Olympic, Mt. St. Helens, Mt. Rainier

Door smiet - 29-07-2010 04:41
Olympic NP heeft het allemaal. Hoge besneeuwde bergen, ondoordringbaar regenwoud en een prachtige kustlijn.
We ontbijten uitgebreid aan een van de picknick tafels van de Hurricane Ridge met een bijna onmenselijk prachtig fenomenaal uitzicht! In een hoefijzervorm om ons heen staan zeker 20 met sneeuw bedekte toppen te pronken. Prachtig en de hemel is strakblauw. Ervoor bevinden zich groene weiden met een paarsachtig bloemetje.



we maken een wandeling waarvan zelfs een stukje door sneeuw heen en genieten van het uitzicht om ons heen met die hoge besneeuwde toppen. Er bloeit ook een of ander wit bloemetje en iemand weet ons te vertellen dat dat bloeit meteen nadat de sneeuw weg is, dus vorige week lag hier nog heel veel sneeuw. In de middag rijden we naar de kust en bereiken we de zee (Pacific). Hij is woest, de golven komen wit aanrollen. Het strand is zwart en op het strand liggen eindeloos veel aangespoelde bomen. Een bizar gezicht. We wandelen naar Hole in the wall. Da’s best nog een eindje ploeteren. Af en toe worden we verrast door een golf en ik besluit dan maar om mijn schoenen uit te trekken. Mijn voeten worden gescrubd door het fijne zand. De wind waait hard in mijn oren (au). Maar na een uurtje komen we aan bij Hole in the wall. Dat is een opening in een grote rots aan het einde van het strand. Omdat het eb is zijn in de poeltjes van de rotsen overal de mooiste zeesterren achtergebleven. Prachtig en leuk om ze te zoeken.


We wandelen rustig terug nu met de wind in de rug. De volgende ochtend komen we bij het Hoh Rainforrest. Daar doen we een wandeling Hall of the Mosses genaamd. Da’s een leuke wandeling door het regenwoud heen en zoals de naam al aangeeft zijn de meeste bomen bedekt met de meest vreemdsoortige mossen. We zien prachtige bomen, sommige zijn omgevallen en dan pas valt op hoe lang die dingen zijn, zeker 60 tot 70 meter lang. En dan die mossen overal om ons heen, grappig gezicht.


Dus zo gevarieerd is het Olympic NP. Nu verder langs de kust en dan naar binnen richting Mt. St. Helens.
Denk je dat het niet veel mooier kan, dan had je Mt. St. Helens en Mt. Rainier nog niet gezien. Vandaag en gisteren hebben we die dus met een bezoekje vereerd. Helen is een vulkaan die in 1980 is uitgebarsten. We nemen niet de hoofdingang maar we gaan de vulkaan bekijken vanaf de Windy Ridge. Wat een takkeweg zeg. Eerst door een bos. Hobbel de hobbel, we duiken van de ene kuil in de andere. De camper schudt en kreunt. Als we wat hoger zitten komen we in het gedeelte met de kale bomen en delen waar veel bomen omgevallen zijn door de uitbarsting.
 

In Spirit Lake ligt het vol met boomstammen. Langs diepe afgronden zonder railing rijden we helemaal tot bovenaan het Windy Ridge viewpoint en klimmen dan nog een stuk een lange trap op tegen de berg die tegenover St.Helen ligt. Vanaf die top hebben we een goed uitzicht op de berg.


Je ziet dat er een heel stuk ontbreekt, dat is toen de lucht in gevlogen. Vanaf dat punt kan je ook Mt. Hood en Mt Adams heel goed zien. Ze zijn heel goed zichtbaar met hun grote besneeuwde toppen tegen de blauwe lucht. Als we rond 6 uur weer naar beneden gaan, gaan we bij elk uitzichtpunt even een kijkje nemen. En zo komen we met veel gehobbel weer beneden.
De toegangsweg tot Mt Rainier is gelukkig iets beter. Wel weer langs van die stijle afgronden zonder railinkje. Eerst komen we langs Reflection Lake, het meest gefotografeerde meer ter …..? Prachtig zoals Mt. Rainier erin reflecteert. We hebben weer geluk, de lucht is blauw, weliswaar niet zo blauw als gisteren want af en toe schuift er een sluierwolkje voor de berg maar het is weer prachtig! Bij Paradise gaan we de wandeling Skyline trail doen. Dat gaat stijl omhoog dus is het even afzien.


De uitzichten maken het meer dan goed. Regelmatig sjokken we door de sneeuw en als we al behoorlijk hoog zitten bestaat het pad alleen nog maar uit sneeuw. Aangezien we geen zonnenbrillen bij ons hebben besluiten we terug te gaan. We hebben al heel veel prachtigs gezien. Daarna gaan we uitgebreid koffie drinken op een picknick plek. De tafel staat pal naast een grote sneeuwhoop en we hebben schitterend uitzicht op de berg der bergen.


Op de weg naar beneden lopen we ook nog even de Box Canyon trail, niet zo lang maar wel weer erg schuin met een bruggetje over een canyon. Om een uur of 5 is er gelukkig nog plek op de White River camping bij het Sunrise punt. Tijd voor weer een vuurtje.
Momenteel zitten we bij Mc.Don alleen maar voor de wifi natuurlijk . Inmiddels zijn we alweer langzaam op de terugweg. We moeten nog even wat shoppen dat gaan we morgen doen.
 
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan