leaving Montana

Door tom cornuit - 23-07-2010 23:38 De impact van Montana is vooral haar grootte in combinatie met leegte. Even groot als Duitsland en met nog geen 900.000 inwoners, van wie driekwart in het Westen leeft, is ruimte een tweede natuur.
We zijn vertrokken vanuit Sweet Grass naar Billings, waar we een KOA-campground hebben opgezocht. KOA is een keten van campgrounds gericht op de family. Alle faciliteiten zijn daarop afgestemd. Je treft ze overigens in alle staten aan. KOA is te vergelijken met  McDonalds; een eenduidige huisstijl en overfriendly medewerkers. De parken zijn keurig aangelegd en niets wordt aan het toeval of aan de natuur overgelaten: zelfs het water is aangeharkt...
Via Billings de highway 212 op, 280 km prairie en landbouwgrond; zover het oog kan reikt. Hier en daar een dorpje met de spreekwoordelijke ' gasstation' en convinience store, gerund door Indianen. Montana is een van de conservatiefste staten. 'Die hards' rijden hier nog met McCain-bumperstikkers en bij ieder huis wappert de stars & stripes. De leegte van het landschap is overweldigend. Ik heb wel eens de romantische neiging zo maar een pad in te slaan en dan maar kijken waar dat uitkomt. Maar deze gedachte zal ongetwijfeld op verzet stuiten bij de ' achterbank'. Dus maar niet.
Het doel was de Bad Lands, een desolate rotsformatie in de prairie van South Dakota. Het park heeft grandeur, zeker bij binnenkomst in de avond. De dalende zon geeft een diep-rode kleuring aan de puntige rotsen. We hadden niet verwacht nog plek te hebben op de statecamping, maar niet was gelukkig minder waar. Deze campings staan in schril colntrast met die van de KOA's. Sober en met alleen de noodzakelijke facilteiten. We stonden midden tussen de rotsformaties van de Badlands. Onweer ,ver in het Zuiden, gaf kleur en dynamiek aan de binnentredende nacht. We werden er allemaal stil van.
Vanochtend een stevie hike gedaan. We (ik?) hadden ons verkeken op de afstand en de verzengende zon die vrij vroeg in de ochtend laat merken dat het landkimaat behoorlijk in de zomer kan pieken. Watertekort dreigde en 'de temperatuur in de familie' begon te stijgen.  Zeker toen duidelijk werd dat hier en daar wel eens een rattlesnake zou kunnen liggen. Vier uur later en 12 km in de benen besloten we toch maar niet een tweede nacht op de statecamping te blijven. Vooral Lieke en Thomas hadden hun zinnen gezet op de comfortabele dingen van het leven: een KOA met zwembad werd met veel gejuich ontvangen. Zou een coalitie in Den Haag ook zo snel tot stand komen?
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan