Met foto's! Dag 19 tm 22, Mono Lake - Yosemite en deels San Francisco
Door Dennis en Irene - 27-08-2010 16:57 Dag 19 t/m 22, Mono Lake, Yosemite en San FranciscoDaar zijn we weer, wat later dan normaal en zonder foto's. De internetverbinding is namelijk erg traag en dan duurt het uploaden van de foto's bijna 3 minuten per foto (en we wilden er juist een heleboel bij doen). We proberen deze later vandaag (voor ons) nog bij te werken.
Inmiddels hebben we een snelle internetverbinding gevonden en staan de foto's erbij.
Dit zal een van onze laatste verslagjes zijn, de vakantie zit er bijna op ;-(. Het wordt wel een lang verslagje, want we hebben de afgelopen 4 dagen een hoop gezien en gedaan. Maar dat vinden jullie vast niet erg ;-).
Maandagmorgen zijn we vanuit ons wintersportoord vertrokken richting Yosemite, met een stop via Mono Lake. Dat is een 155m2 groot meer en mogelijk een van de oudst meren ter wereld. Het water is drie keer zo zout als de zee en er steken allemaal (tufsteen)pieken uit het water omhoog. Aan ons was deze, voor andere waarschijnlijk, schoonheid niet besteed. Het stonk er en de rand van het water zag zwart van de vliegen (zoveel heb ik er nog nooit bij elkaar gezien, en hoop ik ook niet meer te zien).
Onderweg naar Mono Lake was Dennis tot de ontdekking gekomen dat we zijn zonnebril vergeten waren, maar ik vroeg me af waar. De hotelkamer was namelijk leeg toen we daar vertrokken. Aangezien Mono Lake en Mammoth Lakes 'maar' 3 kwartier uit elkaar lagen zijn we weer teruggereden om te kijken of de zonnebril toch nog ergens op de kamer lag. En inderdaad, de zonnebril lag niet op de kamer, hij lag nog naast het bedje bij het zwembad waar de vorige dag nog even in de, niet zo warme, zon hadden gelegen. Dennis was in ieder geval weer blij en we zijn vertrokken naar Yosemite.
We zijn het park binnengereden via de Tioga Pass, een weg die alleen van mei tot eind oktober (afhankelijk van de sneeuw) open is voor verkeer. Een erg mooie route, die ook mooi zou zijn met sneeuw, maar ik kan me wel voorstellen dat deze weg dan gesloten is (erg bochtig, hoge bergwanden (met kans op (steen)lawines) en geen vangrail). We hebben het hele park doorkruist (100 km van de Tioga Pass naar Yosemite Village) en zijn via de Mariposa Grove weer het park uitgereden. In de Mariposa Grove staan ruim 500 mammoetbomen (Seqouia's) waarvan soammige meer de 3000 jaar oud en 75m hoog zijn. Hier staat de oudste tot nu toe bekende sequoia, de Grizzly Giant, zijn leeftijd wordt geschat op 2700. En het is inderdaad een Giant, wat een grote boom, hij heeft takken met een omtrek van meer dan 2 meter.
Je hebt er ook meerdere tunnel-trees, maar we zagen er maar 1 waar je ook doorheen mocht lopen, de zogenaamde California Tunnel Tree. Deze tunnel is gehakt om er vroeger paard en wagen door heen te laten (ze konden er denk ik niet omheen...). Na een boswandeling van anderhalf uur zijn we weer verder gereden, op naar ons nieuwe verblijf. Dit was in het dorpje Mariposa. Je zou dus denken vlakbij de bomen, maar dat was het niet. We waren nog een uur onderweg. Het was weer een leuk appartementje, lekker weer met koelkast en zelfs een balkon (met uitzicht op het kerkhof). We hadden allebei niet echt meer de puf om nog ergens te uitgegaan uitgebreid te gaan dineren, we hebben voor het eerst gezondigd met de Burger King.
De volgende morgen zijn we weer teruggegaan naar Yosemite Park, via een andere ingang. We moeten er nu nog een, dan hebben we ze alle vier gehad. De avond tevoren hadden we al even gekeken welke wandeling we wilden gaan doen en reden dus meteen door naar de goede parkeerplek. Door met de shuttlebus naar de juiste stop en hup, omhoog. Omhoog was het zeker, maar hup zat er niet in. In plaats van de hitte achter ons te laten was deze namelijk met ons meegekomen en ook in Yosemite was het meer dan 35ºC.....De wandeling die wij maakten ging naar de Vernal Falls en Nevada Falls. Het eerste stuk, naar de Vernal Falls, viel qua stijlheid nog wel mee, dit pas was vooral bochtig (en lag vol met paardenpoep, erg vervelend als je daar invalt, dat deed iemand voor ons namelijk......). Het tweede stuk, naar de top van de Nevada Falls ging iets, stijler omhoog. Een waterval valt recht naar beneden, het pad naar de top loopt dan ook, bijna, recht naar boven. En dat is best zwaar bij 35ºC. Eenmaal boven heb je wel een mooi uitzicht en de mogelijkheid om in het begin van de waterval te poedelen. Lekker, maar wel koud. En je moet goed opletten waar je je voeten neerzet, anders glij je zo onderuit op de stenen. We hebben hier een goed uur gelegen en zijn daarna weer (nog nat van het poedelen) naar beneden gelopen. Dat gaat een stuk makkelijker en sneller dan omhoog. Aangekomen bij de Vernal Falls namen we de andere kant naar beneden, die ging zowat nog stijler naar beneden als de afdaling bij de Nevada Falls, we waren blij dat we tegen de klok in omhoog gelopen waren. Als je met de klok mee was gelopen had je na de Vernal Falls nooit meer de puf gehad om nog door te lopen naar de Nevada Falls.
Nevada Falls
Vernal Falls
Uiteindelijk waren we na een toch van 6,5 uur (3 uur heen, 1 uur pauze en 2,5 uur terug) weer terug bij de auto, die een groot deel van de dag eens in de schaduw had gestaan, en zijn toen weer richting Mariposa gereden. Ook nu hadden we niet zo veel puf meer om ergens wat te gaan eten en hebben we bij de Pizza Factory een pizza besteld en deze mee naar huis genomen en op het balkonnetje opgegeten. Heerlijk na zo'n inspannende dag.
Woensdag zijn we rond 9.30u (stijf van de wandeling van dinsdag) vertrokken richting San Francisco. Gaan we via de snelweg of binnendoor, via de goudzoekersroute (en op jacht naar de bekende rijtjes met brievenbussen)? Het werd binnendoor, met als eerste doel een rijtje met minimaal 6 brievenbussen. Dit omdat we al eerder tijdens onze vakantie rijtjes van 10 hadden gezien. Toch was dit nog vrij moeilijk, aangezien de meeste rijtjes uit 4 of 5 bestaan. Maar het is gelukt.
De rest van de route was vrij bochtig en heuvel op en af, een beetje saai. Af en toe reden we dan nog wel door een leuk dorpje, met een historisch centrum(pje), maar dan had je het ook wel gehad. Dennis had nog wel de spanning of Ajax door zou zijn in de Champions Leage, Marcel had wel de tussenstand gesms-ed, maar daarna hadden we geen bereik meer.......Uiteindelijk kregen we 5 smsjes achter elkaar en kon Dennis ontspannen verder met de rit, Ajax had gewonnen.
Het eind van de route werd wel weer interessant, we zijn via Napa Valley gereden. Dit is het wijngebied van Californie. De ene wijngaard is nog groter en mooier dan de andere. Van Niels hadden we een adresje doorgekregen, Domaine Chandon, waar je heerlijk kon lunchen (voor ons werd het dineren, gezien het tijdstip). Daar aangekomen was het restaurant echter voor een private party gesloten, dat was wel jammer. In de reisgids van het Capitool werd echter ook Mustards Grill genoemd, een wegrestaurant tussen de wijngaarden. Dus wij naar die, en daar hebben we heerlijk gegeten. Gelukkig waren we op tijd, toen wij weer wegreden zaten de mensen buiten te wachten op een tafeltje.
De weg naar San Francisco hebben we verder in het donker gereden, was het niet vanwege het tijdstip dan wel vanwege de bewolking. Van de Golden Gate Bridge hebben we niet veel gezien, zo laag hing de bewolking. Je zag uit de wolken wat kabels naar beneden lopen, naar het wegdek waar je op reed, maar dat was het. Het hotel zit redelijk centraal, bij het eind/startpunt van de cable cars die over de heuvels van San Francisco rijden. Daar zijn we vanmorgen (zeg maar vanmiddag, we hebben eerst uitgeslapen) mee naar de baai gegaan. We hadden namelijk besloten om te gaan fietsen. Leuk zo'n treinritje, je zit of staat 'buiten' en kunt dan goed aan sightseeing doen. De zon hebben we inmiddels wel achter ons gelaten, het is hier maar een graad of 18.
Met de fiets zijn we ook over de Golden Gate Bridge gegaan, richting Sausolito. De brug hing nog steeds in de wolken maar we konden nu wel wat meer zien als toen we aankwamen. Aan de andere kant van de brug scheen overigens wel de zon, dus we besloten om daar nog even rond te fietsen, op weg naar de ferry in Tiburon. Dat leek op de kaart in ieder geval niet zo'n eind. Maar er kwam geen eind aan, bleek dat we uiteindelijk 30 km hadden gefietst. Tegen de wind in en heuvel op en af. Met de snelferry zijn we weer teruggegaan naar San Francisco. Fiets ingeleverd en met de cable car weer terug omhoog. In het hotel hebben we snel een lange broek aangedaan (we hadden wel een jasje mee, maar waren heel sportief in korte broek) en een warme kop koffie genomen. Het lijkt wel h