we zitten nu lekker bij het vuur. Voor een vuurtje moet je je hier wel inspannen want het hout halen en het hakken moet je zelf doen. Yvonne zit dit verhaal nu met spierpijn te tikken. De mannen klagen er nog niet over maar ik verdenk ze ervan dat ze dit wel hebben.
Morgen gaan we naar de icefields
en het plan is om daarna richting het stadje Jaspers te
gaan.
15 juli
We zijn intussen bij de icefields
geweest en met een ice explorer de gletsjer opgereden. Het was gaaf
om te zien. Daarna doorgereden naar Jasper, onderweg nog 2
supermooie watervallen gezien EN… een mamabeer met een babybeer! De
babybeer zat vlak langs de weg in een boom en liet ons zien hoe
makkelijk ze kunnen klimmen.
16 juli
Vanmorgen hebben we geraft op een wilde rivier.
16 juli
Vanmorgen hebben we geraft op een wilde rivier.
