een rustig dagje in Morro Bay
Door Jacqueline van der Weijden - 02-08-2010 06:11 Een rustig dagje in Morro BayHet is bewolkt als we rond half tien naar de lounge gaan om te ontbijten. Koffie met kleine muffins en sereals voor de liefhebber (ik alleen dus).
We hadden gerekend op een dagje aan het strand, maar het weer werkt niet mee. Het is nog geen 20 C en met de wind voelt het aan als 15. Wat foldertjes doorgezpit in de lobby en toen gekozen voor Morro Bay. Dit lijkt een wat groter kustplaatsje, waar in iedergeval een of ander rondsblok, onstaan door een vulkaan, in zee te bewonderen is. 'n half uurtje rijden. We treffen het; het is zondag er er is een plaatselijke huisvlijt-markt aan de gang. Hier drentelen we rustig overheen. Eigenlijk wel heel relaxed. 'n dag waar niet veel hoeft. Estelle en ik scoreneen paar leuke armbanden. Na het marktje lopen we naar het strand. Daar ligt de vulkanische rots in het water. Nou, het is dat we er zijn. Ook hier veel super-toeristische winkeltjes waar veel ven hetzelfde te koop is: vooral triuen, vest en t-shirts, nu met Morro Bay erop (precies dezelfde hebben we al gezien met Las vegas en San Francisco)
In een van de restaurantjes langs het water eten we wat en hebben een gezellig gesptrek met de eigenaar, die al 'n keer of honderd in Europa is geweest en vooral Amsterdam en Brussel. In Amsterdam keek hij graag tv, omdat hij daar de programma's tenminste kon verstaan. En in Brussel trof hij de beste restaurants van de wereld.
Inmiddels is het iets zonniger geworden en op de weg terug stoppen we op een plekje lang het strand. We wilen wel even pootje baden. De broek van Lars en Estelle is binnen dr kortste keren behoorlijk nat van de toch wel hoge golven. Met zonderige bloten voeten terug in de auto, behalve Frans, want die heeft geen nat voetje gehaald en dus gewoon kan auto-rijden. Terug bij het hotel willen Lars en estelle nog wel even in zwemkleding naar het strand. Na een kopje koffie ga ik met ze mee. Het water is ijskoud en helemaal kopje onder gaat dus even niet gebeuren. Dat is echt te. Na 'n klein half uurtje zijn ze helemaal verkleumd en heb ik weer een hele serie foto's van grote golven die omslaan op de rotsen en in het zand. De drie surfers die er zijn bakken er helaas niet veel van. Eentje hebben we heel even op een golf zien staan, en toen ging hij weer kopje onder. De andere twee kwamen niet eens zover.
Frans en ik willen nog wel even de ondergaande zon in de zee fotograferen en filmen. maar een enorme wolk is helaas spelbreker.