De eerste dag met de camper

De eerste dag met de camper. Eerst nog een ontbijtje in het Nobb Hill hotel. Valt niet zoveel meer over te vertellen. Misschien dat er een extra smaakje jam was. Gelukkig was er weer plaats in de ontbijtzaal. Eigenlijk best wel veel kamers voor een gebouw uit de 19^e eeuw. De eetzaal is veel te klein om iedereen in een keer te bergen, zeker als je met z’n vieren bent lijkt het iedere keer geluk hebben dat je gelijk een tafel hebt. Wij hebben drie dagen geluk gehad. Rob was weer in z’n element en kon weer voor ons zorgen.

Triensje heeft gelijk om 8 uur de camperverhuurder gebeld om een afspraak te maken voor het busje om ons op te halen. Anders dan het liedje van twee achterhoekers doet geloven (Busje komt zo) moesten we tot ruim twaalf uur wachten. Toen bleek dat er nog een paar klanten gehaald moesten worden. Geen probleem natuurlijk. Het bleken ook Nederlanders te zijn. De chauffeuse bracht ons netjes naar het verhuurbedrijf. Bij iedere Amerikaan lijkt er wel een verhaal te vertellen zijn. Zo ook bij deze dame. Zij woonde eerst in San Francisco, maar had door de crisis haar baan bij de bank verloren. Gedwongen een minder goed betaalde baan te zoeken kon ze ook niet meer in SF blijven wonen. Live was tough for her, she said. Twintig jaar dezelfde baas en dan gewoon aan de kant gezet.

Bij de verhuurder aangekomen RoadBear, blijkt het een zakelijk verhaal te worden. Een gedegen uitleg, veel bangmakerij, maar allemaal niet onaardig. De camper is nog geen jaar oud en heeft nog geen 14.000 mijl op de teller. Best een luxe ding. Er kunnen 6 volwassenen en twee kinderen in slapen. Ruim voldoende voor ons vieren. In ieder geval ziet het daarna uit.

Na uitleg en controle van de camper kunnen we eindelijk op weg. Rob rijdt het eerst. Het is ondertussen al een uur of vier. Eerst moet er inkopen gedaan worden. De dichtstbijzijnde foodshop heet FoodMax. In Amerika is alles groot, zo ook de voedingstore. Het is wel even wennen en Rob en ik lopen als kippen zonder koppen op en neer om onze opdracht uit te voeren. Wij zijn voor de dranken, van bier en wijn tot frisdrank en melk. De dames verzorgen de voeding. Aan het eind van de winkelronde blijkt toch dat we dubbele spullen hebben. Maar dat komt de komende drie weken wel op. Oh ja, natuurlijk hebben we ook een BBQ gekocht. Niet overal op de campingplaatsen zijn die aanwezig.

We waren van plan een dikke 200 mijl te rijd en, maar dat wordt niets. Het was spitsuur en het schiet niets op. Rob moet ook nog even wennen aan het slagschip, maar het gaat allemaal prima. Gelukkig hebben we een locatie doorgekregen van de manager van RoadBear. En inderdaad op ongeveer 45 mijl afstand van de verhuurder vinden we die. Het ligt in de buurt van San Jose. Een beetje ten zuiden daarvan.in Morgan Hill, “Coyote Valley RV Resort. Het lijkt een luxe RV-park. Niet zo heel groot, maar wel met golfbaan, zwembad, jacuzzi, goede badvoorzieningen en waarschijnlijk nog veel meer. De beheerder was zeer vriendelijk en behulpzaam. Volgens Triensje had hij ook al een bekkie gehad. Dat kon ze ruiken, ondanks haar lichte verkoudheid. Als ondanks een slecht functionerend reukorgaan toch kunt ruiken dat iemand een bekkie heeft gehad, kun je vragen stellen bij de hoeveelheid. Wij hebben ons BBQ’tje in elkaar gezet en opgestookt. Een worst, hamburger en karbonade zonder bot, vergezeld van een aardappelsalade en een gewone salade, op smaak gebracht met diverse sauzen is ons deel geworden.

Tja, het leven is zo slecht nog niet. Overigens werd het wel wat frisjes en nu, terwijl ik dit type zitten we in de camper. Nog een bekkie en dan gaat het zo weer richting kooi. De eerste dag met de camper is vooral een dag geweest van wachten en regelen. Maar wel weer geslaagd en daar gaat het allemaal om. Het was weer gezellig. Morgen gaan we richting Yosemite park. Met een beetje geluk en een wifi-verbinding is er morgen weer een stukje te schrijven en blijft het thuisfront op de hoogte.

Rob, Janneke, Triensje en Alex