Donderdag 19 augustus

Donderdag 19 augustus. Eerst maar eens kijken of we ons wel willen douchen bij dit park. Het is de enige manier om goed wakker te worden. De hoop dat er al schoongemaakt zou zijn blijkt ijdel. Op de kopse kant van het toilet gebouw wordt dan toch maar het risico van allerlei ziekten getrotseerd.

Bij de camper blijkt de afvalemmer omgevallen te zijn. Na een gedegen studie blijken er berenpootafdrukken te zijn. Het is dus waar, geen etensresten in de buurt van je campinplaats bewaren. Die beesten komen dus echt dicht bij je in de buurt. Naderhand, gezien door een kenner, blijken het pootjes van een wasbeer te zijn. Toch een beer. Een onderbroek is immers ook een broek.

Niet al te laat vertrekken we naar het Yosemite Park. We kopen een pas waarmee we de rest van de parken gratis kunnen bezoeken. We rijden wat rond en brengen een bezoek aan het bezoekerscentrum. Allemaal leuk om te bezien. Ook de film die we bekeken was zeer de moeite waard. Een imposant park. Mooie, ruige natuur. Moet je zelf een keer bekijken. Het valt gewoon niet uit te leggen.

Na het park gaan we richting de Tioga Pas. Een ongeveer 50 mijl lange pas. Ontzettend bochtig, met de nodige stijgingen en dalingen. Rob reed en Triensje was duidelijk beter te spreken over zijn rijden dan dat van het mijne. Het duurde dan ook vrij lang voordat we ter plaatse waren.

In het plaatsje Lee Vining, gelegen aan het Mono Lake, vonden we een leuke camping. Naderhand bleek ook dat de sanitaire voorzieningen weer van een beter niveau waren. Een mooie camping. Rob vroeg nog even bij de receptie of er ook “Beers”waren. De dame dacht dat hij biertjes bedoelde en gaf aan dat de koelkast vol stond. Rob bedoelde natuurlijk “Bears”. Jullie begrijpen dat dit enige hilariteit gaf, zowel bij ons, als bij de overige aanwezigen.

Na het reserveren van een plaatsje zijn we doorgereden naar het plaatse Bodie. Dit plaatsje is een van de oudste, nog bewaard gebleven plaatsjes uit de tijd van het wilde westen. Het was er erg warm en viel een beetje tegen. Dat wil zeggen dat Janneke en Triensje iets anders verwacht hadden. Rob en ik vonden het best wel leuk. Een van de mensen die iets vertelde van het goudmijnstadje had er zelf in de nadagen van het bestaan van het plaatsje nog gewoond. In de jaren 40 is het plaatsje verlaten. Nu is het een State Park.

Teruggekomen op de camping eerst maar weer een bekkie.  De dames hebben gekookt. Macaroni; het was prima te eten. Even afwassen, tanden poetsen en niet te laat naar bed. Morgen wacht een drukke dag. Veel mijlen en veel dingen om te bekijken. Waaronder de grote sequoia bomen.

Greetz, Janneke en Rob, Triensje en Alex